Het revolutionaire leven van W. B. Yeats

William Butler Yeats (13 juni 1865 - 28 januari 1939) was een Ierse dichter, dramaturg, mysticus en publiek figuur uit Sandymount, County Dublin. Hij wordt algemeen beschouwd als een van de meest invloedrijke figuren van de twintigste eeuw in de literatuur en wordt door sommige critici beschouwd als een van de grootste dichters in de gehele Engelse taal. Yeats wordt ook beschouwd als een belangrijke Ierse en Britse literairpionier en een onherroepelijk figuur in de Ierse politiek, nadat hij twee termijnen als senator had gefungeerd.

Het vroege leven van W. B. Yeats

William Butler Yeats werd geboren als zoon van een beroemde Ierse portretschilder en advocaat, John Butler Yeats. Zijn hele familie was Anglo-Iers en stamde af van een linnenhandelaar, Jervis Yeats, die in het leger van koning Willem van Oranje had gediend. Yeats' moeder, Susan Mary Pollexfen, was lid van een rijke Anglo-Ierse familie uit County Sligo die vanaf het einde van de 17e eeuw een rol had gespeeld.in het beheersen van de economische, politieke, sociale en culturele aspecten van Ierland. Het financiële leven van Yeats was meer dan oké, omdat hij zich had toegelegd op handel en scheepvaart. Hoewel W.B. Yeats er erg trots op was dat hij van Engelse afkomst was, was hij ook erg trots op zijn Ierse nationaliteit en zorgde hij ervoor dat de Ierse cultuur in zijn toneelstukken en gedichten werd opgenomen.

In 1867 nam John Yeats zijn vrouw en vijf kinderen mee naar Engeland, maar omdat hij er niet veel kon verdienen, moest hij in 1880 terugkeren naar Dublin. William ontmoette een aantal van de literaire klasse van Dublin in het atelier van zijn vader in Dublin, waar hij zijn eerste poëzie en een essay over de Ulster Schotse dichter Sir Samuel Ferguson bedacht. Yeats vond zijn vroege aspiratie en muze in dede prominente romanschrijfster Mary Shelley en de werken van de Engelse dichter Edmund Spenser.

Naarmate de jaren verstreken en het werk van Yeats meer gespecialiseerd werd, putte hij steeds meer inspiratie uit de Ierse folklore en mythen (met name die uit County Sligo).

Yeats' interesse in het mysterie en het onbekende was al vroeg in zijn leven vrij ongehinderd. Een van zijn schoolvrienden, George Russell, een collega-dichter en occultist, was een invloedrijke figuur in zijn neigingen naar dat pad. Samen met Russell en anderen richtte Yeats de Hermetic Order of the Golden Dawn op. Het was een genootschap voor de studie en beoefening van magie, esoterischeHet was eigenlijk Zweinstein voor volwassenen.

Yeats wilde ook lid worden van de Theosophical Society, maar hij kwam terug op zijn beslissing en vertrok kort daarna.

Werken en inspiratiebronnen van W. B. Yeats

In 1889 publiceerde Yeats De omzwervingen van Oisin en andere gedichten Vier jaar later bleef hij de literaire wereld op zijn grondvesten doen schudden met zijn verzameling essays getiteld De Keltische Schemering in 1895 gevolgd door Gedichten , in 1897 door De geheime roos en in 1899 publiceerde hij zijn dichtbundel De wind tussen het riet Naast zijn poëzie en essays had Yeats ook een levenslange interesse ontwikkeld in alles wat esoterisch was.

Yeats werd volwassen aan het begin van de twintigste eeuw en zijn poëzie staat op het keerpunt tussen de Victoriaanse periode en het Modernisme, waarvan de tegenstrijdige stromingen zijn poëzie beïnvloedden.

In essentie wordt Yeats beschouwd als een opmerkelijke pionier in traditionele poëtische vormen, terwijl hij wordt erkend als een van de meest ongelooflijke goeroes in moderne verzen, wat ondubbelzinnig de veelzijdigheid in zijn werk aangeeft. Toen hij ouder werd en de jeugdfase voorbij was, werd hij beïnvloed door het estheticisme en de prerafaëlitische kunst, evenals de Franse symbolistische dichters. Hij had een zeer sterke bewondering voor de medeVoor Yeats was poëzie de meest geschikte manier om de krachtige en welwillende bronnen van het menselijk lot te onderzoeken. Yeats eigenzinnige mystieke perspectief was vaak meer gebaseerd op hindoeïsme, theosofie en hermetisme dan op het christendom, en in sommige gevallen maken deze toespelingen zijn poëzie moeilijk te begrijpen.

Het liefdesleven van W. B. Yeats

Yeats vond zijn eerste liefde in het jaar 1889 in Maud Gonne, een jonge erfgename die sterk betrokken was bij de Ierse politiek en specifiek bij de Ierse Nationalistische Beweging. Gonne was degene die Yeats voor het eerst bewonderde om zijn poëzie, en in ruil daarvoor vond Yeats een muze en een delicate symfonie in Gonne's aanwezigheid, waardoor ze een effect had op zijn werk en leven.

In een schokkende wending van de gebeurtenissen, wees Gonne Yeats aanzoek af toen hij de eerste keer aanbood om met hem te trouwen. Maar Yeats was meedogenloos en deed Gonne in totaal drie keer een aanzoek in drie opeenvolgende jaren. Uiteindelijk dumpte Yeats het aanzoek idee en Gonne ging trouwen met de Ierse nationalist John MacBride. Yeats besloot ook om op een lezingen tour naar Amerika te gaan en daar een tijdje te blijven.Zijn enige andere affaire in deze periode was met Olivia Shakespear, die hij in 1896 ontmoette en een jaar later verliet.

Nationale Inspanningen

Ook in 1896 werd hij door hun gemeenschappelijke vriend Edward Martyn voorgesteld aan Lady Gregory. Zij moedigde Yeats' nationalisme aan en overtuigde hem ervan zich te blijven richten op het schrijven van toneel. Hoewel hij beïnvloed was door het Franse symbolisme, richtte Yeats zich bewust op een identificeerbare Ierse inhoud en deze neiging werd versterkt door zijn betrokkenheid bij een nieuwe generatie jongere en opkomende Ierse auteurs.

Toen de vraag naar de politieke afscheiding van Ierland van Groot-Brittannië groeide, raakte Yeats meer betrokken bij mede-nationalistische literatoren als Seán O' Casey, J.M. Synge en Padraic Colum, en Yeats was - naast deze anderen - een van degenen die verantwoordelijk waren voor de oprichting van de literaire beweging die bekend staat als de "Irish Literary Revival" (ook bekend als de "Celtic Revival"). De Revival was een belangrijkeopstand op het gebied van literatuur voor de Ieren. De beweging had een grote en substantiële rol in de oprichting van het Ierse Literaire Theater in 1899. Abbey Theatre (of Dublin theater) werd vervolgens opgericht in 1904 en het groeide uit het Ierse Literaire Theater. Kort daarna werkte Yeats samen met William en Frank Fay, twee Ierse broers met theaterervaring, en Yeats' formidabelesecretaresse Annie Elizabeth Fredericka Horniman, om de Irish National Theatre Society op te richten.

Hoewel hij een sterk nationalistische overtuiging had, was Yeats niet in staat om deel te nemen aan het geweld van de Easter Rising in 1916.

Hij reflecteerde op dat geweld in zijn gedicht Pasen 1916 :

We kennen hun droom; genoeg

Te weten dat ze droomden en dood zijn;

En wat met buitensporige liefde

Verbijsterde ze tot ze stierven?

Ik schrijf het uit in een vers-

MacDonagh en MacBride

En Connolly en Pearse

Nu en in de toekomst,

Overal waar groen wordt gedragen,

Zijn veranderd, totaal veranderd;

Een verschrikkelijke schoonheid is geboren.

Yeats, die een naam voor zichzelf had opgebouwd, werd zeer verwelkomd door veel critici en het literaire publiek. Yeats ontmoette Georgiana (Georgie) Hyde-Lees in 1911 en werd al snel verliefd op haar en trouwde in 1917. Ze was pas 25 jaar oud en Yeats was toen al over de 50. Ze kregen twee kinderen en noemden hen Anne en Michael. Ze was een enorme supporter van zijn werk en deelde zijn fascinatie voorde mystici. Rond deze tijd kocht Yeats ook Ballylee Castle, vlakbij Coole Park, en hernoemde het prompt Thoor Ballylee . Het was zijn zomerresidentie voor een groot deel van de rest van zijn leven tot bijna aan zijn dood. Na zijn huwelijk experimenteerden hij en zijn vrouw met een vorm van automatisch schrijven, mevrouw Yeats, die contact zocht met een geestengids die ze "Leo Africanus" noemde.

Politiek

Yeats' poëzie werd opgenomen in een Keltische schemering stemming in zijn eerdere werk, maar al snel werd het zwaar beïnvloed door het omringende levensonderhoud en veranderde het in een spiegel van de strijd van de klassen in Groot-Brittannië en ging het niet langer over de mystici. Geworpen in de overvloed van culturele politiek, leidde Yeats aristocratische houding tot een idealisering van de Ierse boer en een bereidheid om armoede en lijden te negeren. Echter, kort daarna werd deDe opkomst van een revolutionaire beweging uit de gelederen van de stedelijke katholieke lagere middenklasse deed hem zijn houding herzien.

In 1922 benoemde de regering van de Vrijstaat hem tot senator in de Dáil Éireann. Hij ging veelvuldig de strijd aan met de katholieke kerk over echtscheiding. Hij legde op dat het standpunt van de niet-katholieke bevolking over dit onderwerp en vele andere onderwerpen werd genegeerd door de katholieke gemeenschap. Hij vreesde dat de katholieke houding ongebreideld zou voortwoekeren en zichzelf als de hoogste zou beschouwen.Zijn inspanningen werden duidelijk gezien door de katholieken en de protestanten.

In zijn latere leven vroeg Yeats zich af of Democratie wel de juiste weg was. Hij raakte geïnteresseerd in de fascistische beweging van Benito Mussolini. Hij schreef ook enkele 'marsliederen' die nooit gebruikt werden voor de Blueshirts van generaal Eoin O'Duffy, een quasi-fascistische politieke beweging. In deze jaren had hij ook een reeks affaires, hoewel hij en Georgie met elkaar getrouwd bleven.

Tijdens zijn tijd als senator waarschuwde Yeats zijn collega's: "Als je laat zien dat dit land, het zuiden van Ierland, geregeerd gaat worden door rooms-katholieke ideeën en door katholieke ideeën alleen, zul je het noorden [de protestanten] nooit krijgen ... Je zult een wig drijven in het midden van deze natie." Aangezien zijn collega-senatoren bijna allemaal katholieken waren, waren ze beledigd door deze opmerkingen.

Yeats' politiek en ideologieën waren op zijn zachtst gezegd controversieel en zeer dubbelzinnig. Hij distantieerde zich van het nazisme en fascisme in de laatste jaren van zijn leven en hield zijn standpunten voor zichzelf.

De nalatenschap van W. B. Yeats

Je zou kunnen zeggen dat Yeats in de periode rond de eeuwwisseling van de 19e eeuw een voorpost vertegenwoordigde met een frontlinie die ver vooruit werd getrokken van het koppigste en traditionele idealisme. Toen het pragmatisme van een dichter een vrijetijdswerker probeerde te maken, verdienden Yeats inspanningen om de wereld om te keren en de norm te doorbreken bewondering.

In 1923 kreeg hij de Nobelprijs voor Literatuur, de eerste Ier die deze prijs won en geëerd werd voor wat het Nobelcomité omschreef als "geïnspireerde poëzie, die in een zeer artistieke vorm uitdrukking geeft aan de geest van een hele natie".

Hier is een van de voorbeelden van zijn unieke werken. Het gedicht De Tweede Komst van Yeats werd geschreven in 1920. Het gedicht begint eenvoudigweg met het beeld van een valk die wegvliegt van zijn menselijke meester in de angst te worden neergeschoten. In de middeleeuwen gebruikten mensen valken of haviken om dieren op grondniveau te vangen. In dit beeld is de valk echter verdwaald door te ver weg te vliegen. Deze verdwaalde valk is een verwijzing naar de ineenstorting van de traditionele sociale regelingen inDe dichter gebruikt symboliek; de valk die verdwaalt staat symbool voor de val van de beschaving en de chaos die zal volgen.

Er is nog een sterk beeld van De Tweede Komst De dichter ziet het geweld dat de samenleving heeft overgenomen als een teken dat "de wederkomst nabij is". Hij stelt zich een sfinx in de woestijn voor; we moeten denken dat dit een mythisch dier is. Dit dier, en niet Christus, is wat de profetie uit het Bijbelse boek Openbaring komt vervullen. De sfinx is hier een symbool voor het beest; de duivel die naar onze wereld zal komen omverspreidt chaos, kwaad, vernietiging en uiteindelijk de dood.

De dood van W. B. Yeats

In 1929 verbleef hij voor de laatste keer in Thoor Ballylee. Een groot deel van de rest van zijn leven speelde zich af buiten Ierland, maar vanaf 1932 huurde hij een huis, Riversdale in de voorstad Rathfarnham in Dublin. Hij schreef de laatste jaren van zijn leven veel en publiceerde poëzie, toneelstukken en proza. In 1938 bezocht hij de Abbey voor de laatste keer om de première van zijn toneelstuk te zien. Vagevuur. De Autobiografieën van William Butler Yeats werd in datzelfde jaar gepubliceerd.

Na een aantal jaren aan verschillende ziekten te hebben geleden, overleed Yeats op 28 januari 1939 op 73-jarige leeftijd in het Hôtel Idéal Séjour in Menton, Frankrijk. Het laatste gedicht dat hij schreef was het Arthuriaanse thema De zwarte toren .

Yeats wilde begraven worden in Drumecliff in zijn geboorteplaats in County Sligo. Hij werd eerst begraven in Roquebrune, maar daarna werd zijn lichaam opgegraven en daarheen verplaatst in september 1948. Zijn graf wordt beschouwd als een beroemde attractie in Sligo waar veel mensen op bezoek komen. Het grafschrift op zijn grafsteen is de laatste regel uit een van zijn gedichten met de titel Onder Ben Bulben Er staat "Richt een koude blik op het leven, op de dood; ruiters, passeer!". In de county staat ook een standbeeld en een gedenkgebouw ter ere van Yeats.