Niesamowita historia Tuatha de Danann: najstarszej irlandzkiej rasy

Ten artykuł ma na celu dostarczenie najbardziej wszechstronnego przewodnika po jednej z najbardziej urzekających mitologicznych ras Irlandii; Tuatha dé Danann .

Nie wszystkie skarby są wykonane ze złota, ale nadal mogą być dla nas bezcenne. Nasza kultura jest ukrytym klejnotem, czekającym na odkrycie. Urzekające jest to, że Irlandczycy dostrzegli swoją wartość kulturową poprzez swoje unikalne zwyczaje, a także najbardziej fantastyczne legendy i folklor.

Mitologia zawsze odgrywała rolę w kształtowaniu kultury danego kraju. We wspaniałym cudzie Irlandii kryje się niezliczona ilość interesujących opowieści, równoległy świat mistycznych zjawisk i nadprzyrodzonych istot podobnych do bogów; grupy mistycznych ras, z których rzekomo wywodzą się Irlandczycy. Tuatha de Danann to tylko jedna z wielu mistycznych ras.

Mitologia irlandzka oferuje wnikliwe spojrzenie na to, jak nasz kraj przekształcił swoje legendy w bogatą kulturę, którą znamy dzisiaj. Podobieństwa i różnice między bogami Tuatha de Danann a bóstwami z innych mitologii wyróżniają i podkreślają prawdziwie unikalne aspekty irlandzkiego folkloru

Krótka historia mitologii irlandzkiej

Mitologia irlandzka to rozległy świat legend i opowieści. Wszystkie z nich istniały w okresie przedchrześcijańskim, a według niektórych źródeł przestały istnieć zaraz po nim. Jednak opowieści te są nadal przekazywane z pokolenia na pokolenie; jedna po drugiej.

Trzeba przyznać, że choć bardzo interesująca, mitologia irlandzka może być czasami bardzo zagmatwana. Dlatego historycy podzielili ją na cykle. W szczególności są to cztery główne cykle, a każdy z nich służy określonemu okresowi i tematowi.

Głównym celem cykli jest kategoryzacja legend i opowieści zgodnie z ich epoką. Każdy główny cykl ma określony świat lub temat do przywołania. Mogą to być światy bohaterów i wojowników lub bitew królów i historii.

Te cztery cykle w porządku chronologicznym to Cykl Mitologii, Cykl Ulsteru, Cykl Fenian i wreszcie Cykl Królów. Wkrótce przedstawimy ci szczegółowe punkty każdego cyklu. Celem poznania całej mitologii irlandzkiej jest ułatwienie procesu identyfikacji jej opowieści, bogów i ras. Jest wiele do poznania o mitycznych rasach Irlandii, zwłaszcza o mitycznych rasach irlandzkich.Tuatha Dé Danann byli duchową rasą Irlandii i najstarszą ze wszystkich.

Mitologia irlandzka: zanurz się w jej najlepszych legendach i opowieściach

Cykle mitologii irlandzkiej

Jaki jest cel tych cykli? W przeszłości badacze i profesorowie mitologii zdali sobie sprawę, że analiza irlandzkich legend jest gorączkowa i chaotyczna. Mitologia jest w rzeczywistości zbyt obszerna i trudna do zmieszczenia w jednej liniowej osi czasu. Postanowili więc wymyślić metodę, która ułatwiłaby im pracę. W rezultacie powstały cykle.

Podzielili oni opowieści i legendy zgodnie z ich epokami i wyszczególnili każdy z nich na cztery cykle. Większość cykli obejmuje opowieści o Tuatha Dé Danann. Z drugiej strony, cykl Fenian dotyczył bardziej Fianny niż Tuatha Dé Danann.

Cykl mitologiczny

Cykl ten dotyczy głównie mitów i fantastycznych legend. Stanowi on większość irlandzkich legend. Można również zauważyć, że cykl ten obejmuje najwięcej opowieści i magicznych legend spośród innych cykli. Świat, który przywołuje ten cykl, obraca się wokół bogów i mitycznych ras. Jest to główny cykl, który obejmuje większość legend związanych z rasami takimi jak Tuatha Dé Danann.

Era tego cyklu przypadła na czas, gdy Irlandia wciąż nie była świadoma istnienia chrześcijaństwa. Obraca się wokół bogów, w których wierzyli ludzie starożytnej Irlandii. Większość opowieści zawartych w cyklach mitologicznych to te, które obejmowały Tuatha Dé Danann. Były to również historie, które ludzie przekazywali młodszym pokoleniom ustnie. Te opowieści obejmują Dzieciof Lir, Wooing of Etain i The Dream of Aengus.

Ulster Cycle

Podczas gdy cykl mitologiczny skupiał się na elementach nadprzyrodzonych, takich jak magia i bogowie, cykl Ulster koncentruje się na wojownikach i bitwach

W Irlandii istniały dwa główne miasta: wschodni Ulster i północny Leinster. Oba z nich były określane jako Ulaid. Cykl Ulsterski to w rzeczywistości cykl, który zawiera więcej niż kilka opowieści, które obracają się wokół bohaterów Ulaid. Źródła twierdzą, że niektóre legendy z tego cyklu istniały w okresie średniowiecza. Z drugiej strony, inne opowieści należały do okresu wczesnego chrześcijaństwa.NajbardziejWażnymi opowieściami z tego cyklu są Cattle Raid of Cooley i Deirdre of the Sorrows.

Cykl Fenian

Folkloryści i historycy odnoszą się do tego cyklu pod trzema różnymi nazwami. Nazywa się go cyklem Fenian, cyklem Finn lub opowieściami Finnian, ale cykl Fenian jest najbardziej znanym tytułem. Cykl Fenian ma wiele podobieństw z cyklem Ulster, więc doszło do zamieszania między nimi.

Cykl ten w szczególności obraca się wokół legend o wojownikach i bohaterach, które istniały w starożytnej Irlandii. Jednak w opowieściach tego cyklu występuje również romans, co odróżnia go od cyklu Ulster. Cykl Fenian ujawnia zupełnie nową część historii Irlandii. Dotyczy raczej wojowników i bohaterów niż bogów. W tej epoce ludzie uważali wojowników za boskie postaciei oddawali im cześć.

Cykl ten obraca się wokół Finna McCoola (znanego również jako Fionn MacCumhaill w języku gaelickim) i legendarnej grupy wojowników Fianna podczas ich licznych przygód. Jest także kroniką życia Finna, począwszy od opowieści o Łososiu Wiedzy.

Chociaż istnieje wiele odmian tej legendy, ogólny konsensus jest taki, że młody chłopiec był uczniem starego poety Finnegasa, który po wielu latach poszukiwań w końcu złowił Łososia Wiedzy w rzece Boyne. Druidzi przepowiedzieli, że pierwsza osoba, która skosztuje Łososia Wiedzy, otrzyma niezgłębioną wiedzę i mądrość.

Częścią pracy Fionna było przygotowywanie jedzenia dla swojego nauczyciela, a podczas gotowania łososia oparzył sobie palec. Instynktownie chłopiec wyssał pęcherz na kciuku, nie wiedząc, że otrzymał dar ogromnej wiedzy i mądrości. Mistrz zdał sobie sprawę, że jego uczeń jest teraz najmądrzejszym człowiekiem w Irlandii, gdy tylko go zobaczył. Ta wiedza, wraz z jego umiejętnościami wojownika, pozwoliła Fionnowi zostać najmądrzejszym człowiekiem w Irlandii.przywódca plemienia Fianna wiele lat później.

Cykl królewski lub cykl historyczny

Cykl Króla

Cykl ten ma dwie nazwy: Cykl Królewski i Cykl Historyczny. Większość opowieści należących do tej kategorii pochodzi z okresu średniowiecza i dotyczy głównie królów, bardów i najważniejszych bitew w historii.

Kim są bardowie? Bardowie byli irlandzkimi poetami, którzy istnieli w okresie średniowiecza. Żyli w domach królów i królowych, służąc im i ich rodzinom. Poza tym odegrali wspaniałą rolę w zapisywaniu historii. Niektórzy historycy uważają, że gdyby nie ci bardowie, cykl królów nie istniałby. Oni, czasami , Bardowie byli w rzeczywistości tymi, którzy relacjonowali historię i ułatwiali młodszym pokoleniom jej poznanie.

Cykl ten obejmuje kilka opowieści, które cieszą się sporą popularnością, w tym Szał Sweeneya i inne opowieści o Wysokich Królach, takich jak Labraid Loingsech i Brian Boru.

Nadprzyrodzone rasy mitologii irlandzkiej

Mitologia irlandzka to głęboki ocean wspaniałych opowieści. Wydaje się, że opowieści z tej mitologii są nieskończone; więc słuszne jest oczekiwanie, że postacie są również obfite.

W rzeczywistości znaczące postacie mitologii wywodzą się z nadprzyrodzonych ras Irlandii. Wszystkie mają pochodzenie, które pomogło w stworzeniu długiej historii starożytnej Irlandii. Tuatha Dé Danann obejmują większość bogów i bogiń, które były czczone. Istniało jednak wiele innych nadprzyrodzonych ras, w tym Galowie, Fomorianie i Milezyjczycy.

Fomorianie i Tuatha de Danann mieli skomplikowane relacje, często będąc ze sobą w stanie wojny, jednak Breas (tymczasowy król Tuatha de Danann, gdy poprzedni król, Nuada, szukał sposobu na zastąpienie ramienia, które stracił w bitwie) był synem kobiety Tuatha de Danann i mężczyzny Fomorian. Fomorianie byli postrzegani jako wrogie olbrzymy, których zdolności obracały się wokół szkodliwych substancji.Ostatecznie zostali pokonani przez Tuatha de Danann.

Gaelowie byli plemieniem, które zepchnęło Tuatha de Danann pod ziemię i które rządziło tam przez wiele lat.

Milezyjczycy byli ostatnią rasą, która przejęła władzę po Gaelach i mówi się, że są przodkami dzisiejszej populacji Irlandii. W rzeczywistości sami byli Gaelami, którzy wędrowali po ziemi przez wieki, zanim osiedlili się w Irlandii. Możesz dowiedzieć się więcej o interakcjach ras w irlandzkiej mitologii tutaj.

Kim byli Tuatha de Danann?

Jak się dowiedzieliśmy, w starożytnej Irlandii istniało więcej niż kilka ras. Jedną z najpotężniejszych była rasa Tuatha de Danann. Tuatha Dé Danann była magiczną rasą, która posiadała nadprzyrodzone moce. Większość z nich była istotami podobnymi do bogów lub boskimi istotami, które były czczone. Rasa ta była również znana z wiary w boginię Danu. Czasami nazywano ją matką, a także boginią Danu.Inne tłumaczenie ich nazwy to "wyznawcy Danu". Tuatha Dé Danann pochodzili z czterech głównych miast: Falias, Gorias, Finias i Murias.

Tuatha Dé Danann przywieźli do Irlandii fascynujące umiejętności i mądrość. Zdobyli je od czterech mędrców, którzy mieszkali w czterech miastach; po jednym w każdym. Senias był mędrcem, który mieszkał w Murias; Morias w Falias; Urias w Gorias; i Arias w Finias. Poza tym Tuatha Dé Danann przywieźli z czterech miast cztery skarby; skarby, które przyniosły korzyściPoniżej szczegółowo omówimy te cztery skarby.

Tuatha de Danann są zwykle przedstawiani jako wysocy i bladzi ludzie o rudych lub blond włosach i niebieskich lub zielonych oczach. Często są przedstawiani jako niezwykle piękni ludzie, co może symbolizować sposób, w jaki byli czczeni za swoje nadprzyrodzone moce. Niektórzy z potężniejszych lub bardziej znanych bogów często mieli cechy, które symbolizowały ich zdolności. Brigit, bogini światła i ognia, na przykładmiała jaskrawoczerwone włosy, które, jak się uważa, zapłonęły podczas jej narodzin.

Tajemnicze pochodzenie Tuatha de Danann

Pozostaje niejednoznaczne, w jaki sposób Tuatha Dé Danann przybyli do Irlandii. Niektóre źródła twierdzą, że przybyli latając w powietrzu i lądując tutaj. Podróżując w powietrzu, mieli postać mgły lub mgły. Inne źródła twierdzą, że przybyli na ciemnych chmurach. Te ostatnie skłoniły ludzi do uwierzenia, że przybyli raczej z nieba niż z ziemi. Co zaskakujące, niektórzy ludzie wyznawali, że ta rasa byław rzeczywistości kosmici.

Jedyną racjonalną opinią dotyczącą sposobu, w jaki dotarli do brzegów Irlandii, były statki. Jeszcze jedna teoria była mieszanką dwóch twierdzeń. Według niej dym lub mgła w powietrzu były w rzeczywistości dymem ze statków, które zostały spalone po ich przybyciu.

Opinie dotyczące pochodzenia nie ustają, spowijając wszystko tajemnicą. Źródła sugerują, że Tuatha Dé Danann pochodzą z północy, podczas gdy inni twierdzą, że pochodzą z zachodu. Istniała nawet dodatkowa teoria, która twierdziła, że pochodzą z Danii.

Tradycja była powodem, dla którego pojawiła się ta teoria. Ta legenda przyznała, że Tuatha Dé Danann mieszkali w Lochlonn; miejscu, które było związane z Danią. A przed Danią przebywali w Achai, którą podejrzewano o bycie ich prawdziwym krajem. Po Danii przenieśli się na północną stronę Szkocji na siedem lat. Przebywali w Lardahar i Dobhar, a zwłaszcza przed przeprowadzką do Irlandii.

Więcej twierdzeń na temat ich pochodzenia

Ponieważ zawsze istnieje wiele źródeł, trudno jest uwierzyć, które z nich jest prawdziwe. Niektórzy twierdzą, że ich pochodzenie sięga Atlantydy; musieli jednak opuścić to miasto, ponieważ zniknęło. Inni twierdzą, że pozostali w regionie, który istnieje w Austrii wokół Dunaju.

W starożytnej Grecji istniały teksty, które rzekomo były przeznaczone dla Tuatha Dé Danann. Tekst zawierał następujące informacje: "... w starożytnej Grecji... żyła rasa nomadów znana jako Pelasgianie. Z natury plemienni, byli żeglarzami, którzy twierdzili, że urodzili się z zębów komicznego węża Ophiona i wielkiej bogini Danu".

Ujawnia, że Tuatha Dé Danann przybyli z Grecji. Próbowali zniszczyć ówczesnych władców Grecji, Pelasgów, i przejąć władzę, ale ich próby zakończyły się niepowodzeniem. Następnie musieli wyruszyć do Danii, zanim udali się do Irlandii.

Niezależnie od tego, jaką decyzję w sprawie przybycia plemienia uważasz za najbardziej prawdopodobną, nie można zaprzeczyć wpływowi, jaki wywarli na Irlandię po przybyciu.

Etymologia nazwy

Większość irlandzkich imion rzadko wymawia się tak, jak się je zapisuje. Tak więc wymowa Tuatha Dé Danann to w rzeczywistości "Thoo a Du-non". Dosłowne znaczenie tej nazwy to "Plemiona Boga". Ma to sens, ponieważ byli oni popularni jako rasa duchowa i religijna; wierzyli w bogów i boginie, a wielu ich członków posiadało boskie zdolności.

Co więcej, niektóre źródła twierdzą, że faktyczne znaczenie tej nazwy to "plemię Danu". Danu była boginią, która istniała w starożytnej Irlandii; niektórzy ludzie określali ją również jako matkę.

Znaczący członkowie wyścigu

Każda rasa miała swojego przywódcę i króla. Nuada był królem Tuatha Dé Danann. Byli też wodzowie, z których każdy miał swoje zadanie do wykonania. Wszyscy odgrywali znaczącą rolę wśród swoich ludzi.

Wodzami tymi byli Credenus, odpowiedzialny za rzemiosło; Neit, bóg bitew; i Diancecht, uzdrowiciel. W rzeczywistości było ich więcej. Goibniu był kowalem; Badb, boginią bitew; Morrigu, wroną bitewną i Macha, odżywcą. Wreszcie był Ogma; był bratem Nuady i był odpowiedzialny za naukę pisania.

Historia Tuatha de Danann

Tuatha Dé Danann byli magiczną rasą z nadprzyrodzonymi mocami. Reprezentowali starożytną Irlandię, ponieważ byli ludźmi, którzy żyli w przedchrześcijańskiej Irlandii przez wieki. Przed ich niewyjaśnionym zniknięciem przebywali w Irlandii przez około cztery tysiące lat. Było więcej niż kilka twierdzeń dotyczących ich zniknięcia; jednak prawda pozostaje niejednoznaczna.

Walka przeciwko Firbolgom

Kiedy po raz pierwszy wkroczyli do Irlandii, Firbolgowie byli ówczesnymi władcami. Marsz Tuatha Dé Danannn zaskoczył ich, w wyniku czego Firbolgowie nie zdołali się im oprzeć. Obie rasy walczyły o panowanie nad Irlandią. Legendy mówią, że ich pierwsza bitwa miała miejsce w pobliżu brzegu Lough Corrib na równinie Moyturey. Ostatecznie zwycięstwo było po stronie Tuatha de Danann; wygralibitwę i przejął kontrolę nad Irlandią.

To ostatnie stało się po pokonaniu i wyrżnięciu Firbolgów. Ich król zginął w bitwie i musieli wybrać innego przywódcę. Ostatecznie wybór padł na Sranga, który został nowym przywódcą Firbolgów.

Podczas gdy niektóre źródła twierdzą, że Firbolgowie zostali obaleni, inne wydają się mieć odmienne zdanie. Historia Irlandii, starożytna i współczesna to książka, której manuskrypt zawiera odrębną wersję wydarzeń. Stwierdza ona, że bitwa nie zakończyła się klęską Firbolgów, jednak obie rasy zgodziły się na kompromis.

Obaj zdecydowali się podzielić Irlandię między siebie, jednak Tuatha Dé Danann mieli mieć większą część. W rezultacie Firbolgowie zajęli tylko Connaught, podczas gdy reszta przypadła Tuathom.

Nuada musiał ustąpić

Nuada był królem Tuatha Dé Danann. Niektóre źródła zapisują jego imię jako " Nuadhat Jednak w bitwie z Firbolgami stracił rękę. Istniało prawo, które mówiło, że ktokolwiek był królem, musiał być w doskonałej formie.

Ponieważ Nuada nie był już uważany za będącego w doskonałej formie, musiał abdykować lub opuścić tron, pomimo swojej popularności jako król. Władzę królewską przekazano Breasowi, jednak tymczasowo. Po siedmiu latach Nuada odzyskał władzę królewską. Credne Cerd był Irlandczykiem, któremu udało się dać Nuadzie srebrną rękę, dzięki czemu znów stał się cały. Miach, syn Diencechta, był lekarzem, który pomógł Nuadzie odzyskać władzę.Z tego powodu mitologia czasami odnosi się do Nuady jako Nuadhat Srebrna Ręka.

Cały ten proces zajął im siedem lat, aby być tak doskonałym, jak to tylko możliwe. Był to dowód na wyjątkowe umiejętności, które ta rasa posiadała i przywiozła ze sobą do Irlandii.

Fomorianie: Nieustanne koło wojny i pokoju

W ciągu siedmiu lat od osiągnięcia doskonałego ramienia Nuady, Breas był tymczasowym królem. Jednak nie pochodził on wyłącznie z Tuatha Dé Danann; jego matka należała do tej rasy, ale jego ojciec był Fomorianinem. Prawdopodobnie pochodzenie jego matki było powodem, dla którego udało mu się osiągnąć władzę królewską.

W każdym razie, po upływie siedmiu lat, Nuada musiał podjąć pracę tam, gdzie ją przerwał. Ponownie objął władzę królewską, jednak sprawy nie były już tak spokojne jak wcześniej. Breas wydawał się być rozgoryczony koniecznością opuszczenia fotela i był niepopularnym królem, który faworyzował Fomorian nad swoim ludem.

W ten sposób rozpoczął wojnę z Fomorianami przeciwko Tuatha Dé Danann. W okolicy wciąż znajdowali się uchodźcy Firbolgów, którzy wspierali wojnę, ponieważ byli wrogami Tuatha de Danann.

Balor był przywódcą Fomorian. Był gigantyczny i niezwykle silny. Irlandzka tradycja głosiła również, że miał tylko jedno oko; nie miało to jednak wpływu na jego siłę. W tej bitwie Balorowi udało się zabić Nuadę, króla Tuatha Dé Danann. Jednak sam również zginął. Lugh Lamhfhada był mistrzem Tuatha Dé Danann; udało mu się pomścić śmierć Nuady, zabijając Balora.

Współzależność między obiema rasami

Co ciekawe, było kilku członków, którzy byli pół-Fomorianami i pół-Tuatha Dé Danann. Obie rasy miały tego samego przodka. Oboje byli potomkami boga bitew, Neita. Lugh Lamhfhada, podobnie jak Breas, był wynikiem małżeństwa między dwiema rasami. Co zaskakujące, był wnukiem Balora, przywódcy Fomorian. Cóż, może to zabrzmieć trochę dziwnie, ale tutaj'cała historia:

W irlandzkiej legendzie Balor został poinformowany przez przepowiednię, że jego własny wnuk zamierza go zabić. Balor miał tylko jedną córkę, Ethniu; postanowił zamknąć ją w szklanej wieży. Było to więzienie strzeżone przez dwanaście kobiet, które miały zapewnić, że nigdy nie spotka mężczyzny, więc nigdy nie będzie mogła mieć dziecka. Ethniu spędziła wiele samotnych nocy w wieży, od czasu do czasu śniąc o twarzy osoby, którą miała.nigdy wcześniej nie widziałem.

Wręcz przeciwnie, strategiczne plany Balora nie poszły zgodnie z planem. Jego plany zaczęły zbaczać z tropu, gdy ukradł magiczną krowę Cianowi. Ten ostatni dowiedział się o córce Balora, więc włamał się do wieży, aby się zemścić. Po spotkaniu Ethniu, córki Balora, para zakochała się w sobie, gdy Ethniu rozpoznała Ciana jako mężczyznę, który pojawił się w jej snach, i zaszła w ciążęKiedy urodziła trójkę dzieci, Balor dowiedział się o tym incydencie i rozkazał swoim sługom, aby je utopili.

Los miał inny plan i jedno dziecko zostało uratowane. To jedno dziecko zostało uratowane przez druidkę, która zabrała je do Irlandii. Dziecko stało się Lugh; żył wśród Tuatha Dé Danann przez całą dorosłość i wypełnił przepowiednię, której Balor tak bezwzględnie próbował uniknąć.

Panowanie Lugh

Po tym, jak Lugh pomścił śmierć Nuady, zabijając własnego dziadka, Balora, został królem. Wykazał się wielką odwagą i mądrością. Ponieważ był pół-Fomorianinem, był również odpowiedzialny za szerzenie pokoju między dwiema rasami. Jego panowanie trwało prawie czterdzieści lat.

W tym okresie Lughowi udało się ustanowić coś, co było znane jako jarmark publiczny. Gry te odbywały się na wzgórzu Tailltean. Były one sposobem na uhonorowanie Taillte, przybranej matki Lugha. Pozostały one w okolicy do XII wieku. Miejsce to już nie działa, ale wciąż tam jest, a ludzie obecnie nazywają je jarmarkiem Lugha.

Ciekawostką jest fakt, że Lúnasa lub w języku staroirlandzkim Lughnasadh jest gaelickim słowem oznaczającym miesiąc sierpień i podkreśla cześć, z jaką Lugh jest traktowany w irlandzkiej mitologii.

Kołysanie Milezyjczyków

Milezyjczycy byli kolejną rasą, która istniała w starożytnej Irlandii. Legendy odnoszą się do nich jako Synów Mila. W starożytności, kiedy Tuatha wygrali bitwę i przejęli władzę, zawarli układ z Milezyjczykami. Wyrzucili ich, ale powiedzieli, że jeśli uda im się ponownie wylądować w Irlandii, kraj będzie ich. Było to zgodne z zasadami wojny.

Milezyjczycy wycofali się i wrócili na morze. Następnie Tuatha wywołali wielki sztorm, aby zniszczyć ich statki i zapewnić ich utratę, aby nie wrócili. Potem trzymali Irlandię niewidoczną.

W 1700 r. p.n.e. Milezyjczycy przybyli do Irlandii, aby zdać sobie sprawę, że Tuatha Dé Danann całkowicie przejęli władzę. Sprawy przybrały zły obrót, gdy w rzeczywistości Tuatha Dé Danann myśleli, że udało im się utrzymać Irlandię niewykrywalną dla Milezyjczyków. Udało im się jednak znaleźć ziemię i pomaszerowali do Irlandii. Tuatha nie byli przygotowani na opór Milezyjczyków, ponieważ nie spodziewali się, że będą oni w stanie ich powstrzymać.tak łatwo znaleźć ziemię.

Klęska Tuatha de Danann

Niedługo po tym, jak Milezyjczycy przybyli do Irlandii, Tuatha Dé Danann zniknęli na dobre. W odniesieniu do ich zniknięcia istniało kilka twierdzeń. Ale we wszystkich przypadkach z pewnością zostali pokonani.

Jedna z teorii głosi, że Tuatha Dé Danann wcale nie walczyli z Milezyjczykami. Stało się tak, ponieważ ich umiejętności przepowiadania sugerowały, że i tak stracą kraj. Zamiast tego zbudowali własne królestwa pod kilkoma wzgórzami wokół Irlandii. Mówi się, że zbudowali je na długo przed przybyciem Milezyjczyków. Ta teoria sugeruje, że Tuatha Dé Danann byli tym, co byłookreślani jako wróżkowy lud Irlandii lub "Aes Sidhe", lud wróżkowych kopców.

Druga teoria ma do zaoferowania inną sugestię. Twierdzi, że dwie rasy wdały się w bitwę, w której Milezyjczycy wygrali. Przejęli Irlandię i mieli większość ras wokół Irlandii jako swoich sojuszników. To, co stało się z Tuatha Dé Danann po porażce, zostało podzielone na dwie różne opinie.

Niektórzy twierdzą, że ich bogini Danu wysłała ich, by żyli w Tir na nOg, Krainie Młodych. Z drugiej strony, inni twierdzą, że Milezyjczycy pogodzili się z dzieleniem ziemi z Tuatha Dé Danann, pozwalając im pozostać pod ziemią.

Teoria "wróżek jaskiniowych"

Ta teoria jest dość podobna do poprzedniej, która mówi, że Milezyjczycy wcale nie pokonali Tuatha Dé Danann, ale postanowili utrzymać ich przy życiu. Powodem ich decyzji był fakt, że Tuatha urzekli ich swoimi wyjątkowymi umiejętnościami.

Jak wspomnieliśmy wcześniej, Tuatha Dé Danann przybyli do Irlandii z fascynującymi, nieporównywalnymi umiejętnościami. Mieli także wielkie umiejętności w zakresie magii i sztuki, w tym muzyki, poezji i architektury. Z tego powodu Milezyjczycy chcieli zatrzymać ich przy sobie, aby wykorzystać ich umiejętności.

Ponadto, Tuatha Dé Danann posiadali konie, których, jak twierdzi cała historia, nie można było znaleźć nigdzie indziej. Konie te miały duże oczy, szerokie klatki piersiowe i były szybkie jak wiatr. Wywierały płomień i ogień i zamieszkiwały miejsce zwane "Wielkimi Jaskiniami Wzgórz". Posiadanie tych koni sprawiło, że ludzie zaczęli nazywać Tuatha Dé Danann Jaskiniowymi Wróżkami.

Ludzie Sidhe

Irlandzka mitologia zazwyczaj wspomina o rasie zwanej Sidhe, wymawianej jako Shee. Historycy uważają, że Sidhe to kolejne odniesienie do Tuatha Dé Danann. Ci ostatni byli uważani za bogów ziemi. Istniało również przekonanie, że mieli zdolność kontrolowania dojrzewania upraw i produkcji mleka krów. Dlatego ludzie w starożytnej Irlandii czcili ich, składając im ofiary, aby mieć ich na własność.błogosławieństwa w zamian.

Kiedy Milezyjczycy po raz pierwszy przybyli do Irlandii, borykali się z problemem zgniłych upraw i nieproduktywnych krów. Obwiniali Tuatha Dé Danann za ten incydent, myśląc, że mszczą się za skradzione im ziemie.

Cztery skarby Tuatha De Denann

Pochodzenie Tuatha Dé Danann wydaje się być tajemnicze, jednak jedna część mitologii jest jasna - pochodzili oni z czterech różnych miast: Gorias, Murias, Falias i Findias.

W każdym mieście nauczyli się cennych umiejętności od czterech mędrców, a także zdobyli cenne przedmioty, które mitologia określa mianem czterech skarbów Tuatha Dé Danann.

Niektóre źródła nazywają je nawet Czterema Klejnotami Tuatha Dé Danann. Każdy z nich należał do znaczącej postaci i pełnił ważną funkcję. Niektórzy nazywają je również Czterema Klejnotami Tuatha Dé Danann. Oto cztery skarby i szczegóły dotyczące każdego z nich:

Włócznia Lugha

Włócznia Lughsa

Lugh był pół-Fomorianinem i pół-Tuath de Danann. Był mistrzem Tuatha Dé Danann, który zabił własnego dziadka, Balora. Lugh posiadał włócznie, które były używane w bitwach. Ktokolwiek ich używał, nigdy nie ponosił porażki w bitwie. Legendy mówią, że ta włócznia była bronią, której Lugh użył podczas zabijania Balora. Rzucił włócznią w zatrute oczy Balora tuż przed jego powaleniem.

Niektóre wersje historii mówią, że Lugh używał kamieni lub procy. Jednak włócznia wydaje się być najbardziej rozsądną bronią do użycia. W rzeczywistości Lugh posiadał więcej niż kilka włóczni; miał ich wspaniałą kolekcję. Jednak konkretna z nich była najbardziej znana i miała również pewne specyfikacje.

Ta najsłynniejsza włócznia nazywana jest włócznią Lugha. Źródła podają, że została ona przywieziona do Irlandii z miasta Falias, które było jednym z czterech miast, z których pochodzili Tuatha Dé Danann. Głowica włóczni wykonana była z ciemnego brązu i miała ostro zakończony czubek. Wyglądała również przerażająco. Przymocowana była do niej jarzębina z trzydziestoma złotymi szpilkami.

Co najważniejsze, włócznia posiadała magiczne zdolności, nie można było jej pokonać w bitwie ani pokonać wojownika, który ją dzierżył. Inną włócznią, którą posiadał Lugh, była Rzeźnik. W języku irlandzkim nazywa się Areadbhar. Zgodnie z irlandzką mitologią, włócznia ta sama z siebie stawała w płomieniach, więc jej użytkownik musiał trzymać ją w zimnej wodzie, która gasiła płomień.

Luin Celtchair

Włócznia Lugha zniknęła gdzieś po drodze. Później bohater z Cyklu Ulsteru odnalazł ją ponownie. Nazywał się Celtchair mac Uthechar i był mistrzem Rycerzy Czerwonej Gałęzi. Kiedy Celtchair odnalazł włócznię Lugha, jego imię stało się Luin Celtchair. To było jak własność przeniesiona z Lugha na Celtchaira. Pomimo przeniesienia, należała ona do Tuatha Dé Danann.

Włócznia zdawała się być jednak wrogiem samego Celtchaira. Według tradycji, zabił on kiedyś ogara tą włócznią. Krew ogara była zatruta i zabarwiła włócznię. Gdy trzymał włócznię, kropla tej krwi spadła i wniknęła w skórę Celtchaira, powodując jego niefortunną śmierć.

Oengus ze Straszliwej Włóczni

Włócznia Lugha pojawiła się w kilku opowieściach, pod różnymi nazwami. Pewna historia należy do Cyklu Królewskiego. Kręci się wokół czterech braci, którzy przewodzili klanowi Deisi. Byli to Oengus, Brecc, Forad i Eochaid. Forad miał córkę o imieniu Forach. Ich wróg, Cellach, porwał ją i zgwałcił. Był nieposłusznym synem Cormaca mac Airt.

Czterej bracia negocjowali z nim, aby oddał dziewczynę i odszedł, jednak on odmówił. Jego odmowa doprowadziła do bitwy, w której Oengus miał małą armię i zaatakował rezydencję Najwyższego Króla. Pomimo niewielkiej liczby armii, Oengusowi udało się zabić Cellacha. Straszna włócznia była bronią, której użył do zamordowania go.

Oengus przypadkowo zranił oko Cormaca podczas rzucania włócznią. Zgodnie z prawem wojennym, król musiał być w doskonałym stanie fizycznym. Tak więc Cormac musiał zrzec się swojej pozycji i przekazać ją swojemu drugiemu synowi, Cairpre Lifechairowi.

Miecz Światła

Miecz Światła

Miecz Światła jest drugim skarbem Tuatha Dé Danann. Należał do Nuady, pierwszego króla rasy. Pochodził z miasta Finias. Miecz pojawił się w wielu irlandzkich opowieściach ludowych. Odgrywa również rolę w szkockich mitach. Istniało kilka jego nazw: Lśniący miecz, Biała Rękawica Światła i Miecz Światła. Irlandzki odpowiednik jego nazwy to Claíomh.Solais lub Claidheamh Soluis.

Istniało wiele opowieści, w których pojawiał się miecz. Te, które go zawierały, zobowiązywały posiadacza miecza do wykonania trzech zestawów zadań. Powinien on również być wiedźmą lub niepokonanym olbrzymem. Nie powinien jednak wykonywać zadań sam; musiał mieć pomocników. Ci pomocnicy to zazwyczaj zwierzęta z umiejętnościami, istoty nadprzyrodzone i służki.

Miecz sprawia, że strażnik jest niepokonany i niemożliwy do pokonania. Jeśli ktoś kiedykolwiek pokonał bohatera, to za pomocą tajnych nadprzyrodzonych środków. Był to jeszcze jeden przedmiot, który zapewniał siłę Tuatha Dé Danann.

Pomimo siły miecza, nigdy nie był on wystarczający do pokonania wroga w pojedynkę. Przeciwnik ten był zwykle istotą nadprzyrodzoną, więc bohater musiał zaatakować go w miejscu bezbronnego ciała. Jak już wcześniej wspomnieliśmy, mogła to być konkretna część jego ciała. I odwrotnie, czasami mogła to być zewnętrzna dusza. Dusza mogła posiadać ciało zwierzęcia.

Kamień Przeznaczenia

Kamień z Fal lub Lia Fáil

Kamień ten znajduje się na Wzgórzu Tary, w szczególności w Kopcu Inauguracyjnym. Jest to trzeci skarb Tuatha Dé Danann pochodzący z miasta Falias. Dosłowne znaczenie Lia Fail to Kamień Przeznaczenia. Niektórzy twierdzą, że w rzeczywistości jest to Mówiący Kamień.

Wysocy królowie Irlandii używali go jako kamienia koronacyjnego, dlatego niektórzy nazywają go Kamieniem Koronacyjnym z Tary. Było to miejsce, w którym koronowano każdego króla Irlandii.

Lia Fail był magicznym kamieniem, który ryczał z radości, gdy Wysoki Król postawił na nim swoje stopy. Istniał za panowania Tuatha Dé Danann, ponieważ był jednym z ich skarbów. Poza tym trwał przez jakiś czas nawet po Tuatha Dé Danann. Kamień był w stanie zapewnić królowi długie panowanie, a także ożywić go.

Niestety, w pewnym momencie kamień stracił swoje właściwości. Cuchulainn chciał, aby ryknął pod jego stopami, ale tak się nie stało. Musiał więc użyć swojego miecza, aby rozłupać go na dwie części i nigdy więcej nie ryknął. Co zaskakujące, zrobił to tylko pod stopami Conna ze Stu Bitew.

Szkocki spór

Wzgórze Tara składa się z kilku stojących kamieni, które znajdują się wokół Lia Fail. Istnieje teoria, która może być zaskakująca dla niektórych osób, ale niektóre źródła krytykują jej autentyczność.

Teoria głosi, że oryginalna Lia Fail, którą przynieśli Tuatha Dé Danann, już nie istnieje, została zastąpiona, utrzymując oryginał w ukryciu i bezpieczeństwie, dopóki rządy Wysokich Królów nie powrócą.

Z drugiej strony, teoria nieoryginalnego kamienia ma inne zdanie; przekonanie, że ktoś ukradł oryginalny Lia Fail i przywiózł go do Szkocji. Obecnie jest to kamień Scone, który jest obecny w Szkocji. Ludzie używają go do koronowania szkockich królów.

Kocioł Dagdy

Obfity kocioł Dagdy

Czwarty i ostatni skarb, który przybył do Irlandii aż z północnego miasta Muirias, przywieziony przez Semiasa; zręcznego druida, który nauczył Tuatha Dé Danann niektórych magicznych umiejętności. Jeśli chodzi o kociołek, podobnie jak wszystkie inne skarby, był magiczny. Strażnikiem tego kociołka był Dagda; bóg ojciec i jeden z najwyższych królów Irlandii. Szczegóły dotyczące boga ojca omówimy później.

Źródła twierdzą, że moc tego kociołka jest bardzo potężna; może przynieść światu niesamowite dobro. Z drugiej strony może być wielkim nieszczęściem, jeśli dostanie się w niepowołane ręce.

Moc kociołka

Kocioł był symbolem hojności, a także obfitości. Był dużych rozmiarów, a jego funkcją było nieustanne dostarczanie pożywienia bogom. W mitologii irlandzkiej istniały teksty, które stwierdzały, że "z którego wszyscy wychodzą zadowoleni". Hojność i ciągła opatrzność kotła były oczywiste dla wszystkich w starożytnej Irlandii.

W rzeczywistości ludzie w tamtych czasach nazywali kociołek Coire Unsic. Dosłowne znaczenie tej nazwy to "The Undry" w języku angielskim. To dlatego, że nigdy nie zabrakło mu jedzenia, aby zapewnić wszystkim; w rzeczywistości był przepełniony jedzeniem. Poza tym jedzenie nie było jedyną mocą, którą posiadał kociołek. Mógł także ożywiać zmarłych i leczyć rany rannych.

To, gdzie znajduje się oryginalny kocioł, było przedmiotem debaty. Niektórzy twierdzą, że został on zakopany wraz z kopcami, więc jest bezpieczny przed ciekawością ziemskich istot.

Najbardziej znani bogowie Irlandii

Na zdjęciu powyżej od lewej do prawej: Bogini Brigit, Dobry Bóg Dagda i Bogini Danu.

Wiadomo, że w starożytnej Irlandii czczono więcej niż kilku bogów i bogiń; byli politeistami. Bogowie ci pochodzili z różnych ras. W rzeczywistości było ich wielu, którzy faktycznie wywodzili się z Tuatha Dé Danann. W tej sekcji poznasz irlandzkich bogów i boginie, którzy byli członkami Tuatha Dé Danann, bardzo uduchowionej rasy, która wierzyła w mocbogowie i magia.

Tuatha de Danann posiadali moce, które wykraczały poza ludzkie zdolności. Z tego powodu irlandzka mitologia czasami odnosi się do nich jako do istot podobnych do bogów, a nie ludzi. Wcześniej wspomnieliśmy, że nazwa Tuatha Dé Danann oznacza plemię bogini Danu. Dlatego zaczniemy od tej bogini, a następnie pojawią się kolejni celtyccy bogowie i boginie.

Bogini Danu

Danu była boginią-matką Tuatha Dé Danann, dlatego ich nazwa oznacza Lud Danu. Jest jedną z najstarszych bogiń w historii Irlandii. Jej współczesne irlandzkie imię to zwykle Dana, a nie Danu. Ludzie zwykle odnoszą się do niej jako Bogini Ziemi lub Bogini Lądu.

Jej głównym obowiązkiem było przekazywanie swojej mocy i mądrości o ziemiach, aby przynieść dobrobyt. Danu posiadała wiele fascynujących umiejętności. Mitologia mówi, że przekazała większość swoich umiejętności Tuatha Dé Danann. W konsekwencji większość członków tej rasy to postacie boskie lub istoty nadprzyrodzone.

Inną nazwą, którą ludzie określają najstarszą starożytną celtycką boginię, jest beantuathach. Nazwa ta oznacza rolniczkę; nazywają ją tak, ponieważ była boginią ziemi. Nie tylko żywiła ziemie Irlandii, ale była również związana z rzekami.

Najważniejsze ludowe opowieści o bogini Danu

Bogini Matka Danu

Danu jest jednym z najważniejszych bogów Irlandii, o którym mitologia celtycka zawsze wspominała. Jej wygląd pozostaje tak tajemniczy, że niektórzy badacze twierdzą, że jest wyimaginowana. Z drugiej strony, kilka historii i opowieści zawierało odniesienia do niej. Odniesienia te pomogły w ukształtowaniu postaci bogini Danu, niezależnie od autentyczności jej istnienia.

Zdecydowanie wszystkie historie, w których się pojawiała, dotyczyły Tuatha Dé Danann, jej własnego ludu. Pamiętasz, jak Tuatha Dé Danann przybyli do Irlandii? Cóż, mitologia twierdzi, że wrócili w magicznej mgle po tym, jak zostali wyrzuceni. Niektóre źródła twierdzą, że mgła była w rzeczywistości Boginią Danu obejmującą swój lud i powracającą do domu.

Bogini Danu była symbolem magii, poezji, rzemiosła, mądrości i muzyki. Dlatego Tuatha Dé Danann byli dobrzy we wszystkich tych aspektach ze względu na jej wpływ na nich. Pielęgnowała również swój lud, prowadząc go od słabości do siły. Używała swojej magii i mądrości, aby pozytywnie wpływać na swój lud.

Danu była jak hipotetyczna matka dla Tuatha Dé Danann; w związku z tym czasami nazywali ją matką. Miała wszystkie aspekty kochającej i troskliwej matki, która nieustannie opiekuje się swoimi dziećmi. Z drugiej strony, niektóre historie ujawniły, że bogini Danu była również wojowniczką. Była idealnym połączeniem wojownika i troskliwej, współczującej matki, która nigdy się nie poddawała ani nie poddawała.poddanie się.

W istocie jej wygląd nie ma znaczenia; symbolizowała wszystko, co dobre w naturze; i była opiekuńczą i matczyną obecnością odczuwaną przez jej plemię. była równie współczująca i zaciekła, która nauczyła plemię, że sztuka, muzyka, poezja i rzemiosło są tak samo ważne dla ich przetrwania, jak bycie wojownikami, naprawdę mądry sentyment.

Narodziny Dagdy

Jedną z historii, w której bogini odegrała rzeczywistą rolę, była historia z Bilem. Bile jest bogiem uzdrawiania i światła. Pojawił się w opowieści w postaci świętego dębu. Danu była odpowiedzialna za karmienie tego drzewa i pielęgnowanie go. Ich związek był powodem narodzin Dagdy.

Dagda: Dobry Bóg

Dagda, Dobry Bóg

Dosłowne znaczenie Dagdy to dobry bóg. Był on jednym z najważniejszych bogów w celtyckich legendach. Tak jak starożytni Irlandczycy postrzegali boginię Danu jako matkę, tak samo uważali Dagdę za ojca. Legendy głoszą, że to właśnie oni zapoczątkowali Tuatha Dé Danann.

Z drugiej strony, legendy głoszą, że bogini Danu była matką boga Dagdy. Bardziej sensowne jest postrzeganie ich jako matki i syna. Drzewo genealogiczne Tuatha de Danann zmienia się w zależności od potrzeb opowieści, co również przyczynia się do tego, że większość historii istniała na długo przed ich spisaniem i utrwaleniem.

Dagda symbolizował rolnictwo, siłę i płodność. Przede wszystkim jest symbolem magii; jednego z najważniejszych aspektów Tuatha Dé Danann. Ten bóg był odpowiedzialny za kontrolowanie prawie wszystkiego w życiu, w tym czasu, pór roku, pogody, życia i śmierci, a także plonów. Zwykli członkowie Tuatha Dé Danann mieli supermoce, więc wyobraź sobie, jak potężni byli bogowie.

Dagda był dominującą postacią bóstwa, która posiadała więcej niż kilka mocy; posiadał także magiczne przedmioty. Jednym z tych przedmiotów był Kocioł Dagdy; był to jeden z czterech skarbów Tuatha Dé Danann.

Wspomnieliśmy wcześniej o kotle, który nigdy nie przestał dostarczać bogom pożywienia. Dagda posiadał również niezliczoną liczbę drzew owocowych, które były stale produktywne. Poza tym miał dwie świnie, które były ważne w niektórych opowieściach mitologii celtyckiej. Był bogiem mądrości, który miał moc kontrolowania życia, śmierci i pogody.

Kociołek, w którym nigdy nie zabrakło jedzenia, był tylko jednym z magicznych przedmiotów Dagdy. Posiadał on również maczugę, która była tak potężna, że jednym końcem mógł zabić wroga, a drugim go ożywić. Posiadał również harfę zwaną Uaithne lub Czteroramienną Muzyką, która mogła kontrolować pory roku i emocje ludzi, od radości, przez lament, aż po stan snu.

Fomorianie ukradli kiedyś harfę Dagdy, a ponieważ kontrolowała ona pory roku, niewłaściwe jej użycie mogło być śmiertelne. Dagda był w stanie odłożyć harfę na bok, ponieważ był jej prawdziwym właścicielem. Był w stanie umieścić wszystkich Fomorian, którzy przewyższali liczebnie Tuatha de Danann, aby wszyscy mogli bezpiecznie uciec.

Biorąc pod uwagę, że Dagda miał kontrolę nad życiem, śmiercią, jedzeniem i porami roku, nie ma wątpliwości, dlaczego był uważany za Boga Ojca. Został mianowany "Dobrym Bogiem" ze względu na wiele niesamowitych umiejętności, w których się wyróżniał, niekoniecznie dlatego, że był dobrym człowiekiem. Podobnie jak wielu bogów w mitologiach, niektórzy celtyccy bogowie mieli wady, takie jak chciwość, zazdrość i niewierność, które często miały wpływ na ich życie.stworzył konflikt, który doprowadził do powstania wielu opowieści, które tak dobrze znamy dzisiaj.

Przedstawienie Dagdy w mitologii

Wydaje się, że wszyscy bogowie Tuatha Dé Danann byli silni i gigantyczni. Portret Dagdy często przedstawiał ogromnego mężczyznę. Zwykle nosił płaszcz z kapturem. Z drugiej strony, niektóre źródła zawierały przedstawienie tego boga w sarkastyczny, ale komiczny sposób. Miał na sobie krótką tunikę, która nawet nie zakrywała jego intymnych części. Wydawało się, że było to celowe, aby sprawić wrażenie, że Dagda nie jest bogiem.niewyszukany i prymitywny; obraz, który kontrastuje ze zwykłym przedstawieniem ultra-potężnych, stoickich bogów.

Historia Dagdy

Dagda był niegdyś przywódcą Tuatha Dé Danann; prawdopodobnie drugim z nich. Dagda rządził Irlandią zaraz po Nuadzie, pierwszym przywódcy rasy. Podania ludowe głoszą, że przez całe życie spółkował z kilkoma boginiami, dlatego miał tak wiele dzieci. Jednak jego prawdziwą miłością była Boann.

Aengus jest jednym z jego synów; jest jednym z bogów Irlandii, którzy należeli do tej samej rasy co jego ojciec; Taotha dé Danann

Był jednak wynikiem romansu. Jego matką była Boann, żona Elcmara. Dagda miał z nią romans, a następnie dowiedział się, że jest w ciąży. W obawie przed przyłapaniem, Dagda sprawił, że słońce stało nieruchomo przez cały okres ciąży jego kochanki. Po tym czasie Boann urodziła ich syna, Aengusa i wszystko wróciło do normy. Pozornie lista dzieci Dagdy jest długa. Obejmuje Brigit,Bodb Dearg, Cermait, Aine i Midir.

Dagda był bardzo hojnym ojcem. Dzielił się swoim majątkiem z dziećmi, zwłaszcza ziemią. Jednak jego syn Aengus zwykle wyjeżdżał. Kiedy wrócił, zdał sobie sprawę, że ojciec nic mu nie zostawił, w przeciwieństwie do jego rodzeństwa. Aengus był tym rozczarowany, jednak udało mu się oszukać ojca i zabrać własny dom. Zapytał go, czy może mieszkać w Brú naBóinne, gdzie przez jakiś czas mieszkał Dagda, przejął to miejsce na dobre i zdradził swojego ojca.

Aengus: Bóg miłości i młodości

Aengus lub "Oengus" był członkiem Tuatha Dé Danann. Był synem Dagdy i Boann, bogini rzeki. Mitologia przedstawiała go jako boga miłości i młodości. Jednak niektóre opowieści twierdzą inaczej, ponieważ jego ojciec odmówił przekazania mu majątku, który oddał tylko bogom. Może to sugerować, że Aengus nie był postrzegany jako bóg.

Portret Aengusa zwykle zawierał ptaki, które latały nad jego głową w kółko. Aengus, pomimo bycia bogiem miłości, wydawał się być nieco bezwzględny. W wielu opowieściach ludowych popełnił kilka morderstw. To zestawienie tworzy dynamiczną, trójwymiarową postać, która nie jest zdefiniowana przez swoją rolę i jest co prawda dość interesującą perspektywą.

Aengus mógł być synem Dagdy; jednak Midir był jego przybranym ojcem. Niektóre legendy twierdzą również, że Aengus był w stanie ożywiać ludzi, co może tłumaczyć jego obojętność wobec ich zabijania; jeśli jego śmiertelne działania można było odwrócić, miały one znacznie mniejszą wagę. Przywrócił nawet do życia swojego przybranego syna po jego śmierci.

Aengus posiadał cztery śmiercionośne bronie: dwa miecze i dwie włócznie. Wszystkie miały również imiona. Jego miecze nazywały się Beagalltach, co oznacza Małą Furię i Moralltach, co oznacza Wielką Furię. Ten ostatni był prezentem, który podarował mu Manannan mac Lir. Później Aengus podarował go swojemu synowi, Diarmuidowi Ua Duibhne, przed śmiercią. Dwie włócznie nazywały się Gáe Buide (żółta włócznia) i Gáe Derg (czerwona włócznia).Gáe Derg był postrzegany jako ważniejszy i używany tylko w szczególnych okolicznościach.

Zabójcze opowieści Aengusa

Aengus zabił wiele osób z różnych powodów. Zabił poetę Lugh Lámhfhada, ponieważ ten go okłamał. Poeta twierdził, że Ogma an Cermait, brat Dagdy, miał romans z jedną ze swoich żon. Gdy tylko Aengus dowiedział się, że to kłamstwo, zabił poetę.

Drugą osobą, którą zabił Aengus, był jego własny ojczym. Ponownie, Aengus był wynikiem romansu między Boann, boginią rzeki, a Dagdą. Boann była już żoną Elcmara, kiedy kopulowała z Dagdą, więc Elcmar był ojczymem Aengusa. Według mitologii Elcmar zabił Midira, brata Aengusa i jego przybranego ojca. Aengus postanowił pomścić jego śmierć, więczabił Elcmara.

Uwodzenie Etain

The Wooing of Etain to ważna historia w mitologii irlandzkiej, która obejmowała członków Tuatha Dé Danann. Redaktorzy i badacze podzielili tę historię na trzy różne części. Każda część obejmuje konkretne opowieści, w których występuje Aengus. Poniżej znajdują się trzy podtytuły Wooing of Etain.

Część pierwsza (I)

Aengus dorastał posiadając ziemię Brú na Bóinne, pałac, który siłą odebrał swojemu ojcu. Pewnego pięknego dnia jego brat Midir odwiedza go, aby wyznać, że został oślepiony z powodu bezwzględnej zabawy grupy chłopców przed pałacem Aengusa. Po pewnym czasie Dian Cecht, bogini lekarka, była w stanie go uzdrowić. Midir chciał nadrobić czas, który stracił, będąc niewidomym.

Poprosił więc Aengusa, by pomógł mu nadrobić stracony czas, rekompensatę za bycie niewidomym. Poprosił o kilka rzeczy, w tym o poślubienie najpiękniejszej kobiety w Irlandii. Tą konkretną kobietą była córka króla Ulaidów, Ailill. Miała na imię Etain. Aengus nalegał, by zrobił to dla swojego brata. Aengus wykonał wszystkie potrzebne zadania, aby zdobyć kobietę izostała drugą żoną Midira.

Etain była boginią; była boginią koni. I odwrotnie, Midir miał już żonę; Fuamnach. Była także przybraną matką Aengusa i odegrała istotną rolę w tej opowieści. Etain wywołała wulkan zazdrości w Fuamnach.

W ten sposób zmieniła ją w muchę; taką, która według mitologii była piękna. Kiedy Fuamnach dowiedziała się, że związek między Midir i Etain jest nadal silny, odesłała ją z wiatrem. Aengus wiedział, że jego przybrana matka była powodem zniknięcia Etain. Musiał ją zabić za jej zdradę.

Etain wleciała do kielicha królowej, która ją połknęła i 1000 lat po przemianie w muchę odrodziła się jako człowiek.

Część druga (II)

Druga część historii obraca się wokół nowego Najwyższego Króla Irlandii, 1000 lat po przeszłości. tain magicznie odrodziła się jako człowiek bez wspomnień z przeszłości. Nowym Najwyższym Królem Irlandii miał być Eochu Airem.

Nie mógł jednak zostać oficjalnie królem, dopóki nie miał królowej. Musiał więc jak najszybciej znaleźć żonę. Podobnie jak Midir w części pierwszej, poprosił o rękę najpiękniejszej kobiety w Irlandii. Po raz kolejny była to Etain. Eochu zakochał się w niej i oboje się pobrali.

Z drugiej strony, jego brat Ailill również kochał Etain i zachorował z powodu swojej jednostronnej miłości. Aby zwiedzić Irlandię, król Eochu musiał opuścić wzgórze Tara na jakiś czas. Musiał zostawić Etain ze swoim bratem, który był na ostatnich nogach.

Ailill wykorzystał nieobecność brata i wyznał Etain powód swojej choroby. Etain była zaskoczona, ale chciała, żeby wyzdrowiał, więc powiedziała mu słowa, które chciał usłyszeć.

Pomimo poprawy, Ailill stał się bardziej chciwy i poprosił Etain o więcej. Twierdził, że uzdrowienie będzie kompletne, jeśli spotka się z nim nad domem, na wzgórzu. Ailill chciał spotkać się z nią poza domem swojego brata, myśląc, że będzie to mniej haniebne. Nie chciał zhańbić swojego brata w jego domu, zwłaszcza, że był wtedy Najwyższym Królem.

Midir w przebraniu (II)

Etain zgodziła się na prośbę Aililla i rzekomo spotkała się z nim trzy razy. Jednak Midir dowiedział się o planach Aililla, więc za każdym razem usypiał go i zamiast tego szedł na spotkanie z nią. Etain nigdy nie zdała sobie sprawy z tego faktu, ponieważ Midirowi udało się przybrać wygląd Aililla. Za trzecim razem wyznał jej swoją prawdziwą tożsamość i poprosił, by z nim odeszła. Etain nie zrobiła tego.rozpoznać lub zapamiętać Midir, ale zgodziła się pójść z nim, jeśli Eochu pozwoli jej odejść.

Część trzecia (III)

Teraz nadchodzi trzecia część historii. Nie jest to zupełnie nowa historia sama w sobie; jest to rozszerzenie części drugiej. Powód, dla którego badacze i redaktorzy podzielili tę część, jest jednak niejasny.

Trzecia część obraca się wokół czasu, w którym Ailill w pełni wyzdrowiała. Było to w tym samym czasie, gdy jego brat, Eochu, wrócił do domu ze swojej podróży. Midir dowiedział się o powrocie Eochu, więc miał w głowie plan, który pozwoliłby mu zdobyć Etain. Udał się do Tary i dogadał się z Eochu, aby zagrać w fidchell jako wyzwanie. Fidchell był w rzeczywistości starożytną irlandzką grą planszową, w której przegrany musiał zapłacić.w górę.

W ich wyzwaniu Eochu ciągle wygrywał, a ciągłe przegrane Midira zmusiły go do zbudowania Corlea Trackway. Jest to grobla przez bagno Móin Lámrige. Midir miał dość ciągłego przegrywania, więc zaproponował nowe wyzwanie, na które Eochu się zgodził. Zaproponował, że ktokolwiek wygra, obejmie i pocałuje Etain. Jednak Eochu nie spełnił życzeń Midira; kazał mu odejść i wrócić, aby odebraćjego wygrane po roku.

Wiedział, że Midir nie odejdzie tak łatwo, więc musiał przygotować się na jego powrót. Później Midirowi udało się wejść do domu pomimo strażników, którzy próbowali go powstrzymać. W tym momencie Eochu zasugerował, że może tylko objąć Etain, próbując uspokoić Midira. Kiedy Midir ją obejmował, Etain nagle przypomniała sobie swoje poprzednie życie i pozwoliła mu zmienić parę w łabędzieŁabędzie były powtarzającym się motywem miłości i wierności w mitologii irlandzkiej.

Misja odnalezienia Etain (III)

Eochu rozkazał swoim ludziom przeszukać każdy kopiec wróżek w Irlandii i poszukać miejsca pobytu swojej żony. Eochu nie uspokoi się, dopóki jego żona nie wróci do niego. Po pewnym czasie ludzie Eochu znaleźli Midira, który poddał się i obiecał oddać Etain mężowi. Jego obietnicy towarzyszyły jednak pewne warunki; było to wyzwanie psychiczne dla Eochu.

Midir przyprowadził około pięćdziesięciu kobiet, które wyglądały tak samo i były podobne do Etain, prosząc Eochu, aby wybrał swoją prawdziwą żonę. Po pewnym zamieszaniu, Eochu wybrał tę, którą uważał za swoją żonę i zabrał ją do domu. Ponownie ożywili swoje życie miłosne, a kobieta zaszła w ciążę z córką Eochu. Myślał, że po odzyskaniu żony będzie żył w spokoju; jednak Midir pojawił się ponownie, aby przerwać mu życie.ten pokój.

Pojawienie się Midira miało jedynie na celu poinformowanie Eochu, że go oszukał. Wyznał, że kobieta, którą wybrał, nie była prawdziwą Etain. Wstyd napełnił Eochu i rozkazał pozbyć się młodej córki.

Pozbycie się córki (III)

Pozbyli się dziewczynki i znalazł ją pasterz. Wychowywał ją ze swoją żoną, aż dorosła i wyszła za mąż. Jej mężem był Eterscél, następca Eochu. Później zaszła w ciążę i została matką Wysokiego Króla, Conaire'a Móra. Historia zakończyła się, gdy wnuk Midira, Sigmall Cael, zabił Eochu.

Więcej informacji o Aengus

The Wooing of Etain to jedna z najbardziej znanych opowieści, w których pojawia się Aengus. W rzeczywistości nie jest jasne, czy był on jednym z bogów Tuatha Dé Danann, czy nie. Był jednak ważnym członkiem Tuatha Dé Danann. Aengus pojawił się tylko w pierwszej części opowieści, reszta dotyczyła Etain i jego brata, Midira. Niemniej jednak był katalizatorem, który ustawił wydarzenia.legendy na miejscu.

Było więcej opowieści, w których Aengus odgrywał ważniejsze role, w tym opowieść o śnie Aengusa. Jest to opowieść o czystej miłości; ta opowieść jest jedną z najbardziej romantycznych legend w mitologii celtyckiej. Aengus był także opiekunem Diarmuida i Grainne.

Zgodnie z irlandzką mitologią, obaj uciekali przed Finnem McCool i jego ludźmi. Po drodze natknęli się na Aengusa, który doradził im, aby obrali konkretną drogę. Aengus był dla nich bardzo hojny; zaoferował im swój płaszcz ochronny wraz z mieczem.

Sen Aengusa

Najwyraźniej ta opowieść dotyczyła Aengusa i poszukiwania jego ukochanej. W tej legendzie Aengus miał sen o kobiecie, w której się zakochał. Chciał ją znaleźć, więc poprosił o pomoc Dagdę, króla Tuatha Dé Danann, i Boanna.

Dagda chciał pomóc swojemu synowi, jednak nie był w stanie zrobić tego sam. Poprosił więc o pomoc Bodba Dearga, aby ten odnalazł kobietę. Bodb spędził cały rok na poszukiwaniach, aż w końcu stwierdził, że odnalazł dziewczynę. Mieszkała ona nad Jeziorem Smoczych Pysków, jednak nie była jedyną osobą, która tam mieszkała. Nazywała się Caer i była łabędziem. Wraz z Bodbem i jego synem, Bodb odnalazł dziewczynę.Każda para była przywiązana złotymi łańcuchami.

Ethel nigdy nie odpuści

Aengus poszedł nad jezioro i szybko zidentyfikował swoją wymarzoną kochankę. Rozpoznał ją, ponieważ była najwyższa spośród wszystkich innych łabędzi. Była także córką Ethel; z wątpliwych powodów chciał ją zatrzymać na zawsze. Dlatego zamienił ją w łabędzia i nie chciał jej nigdy wypuścić.

Aengus był sfrustrowany decyzją jej ojca, więc zdecydował, że może ją zabrać. Niestety, siła Aengusa nie pasowała do wagi łabędzia, więc ciągle płakał, że jest taki słaby. Bodb chciał pomóc, ale wiedział, że potrzebuje sojuszników, więc udał się do Meadbh i Ailill. Poszli do Ethela, prosząc go, by wypuścił córkę, ale Ethel nalegał, by ją zatrzymać.

Dagda i Ailill postanowili użyć swoich mocy przeciwko Ethelowi, dopóki ten jej nie wypuści. Trzymali go jako więźnia i ponownie poprosili o zabranie Caer. W tym momencie historii Ethel wyznał, dlaczego trzymał swoją córkę w ciele łabędzia. Twierdził, że wiedział, że jest silniejsza od niego.

Później Aengus ponownie udał się nad jezioro i przyznał się do miłości do Caer. W tym momencie zmienił się również w postać łabędzia, aby z nią zamieszkać. Dwoje kochanków poleciało razem do pałacu nad Boyne. Opowieść głosi, że podczas ich lotu rozbrzmiewała muzyka, która usypiała ludzi przez trzy kolejne dni.

Nuada ze Srebrnego Ramienia

Zanim Tuatha Dé Danann przybyli do Irlandii, Nuada był ich królem. Pozostał królem Tuatha Dé Danann przez około siedem lat. Po tych latach wkroczyli do Irlandii i walczyli z Fibolgami. Ci ostatni byli mieszkańcami Irlandii do czasu przybycia Tuatha de Danann.

Przed walką z Firbolgami Nuada zapytał, czy mogliby zabrać część wyspy dla Tuatha Dé Danann. Jednak król Firbolgów odmówił i obaj przygotowali się do nadchodzącej wojny. Jak już wcześniej wspomnieliśmy, była to bitwa pod Mag Tuired, w której Tuatha Dé Danann odnieśli zwycięstwo. Niestety Nuada stracił rękę w tej bitwie i pięćdziesięciu żołnierzy wyniosło go z pola przez Dagdę.Pomimo utraty ramienia Nuady, Tuatha Dé Danann zdobyli Irlandię jako ziemię dla siebie.

Dzielenie ziemi z Firbolgami

Wszystko układało się po myśli Tuatha Dé Danann, jednak los się odmienił. Sreng, przywódca Firbolgów, chciał wyzwać Nuadę na pojedynek. Nuada mógł odmówić i żyć dalej, jednak przyjął wyzwanie. Powiedział, że będzie walczył z Srengiem pod jednym warunkiem: jeśli Sreng zwiąże mu jedną z rąk, ale ten odmówił.

To oszczędziło Nuadzie wielu kłopotów, ponieważ Tuatha Dé Danann już wygrali. Sreng musiał zabrać swoich ludzi i odejść po porażce. Musieli opuścić kraj na dobre. Jednak Tuatha Dé Danann byli na tyle hojni, że zostawili Firbolgom jedną czwartą ziemi. Ta część Irlandii to Connacht, zachodnia prowincja; oferowana część była mniejsza niż ta, o której rozmawiano przed wojną.Ale i tak była to sytuacja korzystna dla Firbolgów, którzy spodziewali się wygnania.

Bres, nowy król Tuatha de Danann

Jak już wspomnieliśmy, król musiał być w doskonałej formie. Kiedy Nuada stracił rękę, musiał przekazać władzę bardziej uprawnionemu królowi. Bres był nowym przywódcą, choć warto wspomnieć, że był w połowie Fomorianinem. Nowy król miał bardzo opresyjne zasady, które działały na korzyść jego drugiej połowy. Wpuścił Fomorian do Irlandii, mimo że byli wrogami kraju.

Co gorsza, uczynił z Tuatha Dé Danann niewolników Fomorian. Królewska władza Bresa była niesprawiedliwa i było tylko kwestią czasu, kiedy zostanie wyzwany na tron. Gdy tylko Nuada miał zastępstwo za utracone ramię, odzyskał władzę królewską. Bres rządził tylko przez siedem lat, podczas gdy Nuada rządził najpierw przez siedem lat, a potem przez kolejne dwadzieścia.

Bres nie był zadowolony z takiego obrotu spraw. Chciał odzyskać władzę królewską, więc poprosił Balora o pomoc. Balor był królem Fomorian, którzy próbowali odbić go siłą i nieustannie wszczynali wojny przeciwko Tuatha Dé Danann.

Interesujące jest to, że prawa Tuatha de Dananns pozwalały na zdetronizowanie dobrego króla i zastąpienie go takim, który przynosił tylko ból i cierpienie, tylko dlatego, że wierzyli, że władca nie może mieć żadnych ułomności. Była to ważna lekcja dla plemienia, że najważniejszymi cechami przywódcy są wewnętrzne wartości, a nie jego fizyczne zdolności.

Więcej informacji o Nuada

Wcześniej wymieniliśmy cztery skarby Tuatha de Danann. Jednym z nich był wielki miecz Nuady. Dian Cecht był jego bratem; był także jednym z bogów Irlandii. Poza tym był członkiem Tuatha de Danann. Dian był tym, który stworzył srebrne ramię dla swojego brata Nuady jako zamiennik. Zrobił to z pomocą wikinga Creidhne.

Niestety, Nuada zginął w drugiej bitwie pomiędzy Tuatha de Danann i Fomorianami. Była to Druga Bitwa pod Mag Tuired. Balor, przywódca Fomorian, był tym, który go zabił. Jednak to Lugh pomścił śmierć Nuady, zabijając Balora. Po odejściu Nuady, Lugh został kolejnym królem Tuatha de Danann.

Historia bogini Morrigan

Danu nie była jedyną boginią Tuatha de Danann. Najwyraźniej było ich więcej niż kilka. Morrigan była jedną z nich. Była popularna jako zmiennokształtna i bogini wojny, śmierci i przeznaczenia w mitologii celtyckiej.

Morrigan była również zdolna do kontrolowania wszystkich form wód, w tym jezior, rzek, oceanów i wód słodkich. Mitologia celtycka zwykle odnosi się do niej z wieloma imionami. Nazwy te obejmują Królową Demonów, Wielką Królową i Królową Upiorów.

Pochodzenie bogini Morrigan

Pochodzenie bogini Morrigan jest niejednoznaczne, ale niektóre źródła twierdzą, że ma ona związek z potrójnymi boginiami. Te ostatnie to modny kult matek, który jest bardzo popularny w irlandzkich legendach.

Jednak inne legendy wydają się przedstawiać ją jako pojedynczą postać, a nie część potrójnej celtyckiej bogini. Różne źródła mają różne twierdzenia. Niektórzy twierdzą, że poślubiła Dagdę i oboje mieli dziecko o imieniu Adair. Przeciwnie, niektórzy twierdzą, że nie była jego żoną, ale raz spotkali się nad rzeką i to wszystko.

Mitologia celtycka wydaje się wiedzieć bardzo niewiele o życiu bogini Morrigan. To, co jest oczywiste ze wszystkich legend, to to, że była częścią Tuatha de Danann. Miała także sporo rodzeństwa, w tym Macha, Eriu, Banba, Badb i Fohla. Jej matką była Ernmas, inna bogini Tuatha de Danann.

Pojawienie się Morrigan w celtyckich opowieściach ludowych

Mitologia irlandzka nigdy nie ma jednego przedstawienia bogów lub postaci i Morrigan nie jest wyjątkiem. Była przedstawiana w różnych formach. Jednak było tak głównie dlatego, że była zmiennokształtną; może zmienić się w dowolną istotę, którą chce być. Większość legend twierdzi, że Morrigan była bardzo piękną kobietą, ale przerażającą.

Kiedy jest w ludzkiej postaci, jest młodą, piękną kobietą, której włosy nieskazitelnie spływają. Ma długie, ciemne włosy i zwykle nosi się na czarno. Jednak jej ubrania przez większość czasu odsłaniały jej ciało. W niektórych opowieściach nosi płaszcz, aby ukryć swoją twarz przed rozpoznaniem. Te opisy mają zastosowanie, gdy jest w postaci człowieka, co jest bardzo rzadkim przypadkiem. Czasami onaPrzez większość czasu Morrigan pojawia się pod postacią wilka lub wrony.

Morrigan jako Banshee

Czasami Morrigan pojawia się pod postacią człowieka, ale nie tej pięknej młodej damy. W niektórych przypadkach pojawia się jako przerażająca kobieta, która w rzeczywistości jest praczką. Mitologia odnosi się do niej czasami jako Pralka w Fordzie. Morrigan zawsze miała związek z wojnami i żołnierzami.

Kiedy jest praczką, wygląda tak, jakby prała ubrania żołnierzy, którzy wkrótce umrą. Czasami pierze również zbroje, a kawałek ubrania, który trzyma, jest zwykle poplamiony krwią jako symbol śmierci. Ten opis sprawił, że ludzie mylą ją z Banshee. Ta ostatnia jest przerażającą kobietą, która pojawia się tylko w scenach, w których ma nastąpić śmierć, więc jest to dość proste.zobaczyć korelację między nimi.

Mroczna rola bogini Morrigan

Morrigan często pojawiała się pod postacią wrony przelatującej nad polem bitwy

Opierając się na różnych przebraniach Morrigan, łatwo zgadnąć, że pełniła ona kilka ról. Morrigan była częścią Tuatha de Danan, więc miała magiczne moce. Jej rola polegała głównie na używaniu magii.

Morrigan zawsze odgrywała swoją rolę w wojnach i zachowaniu żołnierzy. Niektóre źródła twierdzą nawet, że była powodem, dla którego Tuatha de Danann pokonali Firbolgów. Twierdzą również, że pomogła Tuatha de Danann w ich walce z Fomorianami. Jej kontrola nad wojnami i zwycięstwami skłoniła badaczy do uwierzenia, że faktycznie była odpowiedzialna za życie i śmierć.

Legendy głoszą, że Morrigan angażowała się w bitwy poprzez unoszenie się nad polem bitwy. Nigdy nie brała w nich fizycznego udziału. W takich momentach przybierała postać kruka i manipulowała wynikami bitew. Aby pomóc w bitwach, przywoływała żołnierzy, którzy pomagali drużynie, z którą była. Po zakończeniu bitew żołnierze ci opuszczali pola bitew, a Morrigan była wzywana do pomocy.Później Morrigan odebrała swoje trofea, czyli dusze żołnierzy, którzy zginęli w bitwie.

Symbol bitwy

Bogini Morrigan jest często symbolem bitwy, śmierci i życia. W niektórych przypadkach legendy przedstawiają ją jako symbol konia, ale jest to bardzo rzadkie. Istniało inne spojrzenie na rolę Morrigan, w którą wierzyli współcześni poganie. Postrzegają jej rolę inaczej niż starożytni Irlandczycy.

Poganie wierzą, że była obrończynią i uzdrowicielką, podczas gdy Irlandczycy wierzyli, że była przerażająca. Ludzie, którzy podążają za nią, nadal czczą ją za pomocą przedmiotów takich jak miski z krwią i pióra wrony. Niektórzy ludzie mają nawet czerwone ubrania jako symbol jej bycia praczką.

Morrigan i legenda Cu Chulainna

Morrigan pojawiła się w wielu opowieściach i legendach irlandzkiej mitologii. W niektórych z nich pojawiła się tylko jako kruk, który kontrolował bitwy. W innych opowieściach pojawiła się w swojej ludzkiej postaci.

Jedną z najbardziej znanych opowieści o Morrigan był Mit Cu Chulainna. W tej historii zakochała się w potężnym wojowniku o imieniu Cu Chulainn. Morrigan kilkakrotnie próbowała go uwieść, jednak on zawsze ją odrzucał. Nigdy nie pogodziła się z faktem, że ją odrzucił, więc postanowiła pomścić swoje złamane serce.

Jej zemsta się rozpoczyna

Bogini Morrigan wykorzystała swoją zdolność do zmiany kształtów, aby odwrócić uwagę Cu Chulainna i zrujnować jego plany. Przebywanie w jego pobliżu było jej najlepszym sposobem na zdobycie większej wewnętrznej siły. Za pierwszym razem, gdy ukazała mu się po odrzuceniu, była bykiem. Próbowała sprawić, by zgubił drogę, więc powiedziała mu, że musi uciekać. Cu Chulainn nie posłuchał jej i kontynuował swoją drogę.

Za drugim razem pojawiła się jako węgorz i próbowała zmusić go do przewrócenia się. Jego przewrócenie się pomogłoby jej użyć na nim swojej magii i zyskać więcej siły. Po raz kolejny jej się nie udało. Za trzecim razem zmieniła swój wygląd na wilka, próbując go przestraszyć i zepchnąć z jego toru.

W końcu przestała zmieniać się w zwierzęta lub dziwne stworzenia i zdecydowała się przybrać ludzką postać, po tym jak doznała wielu obrażeń w swoich poprzednich zwierzęcych stanach. To była jej ostatnia próba. Ukazała się Cu Chulainnowi jako stara kobieta, której praca polegała na dojeniu krów. Cu Chulainn, zmęczony po podstępie Morrigans, nie był w stanie jej rozpoznać. Zaproponowała mu picie z mleka krowy, a on zaproponował jej, by się napiła.Zgodził się. Był wdzięczny za napój i pobłogosławił staruszkę, przywracając Morrigan do pełni zdrowia, co uczyniło ją jeszcze silniejszą.

Koniec Cu Chulainn

Morrigan zrobiła wszystko, by Cu Chulainn nie zrealizował swoich planów. Wszystkie jej próby zawiodły, a to sprawiło, że w jej wnętrzu rozgorzała wściekłość. Postanowiła, że Cu Chulainn musi umrzeć.

Pewnego pięknego dnia Cu Chulainn przemierzał okolicę na swoim koniu. Zauważył Morrigan siedzącą nad rzeką i piorącą jego zbroję. Pojawiła się w tej scenie opowieści jako Banshee. Kiedy Cu Chulainn zobaczył swoją zbroję, wiedział, że umrze. To była cena, jaką musiał zapłacić za odrzucenie jej miłości.

W dniu bitwy Cu Chulainn walczył potężnie, dopóki poważna rana nie ograniczyła jego zdolności do walki. Zdał sobie sprawę, że nieuchronnie umiera, więc przyniósł duży kamień i przywiązał do niego swoje ciało. W ten sposób jego ciało pozostanie w pozycji pionowej, gdy będzie martwy. Już go nie było, gdy kruk usiadł na jego ramieniu, aby poinformować innych żołnierzy, że nie żyje; którzy do tej pory nie mieli pojęcia, że jest martwy.w tej samej chwili ponownie uwierzył, że wielki Cu Chulainn upadł.

Bogini Brigit

Brigit jest jedną z bogiń wywodzących się z Tuatha de Danann. Jej imię zawsze było wielkim zamieszaniem dla badaczy współczesnego świata, podobnie jak jej tożsamość. Niektóre legendy odnoszą się do niej jako jednej z potrójnych bogiń, ponieważ posiadała kilka mocy. Jednak inne źródła twierdzą, że była dwiema osobami splecionymi w jedną, w wyniku czego była potężną boginią, którą była. Jej historia mazawsze budziło i nadal budzi wiele pytań.

Mitologia celtycka zwykle odnosi się do katolickiej świętej Brygidy z Kildare; naukowcy uważają, że obie są tą samą osobą. Prawda nie jest jasna, ponieważ bogini Brigit rzekomo istniała w przedchrześcijańskiej Irlandii. Podczas gdy jej historia pozostaje tajemnicza, niektóre wnioski stwierdzają, że zmieniła się z bogini w świętą. To stwierdzenie twierdzi, że obie osoby są w rzeczywistości jedną.

Powodem tego przejścia była metoda, której Brigit użyła, aby żyć w chrześcijańskim świecie. Wiadomo, że kiedy święty Patryk przybył z chrześcijaństwem do Irlandii, czczenie innych bogów było nieodpowiednie w Europie, a bogowie Tuatha de Danann wycofywali się do podziemia, tracąc swoją moc i znaczenie.

Dowiedz się więcej o narodowym święcie Dnia Świętego Patryka. Kliknij tutaj

Historia bogini ognia

Brigit była celtycką boginią, która istniała w czasach pogańskich w Irlandii. Była córką Dagdy, boga ojca, i Boann, bogini rzek. Wszyscy byli członkami Tuatha de Danann. Brigit była boginią ognia; jej imię oznacza Chwalebną.

Jednak w czasach starożytnej Irlandii posiadała inne imię, Breo-Saighead, które oznacza Ognistą Moc. Znaczenie jej imienia jest jednak dość oczywiste.

Legendy mówią, że kiedy się urodziła, z jej głowy wystrzeliły płomienie, aby udowodnić jej kontrolę nad słońcem. Niektórzy twierdzą, że dzieliła wielką jedność z wszechświatem, ponieważ miała niesamowitą moc słońca. Jako bogini słońca lub ognia, współczesne wyobrażenia o niej zwykle zawierają promienie ognia. Promienie te zwykle wychodzą z jej włosów, jakby miała ogniste, płonące włosy.

Czczenie bogini Brigit

Brigit była jedną z ważniejszych bogiń Tuatha de Danann; zdecydowanie miała swoich czcicieli. Niektórzy z nich nazywali ją Potrójną Boginią, wierząc, że ma trzy różne moce. Brigit była także patronką uzdrawiania, muzyki, płodności i rolnictwa. Pochodziła od Tuatha de Danan, którzy zawsze używali magii z mądrością i umiejętnością.

Najwyraźniej starożytni Celtowie nie byli jedynymi czcicielami tej bogini; niektóre wyspy Szkocji również ją czciły. Wszyscy pozostali wierni swoim boginiom przez lata. Ale sprawy nabrały lekkiego objazdu podczas przybycia chrześcijaństwa do Irlandii.

Brygida musiała ewoluować pod względem religijnym. Zrobiła to, ponieważ stanęła w obliczu ogromnej presji. Brygida musiała zachować swoich wyznawców; chciała pozostać czczoną boginią. W przeciwnym razie jej czciciele wygnaliby ją ze swojego życia na dobre. Taka była ewolucja świętej katolickiej Brygidy.

Mitologia celtycka używała wielu imion w odniesieniu do Brigit. Imiona te obejmują Boginię Studni i Matkę Ziemię. Imiona te z pewnością miały znaczenie. Brigit jest symbolem słońca i ognia, jednak miała również powiązania z żywiołem wody. Jej powiązania z wodą wynikają z faktu, że była Boginią Studni. Studnia ta rozgałęzia się z łona ziemi, zgodnie z irlandzką tradycją.Z tego powodu mitologia określała ją jako kolejną Boginię Matkę.

Ewolucja świętej Brygidy

Po raz kolejny Brigit stanęła w obliczu ogromnej presji, gdy chrześcijaństwo stało się popularne w społeczności celtyckiej. Nawet zmienione miejsca religijne i duchowe zostały schrystianizowane. Ludzie zaczęliby ją atakować, ponieważ chrześcijaństwo zabraniało czczenia bogów spoza religii.

Ponieważ Brigit była częścią życia Celtów, ewoluowała z Bogini Słońca i Ognia do Świętej Brygidy. Ta ostatnia była tylko nową wersją bogini, jednak była bardziej odpowiednia dla społeczności. Jej transformacja zaowocowała pojawieniem się zupełnie nowej historii Świętej Brygidy.

Podczas gdy wielu pogańskich bogów zostało zapomnianych, a nawet zdemonizowanych wraz z nadejściem chrześcijaństwa, Brygida była tak popularna, że kościół nie mógł jej tak po prostu usunąć ze społeczeństwa. Zamiast tego przekształcono ją w odpowiednią chrześcijańską świętą, pomijając większość jej nadprzyrodzonych elementów, ale zachowując jej hojną i uzdrawiającą osobowość, która, jak dowodzi jej dzisiejsza popularność w Irlandii, była tym, czym była.sprawiły, że była tak kochana.

Święta Brygida z Kildare

Era świętej Brygidy rozpoczęła się około 450 roku n.e. Legendy odnoszą się do niej jako świętej Brygidy z Kildare. Odrodziła się ponownie w pogańskiej rodzinie. Kiedy święty Patryk przybył do Irlandii, nawrócił większość Irlandczyków na chrześcijaństwo. Rodzina Brygidy była wśród tych, którzy nawrócili się na chrześcijaństwo. Jako młoda dziewczyna, Brygida była bardzo hojna i współczująca. Znalazło to odzwierciedlenie w jej zachowaniu wobec tych, którzy nie byli w stanie jej pomóc.w potrzebie; zawsze pomagała biednym.

Hojność Brygidy rozwścieczyła jego własnego ojca, wodza Leinster. Nazywał się Dubhthach; myślał o sprzedaniu córki po tym, jak oddała część jego cennego majątku. Z drugiej strony, król zdawał sobie sprawę ze świętości Brygidy. Stało się tak z powodu jej hojności i nieustannej pomocy ubogim. Dlatego król postanowił podarować Brygidzie część ziemi, aby mogła robić to, co do niej należy.cokolwiek by chciała.

Brygida wykorzystała ziemię, budując kościół pod dębem. Drzewo to było ważne w celtyckich legendach, a jego miejsce jest obecnie określane jako Kildare. Kildare jest właściwie wymawiane jako Kill-dara i oznacza kościół przy dębie. Świętość Brygidy stała się znacząca, a dziewczęta dowiedziały się o niej, więc siedem dziewcząt poszło za nią. Wszystkie założyły wspólnotę religijnątam.

Jest to tylko jedna z wersji tej historii. Inna jest bardziej fantastyczna, zamiast otrzymać ziemię, Brygida otrzymuje tyle ziemi, ile może pokryć jej mały płaszcz, jako sposób na upokorzenie jej przez pogańskiego króla. Brygida pozostaje pewna swojej wiary i modli się do Boga o cud.

Całe królestwo obserwowało, jak Brygida i jej siedem sióstr wyciągają płaszcz z każdego rogu i byli zahipnotyzowani, widząc, jak rośnie we wszystkich kierunkach, pokrywając całą łąkę. Król i jego ludzie byli tak zszokowani, że nawrócili się na chrześcijaństwo i pomogli Brygidzie zbudować kościół.

Mary of the Gaels

Legenda o świętej Brygidzie z Kildare mówi o jej potędze. Miała wiele magicznych mocy, których używała do leczenia ran i czynienia cudów. Z pewnością nauczyła się magii od swojego ludu Tuatha de Danann. To był powód, dla którego jej popularność rozprzestrzeniła się po całym kraju. Ludzie nazywali ją boginią-świętą i zaczęli kojarzyć ją z Maryją Dziewicą. dlaże ludzie określali ją jako przybraną Matkę Jezusa, a czasami jako Marię z Galów.

1 lutego to dzień celtyckiego święta Imbolc. Tego dnia ludzie świętują fenomen bogini Brigit i oddają jej cześć. Tego samego dnia przypada również coroczne święto św. Brygidy. Irlandczycy świętują ten dzień w czasach współczesnych; robią krzyże św. Brygidy z szuwarów ze wzgórza. Umieszcza się je nad wejściem do domu, w nadziei, że św.Brygida pobłogosławi dom zdrowiem i szczęściem.

Krzyż Świętej Brygidy

Legendy głoszą, że krzyż został po raz pierwszy wykonany na łożu śmierci pogańskiego ojca św. Brygidy. Był on chory i poprosił swoich ludzi, aby wezwali św. Brygidę, zanim odejdzie.

Kiedy pojawiła się św. Brygida, zaczęła opowiadać mu historię Chrystusa zgodnie z jego prośbą. Usiadła obok jego łóżka i zaczęła robić krzyż z szuwarów na podłodze. Ta czynność miała w rzeczywistości zilustrować, jak wygląda krzyż i co oznacza. Jednak stał się jednym z najbardziej znanych symboli w Irlandii, który żyje do dziś. Przed śmiercią jej ojciec poprosił Brygidę, abyochrzcić go.

Później ludzie zaczęli dostosowywać krzyż na własną rękę. Stało się to częścią uroczystości święta Imbolc lub święta św. Brygidy, aby ludzie robili krzyże. Robienie krzyży z sitowia jest powszechną tradycją do dziś w Irlandii, krzyże są często wykonywane w szkołach, a następnie błogosławione w kościele i wystawiane w domu na cały rok, aby chronić dom.

Dowiedz się więcej o innych symbolach starożytnej Irlandii, takich jak celtyckie drzewo życia i węzeł Trójcy Świętej.

Lugh, czempion Tuatha De Danann

Wcześniej rozmawialiśmy o Lugh z Tuatha de Danann. Mistrz, członek i bóstwo plemienia, Lugh był jednym z najbardziej znanych bogów Tuatha de Danann w mitologii irlandzkiej. Przedstawienie Lugh było zwykle związane z siłą i młodością. Udało mu się zostać królem po pomszczeniu śmierci Nuady poprzez zabicie Balora.

Lugh był kolejnym królem Tuatha de Danann po Nuadzie. Lugh był prawdomównym królem; wierzył w prawa i przysięgi. Był bogiem burzy, słońca i nieba. Jeden z Czterech Skarbów Tuatha de Danann należał do niego. Była to włócznia; ludzie nazywali ją symbolem Lugha lub symbolem włóczni. W niektórych przypadkach nazywano ją włócznią Lugha.

Włócznia była związana z imieniem Lugha. Jego pełne imię brzmiało Lugh Lámfada; dosłowne znaczenie tego słowa to Długie Ramiona lub Długie Ręce. Prawdopodobnie imię to wzięło się stąd, że Lugh zręcznie posługiwał się włócznią. Był, podobnie jak Tuatha de Danann, uzdolniony w wielu sztukach.

Dołączenie do Tuatha de Danann

Lugh Lamfada był pół-Fomorianinem i pół-Tuatha de Danann. Dorastał jednak wśród Tuatha de Danann. Kiedy był młody, udał się do Tary i dołączył do dworu króla Nuady. Lugh przybył do Tary i zastał odźwiernego, który nie chciał go wpuścić. Wejście na dwór wymagało posiadania umiejętności, która miała być korzystna dla króla i musiała być czymś, czego nikt inny w plemieniu nie posiadał.może zrobić.

Na szczęście Lugh posiadał kilka talentów, które mogły zapewnić królowi niesamowite usługi. Lugh oferował się jako historyk, bohater, harfiarz, mistrz, szermierz, pisarz i nie tylko. Jednak zawsze go odrzucali, ponieważ Tuatha de Danann nie potrzebowali usług, które oferował Lugh; zawsze był ktoś w plemieniu, kto już spełniał tę rolę.

Ostatnim razem, gdy Lugh udał się na dwór, był wściekły z powodu odrzucenia. Zapytał, czy mają kogoś z tymi wszystkimi umiejętnościami razem. Tym razem odźwierny nie był w stanie odmówić mu wejścia. Po dołączeniu do dworu Lugh stał się głównym Ollamem Irlandii. Lugh był w stanie oczarować Tuatha de Danann i zafascynować ich. Wziął udział w konkursie przeciwko innemu mistrzowi,W ten sposób Lugh wygrał zawody, a następnie zagrał na swojej harfie.

Żywa nadzieja Tuatha de Danann

Tuatha de Danann widzieli w Lugh nadzieję; był bardzo wytrwały i zdeterminowany. Dołączył do Tuatha de Dannan w czasie, gdy Fomorianie gnębili ich, gdy Bres był tymczasowym królem. Lugh był zaskoczony, jak Tuatha de Danann zaakceptowali ten ucisk i nie przeciwstawili się im. Z drugiej strony Nuada lubiła jego wytrwałość i upór, mając nadzieję, że przyniesie im wolność iW ten sposób pozwolił mu objąć dowództwo nad armią Tuatha de Danann.

Lugh stanowił nadzieję dla plemienia jako członek z przodkami z obu plemion, uosabiał aspirację, że oba plemiona mogą żyć w harmonii, a przynajmniej bez ciągłej wojny. Kontrastuje to z Bresem, który zlekceważył swoje dziedzictwo Tuatha de Danann na rzecz Fomorian.

Opowieści o czempionie Tuatha de Danann, Lughu

Lugh - czempion Tuatha De Danann

Lugh był wybitną postacią w literaturze irlandzkiej. Jego role były znaczące w każdej opowieści, w której się pojawił. Lugh był postacią o wielu umiejętnościach i mocach. Był bogiem ognia, niezwyciężonym wojownikiem i sprawiedliwym królem. Te przedstawienia sprawiły, że jego opowieści są jednymi z najciekawszych wśród wszystkich innych legend mitologii celtyckiej. Jednym z najbardziej zauważalnychbajki, w której wystąpił to The Cattle Raid of Cooley.

Irlandzka nazwa tej opowieści to Táin bó Cuailnge, a ludzie czasami odnoszą się do niej jako The Tain. Jest to jedna z najstarszych opowieści w literaturze irlandzkiej, choć epicka. The Tain jest jedną z opowieści, które należą do cyklu Ulster. Uważa się, że jest to najdłuższa opowieść z cyklu. Poniżej znajduje się podsumowanie epickiej opowieści i roli Lugh w niej.

Nalot bydła na Cooley'a

Opowieść The Cattle Raid of Cooley obraca się wokół sporu, jaki toczyły zarówno Connacht, jak i Ulster. Każdy z nich chciał posiąść brązowego byka z Cooley. W tym czasie Conor Mac Neasa był władcą Ulsteru. Z drugiej strony Connacht był rządzony przez królową Maeve i jej męża Aililla.

Konflikt miał miejsce, gdy para zaczęła zachowywać się arogancko i wspominać o tym, kto jest bogatszy. Królowa Maeve i Ailill były równie zamożne; jednak porównywały cenne materiały, które każda z nich posiadała. Nagle Maeve zdała sobie sprawę, że Ailill ma coś, czego ona nie miała, a mianowicie wielkiego białego byka, który był niesamowicie silny. Zazdrość i wściekłość narastały w królowej Maeve, więc zdecydowała się na to.byk większy niż jej mężowie.

Następnego dnia poprosiła swojego posłańca Mac Rotha. Zapytała go, czy zna jakiegoś wielkiego byka w okolicy Irlandii, którego siła byłaby równa sile Ailill. Ku jej zaskoczeniu, Mac Roth wiedział o brązowym byku. Powiedział jej, że brązowy byk z Cooley jest znacznie silniejszy niż biały byk, który był własnością Ailill. Królowa Maeve była zachwycona i rozkazała Mac Rothowi, aby natychmiast pomógł jej zdobyć tego byka.

Plotki rozpoczęły wojnę

Brązowy byk należał do Daire'a, króla Ulsteru. Dlatego Maeve wysłała Mac Rotha wraz z innymi posłańcami do Ulsteru. Zapytali króla, czy mogą pożyczyć brązowego byka na rok w zamian za kilka korzyści. W zamian królowa Maeve zaoferowała rozległy obszar ziemi wraz z około pięćdziesięcioma krowami. Z radością Daire przyjął jej ofertę i wydał wielką ucztę dla posłańców królowej.

Chociaż uczta miała być powodem do świętowania, wszystko wywróciło się do góry nogami. Podczas uroczystości Daire podsłuchał posłańca królowej, który powiedział, że Daire postąpił słusznie. Powiedział, że gdyby Daire odmówił oddania Maeve byka, zabrałaby go siłą. Ten incydent rozwścieczył Daire'a; zrujnował uroczystość, oświadczając, że Maeve nie może mieć byka, dopóki nie wygra.wojna.

Mac Roth i inni posłańcy musieli wrócić do Connacht i powiedzieć królowej, co się stało. Zrobili to, a Maeve była wściekła. Zebrała swoją armię i postanowiła pomaszerować do Ulsteru i zdobyć byka siłą.

Bitwa między Ulsterem

Królowa Maeve i jej armia maszerowali w kierunku Ulsteru. Rycerze Czerwonej Gałęzi, czyli armia Ulsteru, czekali na nich. Nagle magiczne zaklęcie wpłynęło na armię Ulsteru i wszyscy zachorowali.

Jednak Cuchulainn był jedynym, na którego zaklęcie nie podziałało. Armia królowej Maeve w końcu dotarła do celu, ale druga armia była zbyt chora, by z nimi walczyć. Cuchulainn był jedynym wojownikiem, który mógł walczyć z wrogami. Ku zaskoczeniu wszystkich, Cuchulainn walczył sam i samodzielnie zabił większość armii królowej Maeve.

Najlepszym wojownikiem w armii Maeve był Ferdia. Odmówił udziału w tej bitwie, ponieważ Cuchulainn zawsze był jego przyjacielem z dzieciństwa. Jednak Maeve chciała, aby walczył przeciwko Cuchulainnowi, ponieważ był równie silny. Powiedziała Ferdii, że Cuchulainn twierdził, że nie chce uczestniczyć w walce z nim, ponieważ się boi.

Ferdia był wściekły i postanowił walczyć ze swoim najlepszym przyjacielem. Obaj walczyli przez trzy kolejne dni, nie zdobywając przewagi. Poza tym nadal troszczyli się o siebie, wysyłając zioła i napoje tam iz powrotem. Pod koniec Ferdia zdradził Cuchulainna i uderzył go, gdy ten nie był tego świadomy. Z drugiej strony Cuchulainn wbił włócznię w ramię Ferdii, skazując go na śmierć. PomimoWygrywając, Cuchulainn płakał nad utraconym przyjacielem.

Mała, ale znacząca rola Lugha

Lugh, mistrz Tuatha de Danann, jest w rzeczywistości ojcem Cuchulainna. Pojawił się podczas długiej serii walk, przez które przeszedł Cuchulainn. Lugh uleczył wszystkie rany syna w ciągu trzech kolejnych dni. W innej wersji historii stwierdzono, że Cuchulainn umierał z powodu ciężkiej rany. Lugh pojawił się, gdy ciało Cuchulainna było przenoszone.wrócił do Ulsteru i ożywił go.

Walka dwóch byków

Chociaż armia Ulsteru wygrała, armia królowej zdołała zabrać brązowego byka przed powrotem do Connacht. Brązowy byk Maeve rywalizował z białym bykiem Aililla, a bitwa zakończyła się śmiercią byka Aililla. Co zaskakujące, serce brązowego byka nagle się zatrzymało i padł martwy. Historia zaczęła się od kłótni Aililla i Maeve o ich bogactwo, a zakończyła się tym, że żadne z nich nie było w stanie tego zrobić.Jednak wiele dusz zostało utraconych w wyniku arogancji tych dwóch, co doprowadziło do wojny między wcześniej przyjaznymi przywódcami.

Bogini rzeki Boyne: Boann

Rzeka Boyne to znacząca rzeka w Irlandii; znajduje się w prowincji Leinster. Według irlandzkiej mitologii Boann była irlandzką boginią tej rzeki, rzeki Boyne. Była członkiem Tuatha de Danann. Jej ojcem był Delbaeth, inny członek Tuatha de Danann, a jej siostrą była Befind. W języku staroirlandzkim jej imię zostało zapisane jako Boand, a później zmieniło się na Boaan.

Jednak współczesna wersja jej imienia to Bionn. Interpretacja jej imienia to Biała Krowa; symbolika kryjąca się za tym imieniem pozostaje tajemnicza. Podaliśmy już wcześniej krótki opis Boann. Była żoną Elcmara; miała jednak romans z Dagdą. Ich romans zaowocował poczęciem ich syna, Aengusa, boga miłości i młodości Tuatha de Danann.

Z jakiegoś powodu dzisiejsi krytycy i analitycy uważają, że istnieje związek między boginią Boann a boginią Brygidą. Spekulują, że skoro Brygida była bardziej znacząca, Boann może być pomniejszą symboliką, a nie zupełnie inną boginią. Z drugiej strony, współczesne pogaństwo sugeruje, że Boann może być córką bogini Brygidy. Ich spekulacje nie zostały poparte żadnymi celtyckimi dowodami.źródeł, więc mogło to być tylko przypadkowe przypuszczenie.

Stworzenie rzeki

W pewnym momencie rzeka Boyne była albo nieistniejąca, albo nieznana ludziom. Kiedy stała się znaczącą rzeką w Irlandii, historie o jej stworzeniu zaczęły ewoluować. Stworzenie rzeki zawsze wiązało się z boginią Boann. Łatwo więc spekulować, dlaczego jest ona boginią tej rzeki. Historia o tym, jak Boann stworzyła rzekę, zawsze miała dwie wersje.

Opowieść o Dindsenchasie zilustrowała jedną z wersji. Ta wersja opowiada historię magicznej studni Segais, niektórzy nazywają ją studnią Connli. Wokół studni było wiele rozrzuconych orzechów laskowych. Mężem Boann w tej historii był Nechtan i zabronił jej zbliżać się do tej studni. Te orzechy laskowe również wpadły do studni i łosoś je zjadł.

Boann zignorowała rozkazy męża, by trzymać się z dala od studni i spacerowała wokół niej. Jej okrężne ruchy pobudziły wody studni do gwałtownego wezbrania. Kiedy woda podniosła się, popłynęła w dół, tworząc morze. Tak powstała rzeka Boyne. Podczas tego procesu bogini Boann straciła rękę, oko i nogę z powodu płynącej powodzi. Ostatecznie straciła życie jakodobrze.

Druga wersja stworzenia rzeki Boyne

Cóż, różnica między tymi dwiema wersjami jest bardzo niewielka. Różnica polega na tym, że bogini Boann nie zginęła tragicznie. Różne źródła twierdzą, że Boann udała się do studni Segais. Studnia ta była źródłem mądrości i wiedzy. Podobnie jak w drugiej wersji historii, Boann chodziła wokół studni. Jej obrót w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara spowodował wypłukanie wody ze studnigwałtownie i wrzucił ją do morza.

Kiedy Boann wpadła do morza, zmieniła się w łososia; jak te, które żyły w studni. Stając się łososiem, stała się boginią nowej rzeki i łososiem mądrości. Celtyccy ludzie nazywali ją matką rzeki. Była nie tylko matką rzeki Boyne, ale także najważniejszych rzek na całym świecie.

Interesujące jest to, że łosoś jest wspomniany w obu wersjach, ponieważ łosoś wiedzy jest bardzo dobrze znaną historią w mitologii irlandzkiej, którą opisaliśmy, gdy wprowadzaliśmy cykl Fenian.

Rola Boanna w mitologii irlandzkiej

Boann była boginią rzeki Boyne i odgrywała wiele ról w celtyckich opowieściach. Była kiedyś opiekunką śmiertelnika Fráecha, a także jego ciotką ze strony matki, co miało miejsce w opowieści Táin Bó Fraích.

Zgodnie z wieloma opowieściami mitologicznymi, Boann miała wielu mężów. Nikt nie jest pewien, kto był tym prawdziwym, ponieważ były to różne osoby, różniące się w zależności od opowieści. W jednej opowieści mężem Boann był w rzeczywistości śmiertelnik Elemar, a w innych był nim Nechtan, bóg wody.

Analitycy spekulują, że Nechtan mógł być Dagdą, przywódcą Tuatha de Danann. Uważają, że obie postacie były w rzeczywistości tą samą osobą. Istnieje jednak opowieść, która zaprzecza ich spekulacjom.

Celtycka opowieść głosi, że Boann miała romans z Dagdą podczas nieobecności męża. W tej historii Elcmar był jej mężem. Zaszła w ciążę, a Dagda musiał zatrzymać czas, aby ukryć ciążę. Była to opowieść o narodzinach Aengusa, boga miłości i młodości.

Boann i narodziny muzyki

Dagda, przywódca Tuatha de Danann, miał kiedyś harfistę, Uaithne'a. W jednej z opowieści był on mężem Boann. Zwykł grać dla niej muzykę, której nawet źródła przypisują narodziny plam muzyki. Te trzy plamy to sen, radość i płacz. Boann i Uaithne mieli razem troje dzieci. Wraz z narodzinami każdego dziecka Boann wprowadzał jedną plamę muzyki.

Kiedy urodził im się pierwszy syn, Uthaine zagrał uzdrawiającą muzykę, podczas gdy Boann płakała. To było podobno pierwsze wprowadzenie muzyki lamentacyjnej na świecie. Muzyka radości ożyła wraz z narodzinami drugiego dziecka, ponieważ Boann płakała z radości. Była w bólu, ale była szczęśliwa z powodu przybycia jej drugiego dziecka. Trzeci poród Boann wydawał się tak łatwy, że faktycznieW ten sposób narodziła się muzyka usypiająca.

Dagda wykorzystał te 3 rodzaje muzyki, aby uciec przed Fomorianami, jak wspomnieliśmy wcześniej, co jest miłym odniesieniem do relacji między parą.

Więcej o wkładzie Boanna w mitologię celtycką

Boann mieszkał w Brug na Bóinne, miejscu popularnym wśród duchowych podróżników, pełnym komnat, w których mieszkali goście; co ciekawe, niektóre komnaty były przeznaczone tylko dla wróżek.

W tym miejscu znajdowały się trzy drzewa owocowe; były one magiczne, gdzie dostarczały owoce przez cały rok. Źródła twierdzą, że drzewa te produkowały orzechy laskowe, chociaż inne źródła uważają, że były to jabłonie. Jednak teoria orzechów laskowych ma więcej sensu, ponieważ historia Boanna wspomina o orzechach laskowych, które wpadły do studni.

Przy tych drzewach odwiedzający odprawiali swoje duchowe rytuały i łączyli się ze swoimi wewnętrznymi duszami. Tutaj pojawia się rola Boann, która pomaga odwiedzającym w nawiązaniu kontaktu z ich duchową stroną. Z tego powodu ludzie nazywają ją boginią inspiracji, oprócz tego, że jest boginią rzeki.

Mitologia głosi, że Boann była w stanie oczyścić umysł i wypędzić wszelkie negatywne moce. Była także boginią poezji i pisania, a także muzyki, choć cechy te były wspólne z wieloma innymi bogami plemienia; tak bardzo, że prawdopodobnie uważano za oczywiste, że ktoś będzie posiadał te zdolności z natury.

Lir ze Wzgórza Białego Pola

W Irlandii znajduje się wzgórze, które ludzie nazywają wzgórzem białego pola. Irlandzki odpowiednik nazwy tego miejsca to Sídh Fionnachaidh. Pole to ma wielkie powiązania z morzem; opis morza przypomina opis Lira. Lir był bogiem, który wywodził się z Tuatha de Danann. Był ojcem boga morza, Manannána Mac Lira, który również był jednym z Tuatha de Danann.

Według irlandzkiej mitologii Lir był troskliwą i rozważną osobą. Był zaciekłym wojownikiem i jednym z bogów Tuatha de Danann. W jednej z celtyckich opowieści Tuatha de Danann chcieli wybrać dla siebie nowego króla. Lir uważał się za najlepszego kandydata; jednak to nie on otrzymał królewską władzę. Zamiast tego Bodb Dearg został królem Tuatha de Danann.

Kiedy Lir dowiedział się o tym wyniku, wpadł we wściekłość i odszedł bez słowa. Był bardzo smutny, że nie był w stanie zostać królem Tuatha de Danann. Bodb Dearg, czasami nazywany Bov the Red, chciał zrekompensować to Lirowi. Zaproponował więc Ewie, swojej córce, poślubienie Lira; była jego najstarszą córką.

Legendy irlandzkie twierdzą, że Ewa nie była prawdziwą córką Bodba. Twierdzą, że był on jej przybranym ojcem, podczas gdy prawdziwym ojcem był Ailill z Aran. Lir poślubił Ewę i żyli razem szczęśliwie. Z ich małżeństwa pochodzi opowieść o Dzieciach Lira.

Opowieść o Dzieciach Lir

The Children of Lir to jedna z najpopularniejszych legend w irlandzkiej mitologii. Obraca się wokół piękna łabędzi i ich symboliki. W rzeczywistości więcej niż kilka opowieści zawierało łabędzie w swoich fabułach. Zawsze były symbolem miłości i wierności.

Dzieci Lir

Opowieść o Dzieciach z Lir opowiada o miłości, wierności i cierpliwości. Historia jest bardzo smutna, ale jednocześnie poruszająca serce. Krótko mówiąc, opowiada o życiu czwórki dzieci, które zostały zmuszone do spędzenia reszty życia jako łabędzie. Poniżej znajdują się szczegóły tego, jak do tego doszło:

Niespodziewana śmierć Eve

Historia zaczyna się od Lira, który zgodził się poślubić Eve, córkę króla Tuatha de Danann. Pobrali się i żyli szczęśliwie. Mieli czworo dzieci: córkę, syna i bliźniaków. Dziewczynka miała na imię Fionnuala, syn Aed, a bliźniacy Fiacra i Conn.

Niestety, Eve zmarła podczas porodu najmłodszych bliźniąt. Lir był naprawdę zdruzgotany i zaniepokojony. Kochał ją tak bardzo, że po śmierci Eve, Lir i jego dzieci stali się nieszczęśliwi, a ich dom przestał być wesołym miejscem.

Bodb zdawał sobie sprawę z ich smutku i chciał działać. Zawsze był zorientowany na rozwiązania. Aby naprawić te sprawy, Bodb zaoferował swoją drugą córkę, Aobh, Lirowi. Myślał, że Lir znów będzie szczęśliwy, a dzieci pokochają nową matkę.

Lir zgodził się poślubić Aobh, a on i jego dzieci znów byli szczęśliwi. Był bardzo troskliwym i kochającym ojcem, który nieustannie obdarzał swoje dzieci uwagą. Lir pozwolił nawet swoim dzieciom spać z nim i Aoife w tym samym pokoju.

Lir chciał, aby jego dzieci były pierwszą rzeczą, przy której się budził i ostatnią, przy której zasypiał. Jednak Aoife nie była zadowolona z tej sytuacji i sprawy zaczęły iść w dół.

Zazdrość Aoife bierze górę

Według irlandzkiej mitologii Aoife była wojowniczką, która odegrała kilka ról w wielu legendach. Była siostrą Ewy, pasierbicą Bodba i prawdziwą córką Ailill z Aran. Aoife poślubiła Lira i była z nim bardzo szczęśliwa, dopóki nie zdała sobie sprawy, że jego uczucie do dzieci jest większe niż jego miłość do niej. Była bardzo zazdrosna i postanowiła odesłać dzieci.

Była jednak zbyt tchórzliwa, by zabić je sama, więc rozkazała to zrobić jednemu ze służących. Sługa odmówił, więc Aoife musiała znaleźć inny plan. Pewnego pięknego dnia Aoife zabrała czwórkę dzieci na zabawę nad pobliskie jezioro. Była to miła wycieczka, która spodobała się dzieciom. Jednak to jezioro było miejscem, w którym zaczęły się kłopoty.

Kiedy dzieci skończyły się bawić i pływać, wyszły z wody. Były gotowe do powrotu do domu, nieświadome czekającego je losu. Aoife zatrzymała je nad jeziorem i rzuciła zaklęcie, które zamieniło całą czwórkę w piękne łabędzie. Zaklęcie sprawiło, że dzieci zostały uwięzione w ciałach łabędzi na dziewięćset lat. Fionnuala krzyczała, prosząc Aoife o cofnięcie zaklęcia, ale ono nie zadziałało.było już za późno.

Wygnanie Aoife na dobre

Bodb dowiedział się o tym, co jego córka zrobiła jego wnukom. Był zaskoczony i wściekły z powodu jej niewiarygodnego czynu. Dlatego zamienił ją w demona i wygnał na dobre. Lir był bardzo smutny z powodu tego, co stało się z jego dziećmi. Jednak pozostał tym samym kochającym ojcem, jakim zawsze był.

Chciał pozostać blisko swoich dzieci, więc założył obóz i zamieszkał nad jeziorem. Małe miejsce stało się domem dla wielu ludzi, którzy słyszeli śpiew łabędzi. Bodb dołączył do Lira i również zamieszkał w pobliżu dzieci. Pomimo tego, co im się przydarzyło, wszyscy byli razem szczęśliwi.

Niestety, zaklęcie rzucone przez Aoife przewidywało, że dzieci będą żyły dziewięćset lat jako łabędzie. Każde trzysta lat miało być na innym jeziorze. Kiedy czas dzieci na jeziorze Derravarragh dobiegł końca, musiały opuścić swoją rodzinę i udać się na Morze Moyle. Ich ostatnie trzysta lat spędzili na Oceanie Atlantyckim.

Czasami wracali do swojego domu, aby szukać ojca, dziadka i innych ludzi, którzy tam mieszkali. Niestety, wszyscy zniknęli i nic nie zostało. Nawet zamek, w którym mieszkali jako ludzie, był w ruinie. Tuatha de Danann już zeszli do podziemia.

Jak wspomnieliśmy wcześniej, łabędzie symbolizujące miłość i wierność były częstym motywem w irlandzkich legendach. W tej historii wątki miłości i wierności są wyraźne, ponieważ Bodb i Lir porzucili swoje zamki, aby przeżyć swoje dni z dziećmi, które nie mogły opuścić jeziora, co jest srebrną podszewką w tej smutnej historii.

Dian Cecht, uzdrowiciel z Tuatha De Danann

Wśród bogów Tuatha de Danann był lekarz i uzdrowiciel. Nazywał się Dian Cecht i był ważnym członkiem Tuatha de Danann. Dian Cecht był wielkim uzdrowicielem; zawsze leczył każdego człowieka, nawet tych, którzy mieli poważne i głębokie rany.

Mitologia głosi, że jego sposób uzdrawiania był zgodny z celtyckimi rytuałami kąpieli i topienia. Dian wrzucał tych, którzy mieli rany do studni, a następnie wyciągał ich na powierzchnię. Uzdrawiał rannych, a ci, którzy byli martwi, wychodzili z wody żywi.

Ludzie nazywali tę studnię Studnią Zdrowia lub Slane w języku staroirlandzkim. "Sláinte" to współczesne irlandzkie słowo oznaczające zdrowie. Dian Cecht pobłogosławił ją i używał do leczenia rannych żołnierzy Tuatha de Danann. Dian raz użył tej studni, aby zastąpić oko Midira. Zastąpił je okiem kota.

Członkowie rodziny Dian Cecht

Dagda był ojcem Diana Cechta. Dian rządził plemieniem bogów i był głównym uzdrowicielem żołnierzy Tuatha de Danann. Miał dwóch synów: Ciana i Miacha. Cian był tym, który zemścił się na Balorze, sypiając z jego córką i płodząc Lugha. Miach był uzdrowicielem jak jego ojciec, jednak Dian Cecht był zwykle zazdrosny o własnego syna. Chociaż Dian Cecht i Miach byli uzdrowicielami,Obaj używali różnych metod.

Owsianka Diancecht i zazdrość Dian

Dian Cecht wierzył we własną moc uzdrawiania. Twierdził, że każdy, kto został ranny, powinien dokonać płatności w dowolnej formie. Tą zapłatą mogły być pieniądze lub inne cenne rzeczy. Wielu ludzi wierzyło w tę metodę i stosowało ją do 8 r. p.n.e. Mówią o niej jako o owsiance Diancechta. Jednak ludzie we współczesnym świecie przestali wierzyć w tę owsiankę. Jego syn stosował inne metody leczenia.Miach wolał używać ziół i modlitw do uzdrawiania.

Kiedy Nuada stracił ramię podczas bitwy Tuatha de Danann przeciwko Fomorianom, zyskał nowe. Dian Cecht wykonał to ramię; miało ono srebrny kolor. Z tego powodu ludzie nazywali Nuadę Srebrnym Ramieniem.

Ręka wyglądała i wydawała się prawdziwa; jej ruch był tak realny, że nikt nie podejrzewał jej autentyczności. Z drugiej strony, Miach, jego syn, był bardziej zręczny w uzdrawianiu niż jego własny ojciec. Był w stanie zmienić srebrną rękę Nuady w prawdziwą rękę z ciała i kości; tak jakby nigdy jej nie stracił. To sprawiło, że Dian Cecht wybuchł wściekłością i zazdrością. Te emocje doprowadziły go do zabicia własnego syna.

Airmed była boginią Tuatha de Danann, siostrą Miacha i córką Dian Cecht. Płakała po swoim bracie, a jej łzy zawierały wiele ziół. Zioła te zawierały te same moce lecznicze, które zawierała Studnia Zdrowia. Chciała je rozgryźć, ale nie mogła, ponieważ wściekłość jej ojca spowodowała, że zniszczył zioła.

Jest coś ironicznego w uzdrowicielu, który nie chciał jak najlepiej dla swoich pacjentów, jeśli oznaczało to, że nie był tym, który ich leczył. Postać Diana Cechta ma bardzo niewiele cech odkupienia, zamiast mentorować swoim dzieciom, uniemożliwił im próby rozwoju medycyny, aby chronić własne ego.

Mit wrzącej rzeki

Irlandia posiada rzekę, którą ludzie nazywają The River Barrow. Dosłowne znaczenie nazwy rzeki to "wrząca rzeka". Irlandzkie legendy i mity są obfite; wydają się nigdy nie kończyć. Historia tej rzeki jest jedną z nich. Ludzie łączą ją z Dian Cecht, uzdrowicielem Tuatha de Dannan. Opowieść głosi, że Dian Cecht uratował Irlandię. Uczynił to, dostarczającDziecko Morrigan, bogini wojny.

Kiedy dziecko pojawiło się na świecie, Dian Cecht podejrzewał, że jest złe, więc zabił je. Wziął ciało dziecka, otworzył jego klatkę piersiową i zorientował się, że dziecko ma trzy węże. Te węże były w stanie spowodować ogromne zniszczenie każdego żywego ciała. Tak więc Dian zniszczył trzy węże i zabrał ich prochy do rzeki. Wrzucił tam popiół i wtedy rzeka się zagotowała,stąd nazwa.

Dian był jednym ze sprytnych uzdrowicieli Tuatha de Danann, jednak nie był najlepszym ojcem, jakiego ktokolwiek by sobie życzył. Koniec życia Diana Cechta był bardzo tragiczny. Zginął w bitwie pod Moyture z powodu zatrutej broni, ale trudno mu współczuć po jego wielu nikczemnych czynach.

Irlandzka bogini wojny: Macha

Tuatha de Danann mieli tylu bogów, ile mieli bogiń. Bogini Macha była jedną z nich; była członkiem Tuatha de Danann. Mitologia odnosi się do niej jako bogini wojny lub ziemi. Crunnius był jej mężem, a ludzie wierzyli, że była jedną z potrójnych bogiń.

Wiele opowieści myli ją z Morrigan. Obie zazwyczaj pojawiają się jako kruki na polach bitew i manipulują wynikami bitew. Różnica między nimi polega jednak na tym, że Macha zwykle pojawiała się jako koń. Morrigan czasami była wilkiem, a rzadko koniem. Kolejnym podobieństwem między obiema boginiami jest to, że obie były opisywane jako Myjki w Bród. Legenda o Bansheema powiązania z oboma.

Niektórzy uważają, że jest częścią potrójnych bogiń, w rzeczywistości ma trzy elementy, które sprawiają, że nazwa jest odpowiednia. Jednym z tych elementów była macierzyńska część reprodukcyjna; drugim był element ziemi lub rolnictwa. Ostatnim był element płodności seksualnej. Te trzy elementy były powodem ukształtowania postaci bogini matki. Była matką ziemi, a także wojny.

Trzy wersje Machy

Celtyckie opowieści ludowe przedstawiają trzy wersje Machy. Każda z wersji ilustrowała Machę z określonymi osobowościami i różnymi cechami; wszystkie były równie interesujące. Jedną wspólną rzeczą, którą twierdzą trzy wersje, jest to, że Ernmas była jej matką. Jednak pierwsza wersja mówi, że mężem Machy był Nemed.

Dosłowne znaczenie jego imienia to Sacred. Nemed był tym, który najechał Irlandię przed Tuatha de Danann. Walczył z Fomorianami i pozostał w Irlandii. Legendy głoszą, że istniała rasa Nemedów, która zamieszkiwała Irlandię na długo przed przybyciem Tuatha de Danann.

Drugą wersją Machy była ta, w której ludzie określali ją jako Mong Ruadh. To ostatnie oznacza rude włosy. W tej opowieści miała rude włosy i była zarówno wojowniczką, jak i królową. Macha w tej wersji pokonała swoich rywali i miała nad nimi władzę. Zmusiła ich do zbudowania dla niej Emain Macha, a oni musieli to zrobić.

W końcu trzecia wersja to ta, którą podaliśmy na początku. To była wersja, kiedy była żoną Crunniuca. Trzecia wersja jest właściwie najpopularniejsza spośród wszystkich.

Najpopularniejsze opowieści z Machy

Macha pojawiła się w kilku opowieściach, jednak jedna z nich jest najbardziej popularna na jej temat. W tej opowieści, trzecia wersja Machy była bardzo widoczna. Historia obraca się wokół Machy, która posiadała nadprzyrodzone moce. Była w stanie wyprzedzić każdą istotę na ziemi, nawet najszybsze zwierzęta. Crunniuc był jej mężem w tej opowieści i poprosiła go, aby ukrył jej magiczne moce. Ona to zrobiła.nie chciała, by ktokolwiek wiedział, co miała.

Jednak jej mąż zignorował jej żądanie i chwalił się swoją żoną przed królem Ulsteru. Król wydawał się być zainteresowany sekretem, który Crunniuc wyjawił. Rozkazał więc swoim ludziom schwytać Machę, która była w tym czasie w ciąży. Chciał, aby pobiegła z końmi w wyścigu, nie przejmując się jej stanem jako ciężarnej kobiety.

Macha musiała zrobić to, o co ją poproszono. Pobiegła w wyścigu i, co zaskakujące, wygrała. Jednak jej stan zaczął się pogarszać, gdy tylko przekroczyła linię mety. Urodziła pod koniec wyścigu i była w skrajnym bólu. Jedna z wersji głosi, że zmarła po urodzeniu bliźniąt. Najpopularniejszą sceną była Macha przeklinająca wszystkich mężczyzn z Ulsteru, gdy umierała. Chciała, żeby ich zabili.znosić ból porodu i cierpieć tak, jak ją do tego zmuszono.

Ogma, bóg języka i mowy

Ogma lub Oghma to kolejny bóg Tuatha de Danann. Pojawił się zarówno w mitologii irlandzkiej, jak i szkockiej. Obie mitologie odnoszą się do niego jako boga języka i mowy, ponieważ miał dar pisania.

Ogma był również poetą; miał dominujący talent, o którym zawsze wspominano w opowieściach. To, kim dokładnie był Ogma, może być nieco zagmatwane, ponieważ mitologia ma różne wersje tej kwestii. Historia Tuatha de Danann mówi nam o wielu ludziach, których poczęła bogini Danu i Dagda.

Jedna z opowieści głosi, że Ogma był synem Dagdy i bogini Danu, matki Tuatha de Danann. Ogma był najpiękniejszym synem Dagdy i Danu. Miał nawet włosy, które emitowały promienie słoneczne, ponieważ były bardzo jasne.

Ogma był tym, który wynalazł alfabet Ogham; nauczył ludzi pisać w języku Ogham. Z tego powodu mitologia nazywa go bogiem języka i mowy. Więcej opowieści głosi, że Ogma wynalazł wiele języków, nie tylko Ogham. Był odpowiedzialny za nauczanie ludzi sztuki słowa i poezji. Był jednak niepokonanym wojownikiem.

Mitologia przedstawiała go jako jednego z trójcy: Ogma, Lugh i Dagda. Lugh był jego przyrodnim bratem, a Dagda był ich ojcem. Jednak niektóre źródła twierdzą, że Dagda był również jego bratem.

Poniżej można zobaczyć alfabet Ogham. Departament Sztuki, Dziedzictwa i Gaeltacht pracował nad zachowaniem wielu przykładów Ogham na stanowiskach archeologicznych w całym kraju, a więcej rzeczywistych przykładów Ogham można zobaczyć tutaj.

Alfabet Ogham

Co ciekawe, Ogham jest czytany od dołu do góry na krawędzi skał pionowo. W rzeczywistości został przekształcony w poziomą linię, czytaną od lewej do prawej dla celów akademickich. Jest to jeden z niewielu języków, który nie zawiera tradycyjnych odstępów między słowami, linia, na której zapisywane są litery, jest ciągła. Wiele liter w alfabecie nosi nazwy drzew, co dodatkowo koreluje ze sobąznaczenie natury dla Celtów wraz z symbolami takimi jak drzewo życia i oczywiście wróżki.

Biorąc pod uwagę, ile czasu zajęłoby wyrycie tych znaków na kamieniach przy użyciu narzędzi dostępnych w okresie celtyckim, możemy bezpiecznie założyć, że Ogham był używany tylko do najważniejszych wiadomości, takich jak oznaczanie ważnych miejsc; takie jak granice rywalizujących plemion lub upamiętnianie bardzo ważnych osób, czy to na nagrobkach, czy podczas koronacji królów.

Członkowie rodziny Ogmy i proroctwo Tuatha de Danann

Ponownie, historia Tuatha de Danann twierdzi, że Dagda jest ojcem Ogmy, a Danu była jego matką. Inne opowieści twierdzą inaczej; twierdzą, że Dagda jest jego bratem i miał innych rodziców. Niektóre źródła twierdzą, że Elatha był ojcem Ogmy, a Ethliu jego matką.

Poza tym istnieje więcej źródeł, które twierdzą, że Etain była matką Ogmy. Było więcej niż kilka debat na temat rodziców Ogmy, a to, kim naprawdę byli, pozostaje niejednoznaczne. Ogma był ojcem Tuireann i Delbaeth, chociaż niektóre opowieści wskazują, że miał trzech synów. Trzej synowie Ogmy byli żonaci z trzema siostrami. Te siostry to Eire, Fotla i Banba. Miały talent doproroctwo i przepowiednia.

Kiedy Tuatha de Danann zmierzali do Irlandii, kraina wciąż nazywała się Innisfail. Trzy siostry zwykle przepowiadały zdarzenia, które miały miejsce. Ogma obiecał więc nazwać krainę imieniem jednej z nich.

Wybór zależał od tego, która siostra dokonała najdokładniejszych przepowiedni na temat Tuatha de Danann. Eire była tą, która była bardzo dokładna w swoich przepowiedniach. Tak więc, gdy tylko Tuatha de Danann dotarli do wybrzeży Innisfail, nazwali je ziemią Eire. Współczesna wersja nazwy Eire to Irlandia, którą wszyscy znają.

Historia Ogmy i Tuatha de Danann

Oprócz bycia poetą i pisarzem, Ogma był również niepokonanym wojownikiem ze względu na swoją niezaprzeczalną siłę. Niektóre źródła twierdziły również, że Ogma pod względem swojej siły przypomina Heraklesa lub Herkulesa z innych mitologii kulturowych. Kiedy Tuatha de Danann wkroczyli do Irlandii, walczyli z Firbolgami w bitwie pod Mag Tuired. Ogma brał udział w tej bitwie i wygrali. Jednak Tuatha de Danann nie byli w stanie wygrać.Tuatha de Danann mieli nowego przywódcę, Bresa, który uczynił ich niewolnikami Fomorian.

Podczas panowania Bresa, Ogma był tym, który nosił drewno na opał ze względu na swoje atletyczne ciało. Był mistrzem Tuatha de Danann, zanim Lugh stał się jednym z nich. Kiedy Nuada odzyskał władzę królewską, Lugh był zagrożeniem dla Ogmy. Zawsze był groźny, odkąd wkroczył na dwór Nuady. Ogma rzucił mu wyzwanie, by nosił niewiarygodny ciężar płyt chodnikowych. Co zaskakujące, obaj byli równisilny.

Podczas panowania Nuady, Lugh był czempionem Tuatha de Danann. Jednakże, gdy Lugh został nowym przywódcą Tuatha de Danann, uczynił Ogmę czempionem. Wzięli udział w kolejnej bitwie przeciwko Fomorianom, ale wynik był niejasny.

Niektóre źródła twierdzą, że Ogma wdał się w walkę z Indech, królem Fomorian, i obaj zginęli. Inne źródła twierdzą jednak, że Fomorianie uciekli, gdzie ścigali ich Tuatha de Danann. Mówiąc dokładniej, Ogma, Dagda i Lugh byli prześladowcami. Chcieli zatrzymać harfę harfiarza Dagdy, Uthaine.

Ani God of War

Neit był kolejnym bogiem, którego przedstawia nam rodzina Tuatha de Danann. Był dziadkiem Balora z Zatrutego Oka; Balor był dziadkiem Lugha. Neit był członkiem Tuatha de Danann; jednak jego wnuk był jednym z Fomorian. Ale nie było to zaskakujące, ponieważ to samo dotyczy wnuka Balora, Lugha, który pochodził z Tuatha de Danann.

Irlandzka mitologia może być myląca. Neit był również wujem Dagdy i dał mu swój Stonehouse. To miejsce jest teraz tym, co ludzie nazywają grobem Aeda, który był synem Dagdy.

Czasami mitologia odnosi się do żony Neita jako Nemain, innej bogini Tuatha de Danann. Jednak czasami twierdzi, że Badb była jego prawdziwą żoną. Niektórzy uważają, że Badb ma więcej sensu jako żona Neita. To dlatego, że była boginią wojny, tak jak on.

Ludzie zwykle mylą ją z Morrigan i Machą. Trzy z nich są tak samo przedstawiane w mitologii irlandzkiej. Były boginiami wojny i pojawiały się pod postacią wron, aby manipulować bitwami zgodnie z ich przychylnością. Być może dlatego mitologia ma tak zwane Potrójne Boginie. Opisuje podobne zdolności trzech bogiń, mimo że są różnepostacie.

Bogini Airmed, uzdrowicielka Tuatha De Danann

Airmed jest jedną z bogiń Tuatha de Danann. Była córką Dian Cecht i siostrą Miacha. Podobnie jak oni, była uzdrowicielką. Jej imię jest czasami zapisywane jako Airmid zamiast Airmed. Tak czy inaczej, była jedną z uzdrowicielek Tuatha de Danann.

Airmed pomagała ojcu i bratu w leczeniu rannych członków Tuatha de Danann w bitwach. Była nie tylko uzdrowicielką Tuatha de Danann, ale także zaklinaczką. Była jednym z wybitnych zaklinaczy Tuatha de Danann, wraz z ojcem i bratem. Ich śpiew był w stanie ożywić zmarłych.

Tales of Airmed

Airmed była popularna w mitologii celtyckiej jako jedyna, która znała się na zielarstwie. Ona i jej brat używali ziół i zaklęć do leczenia ran. Jej brat był tak utalentowany, że ich ojciec był o niego zazdrosny. Kiedy Miach dał Nuadzie prawdziwą rękę zamiast srebrnej, którą dał mu ojciec, Dian go zabił.

W rzeczywistości Dian Cecht był zazdrosny o oboje swoich dzieci, ponieważ ich umiejętności były oczywiste dla wszystkich. Ludzie zdawali sobie sprawę z ich umiejętności i wiedzieli, że ich umiejętności przewyższają umiejętności ich ojca. Jednak Dian Cecht zabił swojego syna w szczególności dlatego, że zmienił ramiona Nuady w żyły, krew i ciało. Airmed była zdruzgotana brutalną śmiercią swojego brata. Pochowała go i wypłakała oceanłzy nad jego grobem.

Pewnego dnia Airmed przybyła na grób Miacha i zdała sobie sprawę, że wokół i na grobie rosły lecznicze zioła. Wiedziała, że jej łzy były powodem ich wzrostu i była zachwycona tym faktem. Było to około 365 ziół; ludzie twierdzą, że były to najlepsze zioła lecznicze na świecie.

Jej zazdrosny ojciec znów wszystko psuje

Airmed była radosna i zaczęła zbierać zioła i porządkować je. Każde zioło przemawiało do niej, twierdząc, że ma moc uzdrawiania. Rozdzieliła je zgodnie z ich mocą i szczególnym zastosowaniem. Airmed ukryła je w swoim płaszczu, aby chronić je przed wiejącym wiatrem.

Jednak jej radość nie trwała długo, ponieważ jej ojciec zdał sobie sprawę z tego, co ukrywa Airmed. Przewrócił płaszcz, aby wiatr zdmuchnął wszystkie zioła. Airmed pozostała jedyną osobą, która znała i pamiętała zioła lecznicze. Ale nie mogła ich przekazać młodszym pokoleniom z powodu swojego ojca. Dian Cecht chciał się upewnić, że nikt nie dowie się o tajemnicach Airmed.Najwyraźniej jego wściekłość i zazdrość pochłonęły go.

Airmed była wściekła, ale nic nie mogła na to poradzić. Upewniła się, że pamięta, co zioła powiedziały jej o uzdrawiających mocach. W ten sposób wykorzystała tę wiedzę do uzdrawiania ludzi za pomocą swoich magicznych umiejętności. Niektóre źródła twierdzą, że Airmed wciąż żyje i mieszka w górach Irlandii. Wierzą, że nadal jest uzdrowicielką elfów i wróżek, w tym krasnoludków i ich przyjaciół.odpowiedniki hobbitów.

Więcej bogów i bogiń Tuatha De Danann

Tuatha de Danann byli wielką rodziną i najstarszą w irlandzkiej mitologii. Twierdzi się, że to oni zaludnili Irlandię, więc wszyscy powinniśmy być za to wdzięczni.

Do tej pory stworzyliśmy ogromną listę najbardziej znanych bogów i bogiń wywodzących się z Tuatha Dé Danann. Ale wydaje się, że mitologia irlandzka nie ma końca, jest więcej bogów i bogiń, które chcielibyśmy wam przedstawić. Nie należeli oni do najbardziej znanych w mitologii, ale również odegrali swoje role.

Ernmas, irlandzka bogini matka

Ernmas była irlandzką boginią-matką. Nie odgrywała żadnej znaczącej roli w irlandzkich podaniach ludowych. Stało się tak, ponieważ zginęła w pierwszej bitwie pod Mag Tuired, kiedy Tuatha Dé Danann pokonali Firbolgów. Była jedną z Tuatha Dé Danann. Pomimo swojego niewielkiego znaczenia, urodziła jednych z najbardziej znanych bogów i bogiń mitologii celtyckiej. Była matką trójcy bogów i bogiń.synów: Glonna, Gnima i Coscara oraz dwóch innych, Fiacha i Olloma.

Niektóre źródła twierdzą również, że była ona matką trzech irlandzkich bogiń Érie, Banba i Fótla, które były żonami trzech synów Ogmy. Wreszcie, Ernmas była również matką popularnej trójcy bogiń wojny, Badb, Macha i Mórrígan. Były to trzy boginie, które ludzie zwykle mylili ze sobą.

Nemain, kolejna irlandzka bogini

Nemain była częścią Tuatha Dé Danann. Współczesna pisownia jej imienia to zwykle Neamhain lub Neamhan. Była boginią, która ingerowała w bitwy i kontrolowała wyniki bitwy zgodnie z jej przychylnością. Mitologia irlandzka może wprowadzać zamieszanie. Ale ten opis czyni Nemain kolejną z bogiń wojny.

Oznacza to, że Nemain była częścią trio bogiń, które tworzą Morrigna. Jednak większość źródeł twierdzi, że potrójne boginie to w rzeczywistości Macha, Morrigan i Badb. Jedynym wyjaśnieniem, które miałoby sens w tej chwili, jest to, że jedną z nich była Nemain. Innymi słowy, Nemain była jedną z trzech bogiń; była jednak znana pod więcej niż jednym imieniem.

Chociaż dwaj kolejni bogowie nie mają silnych powiązań z Tuatha de Danann, warto o nich wspomnieć ze względu na ich wpływ na ówczesnych mieszkańców Irlandii.

Cernunnos - celtycki bóg lasu:

Cernunnos jest najbardziej rozpoznawalny przez swoje potężne poroże, pasujące do boga myśliwych, który jest znany jako obrońca lasu. Tłumaczenie jego imienia ze starożytnego celtyckiego to dosłownie "rogaty".

Cernunnos jest postrzegany jako celtycka wersja Zielonego Człowieka z innych mitologii, postać, której twarz pokryta jest roślinnością i liśćmi

Jak wspomniano w naszym artykule o celtyckich bogach: "Takie przedstawienia sprawiły, że Zielony Człowiek jest postrzegany jako symbol wzrostu i odrodzenia; przedstawienie cyklu życia człowieka. Wierzenia te sięgają pogańskiej koncepcji, że ludzie urodzili się z natury, stąd przedstawienie Cernunnosa....... Wadą takiego przedstawienia jest błędna interpretacja rogów przez uczonych jako symbolu diabła, wraz z nadejściemchrześcijaństwa".

W mitologii Cernunnos był postrzegany zarówno jako opiekun zwierząt i przyrody, jak i bóg łowów; tak długo, jak człowiek szanował przyrodę i nie krzywdził niepotrzebnie zwierząt, zapewniał im sukces w przetrwaniu.

Cailleach - celtycka bogini zimy:

W przeciwieństwie do wielu pięknych i młodzieńczych bogów i bogiń, Cailleach jest zwykle przedstawiana jako stara wiedźma, która powoli staje się piękną kobietą wraz ze zmianą pór roku. Jest to najprawdopodobniej spowodowane faktem, że celtyckie bóstwa obracały się wokół natury, logiczne jest, że zima, najtrudniejsza pora roku do przetrwania w tamtych czasach, miałaby złą reputację; ta reputacja rozciąga się naSama bogini jest symbolizowana przez kolor niebieski i ma wiele różnych przedstawień, od jednego niebieskiego oka po całą niebieską twarz.

Cailleach jest postrzegana jako bogini suwerenności, a jej władza nad naturą uczyniła ją postacią szanowaną nawet przez najwyższych rangą przywódców.

Mitologia irlandzka zasługuje na wzmiankę w tym artykule.

Zapoznaj się z naszym kompletnym przewodnikiem po celtyckich bogach i boginiach, aby poznać wszystkich bogów starożytnej Irlandii! Każdy bóg, wojownik i bohater ma zwykle za zadanie pokonanie przerażającego potwora lub stworzenia, więc nie zapomnij spojrzeć także na ciemniejszą stronę irlandzkiej mitologii!

Gdzie skończyli Tuatha De Danann?

Kiedy Milezyjczycy przybyli do Irlandii, walczyli z Tuatha Dé Danann. Chociaż Tuatha Dé Danann ukryli Irlandię przed Milezyjczykami, byli w stanie wrócić. Zgodnie z ich umową Milezyjczycy mieli prawo do przejęcia ziemi, jeśli kiedykolwiek wrócą. Istniały dwie wersje tego, co wydarzyło się, gdy Milezyjczycy przybyli do Irlandii. Jedna z nich głosi, że obie rasy walczyły ze sobą.i Milezyjczycy wygrali.

Tak więc Tuatha Dé Danann musieli odejść i ostatecznie zajęli podziemną część Szmaragdowej Wyspy. Z drugiej strony, druga wersja głosi, że Tuatha Dé Danann przewidzieli, co może się stać, jeśli będą walczyć. Tak więc wycofali się od samego początku i udali się do Zaświatów na dobre. Dlatego mitologia, w niektórych przypadkach, odnosi się do nich jako Sidhe. Oznacza to ludzi zpodziemie.

Wygląda na to, że irlandzka mitologia to świat, który nigdy nie przestaje przywoływać opowieści i historii. Wszystkie mają również różne wersje, co czyni rzeczy bardziej interesującymi, gdy próbujemy ułożyć puzzle razem. Historia zniknięcia Tuatha Dé Danann zawsze miała różne objazdy.

Wspomnieliśmy już o dwóch najpopularniejszych wersjach, jednak jest jeszcze jedna, o której warto wspomnieć. Mitologia celtycka daje nam opowieść, która mówi o nowym miejscu, do którego udali się Tuatha Dé Danannn. To miejsce to Tir na nOg, czyli Kraina Młodych. Istnieje nawet cała historia na ten temat.

Czym jest Tir na nOg?

Dosłowne znaczenie Tir na nOg to Kraina Młodych. Czasami mitologia odnosi się do niego jako Tir na hOige, co oznacza Krainę Młodości. Niezależnie od tego, oba mają to samo znaczenie, a miejsce to w rzeczywistości odnosi się do Zaświatów.

W kilku miejscach artykułu wspomnieliśmy, że Tuatha Dé Danann udali się do Zaświatów. Musieli to zrobić po tym, jak Milezyjczycy byli w stanie przejąć ziemie Irlandii i tam zamieszkać. Tak więc Tuatha Dé Danann są zwykle mieszkańcami Zaświatów lub Tir na nOg. Osiedlili się tam i obrali to miejsce za nowy dom dla swojej rasy.

Jak to wyglądało?

Lokalizacja Tir na nOg lub Krainy Młodych nie istnieje na mapie. Niektórzy twierdzą, że nie istnieje na mapie, ponieważ znajduje się pod powierzchnią Irlandii. Jednak inni uważają, że jest to tylko mityczne miejsce, które istnieje w opowieściach irlandzkiego folkloru. Przedstawienie tego miejsca jest zwykle niebiańskie. Opowieści zawsze ilustrują Krainę Młodych jako raj.

To imperium, w którym na zawsze pozostaniesz młody, zdrowy, piękny i szczęśliwy. Poza tym twoja rasa nigdy by tam nie wyginęła. To wyjaśnia przekonanie, że Tuatha Dé Danann wciąż żyją, mimo że są starożytni. Poza tym wydają się być jedynymi mieszkańcami krain Zaświatów, ale żyją tam również wróżki i elfy, w tym skrzaty. Legenda głosi, że Tuatha Dé Danann są jedynymi mieszkańcami Zaświatów.krasnoludki pochodzą od Tuatha Dé Danann.

Wejście do krainy młodych

W wielu opowieściach z irlandzkiej mitologii niektórzy bohaterowie i wojownicy odwiedzają Krainę Młodych podczas swojej podróży. Jednak ktoś z mieszkańców powinien być tym, który ich zaprosił, aby mogli dostać się do tego świata.

Bohaterowie mogli dotrzeć do Tir na nÓg na kilka sposobów, chociaż nie ma go na mapie. Najczęstszym sposobem dotarcia tam jest zejście pod wodę lub przejście przez morze na drugą stronę. Zwykle wiąże się to z wodami i ich pokonywaniem. Z drugiej strony, niektóre opowieści twierdzą, że bohaterowie weszli do Tir na nÓg przez jaskinie grobowe i kopce. Dotarli tam przez starożytne podziemne przejścia, któreludzie porzucili na bardzo długi czas.

Wśród najpopularniejszych irlandzkich baśni ludowych znajduje się opowieść o Tir na nOg. Istnieje prawdziwa baśń, która nosi tę nazwę i opisuje, jak wygląda to miejsce, a także mówi o tym, jak ludzie pozostają tam wiecznie młodzi i piękni. Bohaterem tej historii był Oisin, wymawiany jako Osheen. Był synem Finna MacCoola. Jeden z mieszkańców Tuatha Dé Danann zaprosił go do zamieszkania w Tir na nOg.

Popularna opowieść o Tir na nOg

Ta popularna opowieść o Oisinie była powodem, dla którego ludzie dowiedzieli się o Tir na nOg. Opowieść należy do Cyklu Fenian. Oisin był niezwyciężonym wojownikiem, który wywodził się z Fianny. Był także synem Finna MacCoola. Cała opowieść kręci się wokół Oisina i Niamh, pięknej kobiety z Innego Świata. Była jedną z mieszkanek Innego Świata, więc mogła być jedną z Tuatha Dé Danann.

Nie było żadnych źródeł, które potwierdzałyby ten fakt; wydaje się jednak, że ma to sens jako teoria. W rzeczywistości nie było żadnych źródeł, które odnosiłyby się do innych ras żyjących w Innym Świecie obok Tuatha de Danann. Opowieść nie obraca się wokół samych Tuatha Dé Danann, ale opowiada historię kobiety, Niamh, która mogła być częścią Tuatha Dé Danann.

Niamh wabiąca Oisina do swojego świata

Historia zaczyna się, gdy Niamh udaje się do Irlandii i składa wizytę Finnowi MacCoolowi. Zakochała się w jego synu Oisinie i zapytała go, czy może jej towarzyszyć w Tir na nOg.

Niamh była bardzo atrakcyjną kobietą; Oisin zakochał się w niej, gdy tylko ją zobaczył. Zgodził się wyruszyć z nią do jej własnego świata i tam zamieszkać. Niamh przyprowadziła swojego konia, Enbarra. Posiadał on wiele magicznych mocy. Jedną z nich było chodzenie i bieganie po powierzchni wody. Wody były zwykle najbardziej gwarantowanymi przejściami prowadzącymi do Tir na nOg. Oisin wsiadł na magicznego konia i ich drogi się rozeszły.rozpoczęła się podróż.

Oisin był tam szczęśliwy i pozostał młody przez bardzo długi czas. Miał nawet dwoje dzieci z Niamh. Jednak po trzystu latach poczuł tęsknotę za domem. Chciał wrócić do swojego domu, Irlandii, i zobaczyć swój lud. Czas płynął szybciej w Tir na NÓg, z perspektywy Oisina był tam tylko przez 3 lata.

IOisin poprosił Niamh, aby wzięła konia Enbarra i odwiedziła jego miejsce. Zgodziła się, ale ostrzegła go, że nigdy nie powinien zsiadać z konia ani pozwolić swoim stopom dotknąć ziemi Irlandii. Jeśli to zrobi, natychmiast umrze.

Umieranie w Irlandii

Oisin zgodził się pozostać na koniu tak długo, jak długo będzie w Irlandii. Udał się do Irlandii tylko po to, by znaleźć swój dom pokryty ruinami, a Fianna już tam nie było. Umarli dawno temu, bo minęło trzysta lat. Oisin był smutny, że nie mógł spotkać swojego ludu jeszcze raz. Postanowił wrócić do Tir na nOg.

Kiedy Oisin rozpoczynał swoją podróż, spotkał grupę mężczyzn, którzy budowali mur. Byli to słabi mężczyźni i z trudem podnosili ciężki kamień. Uznał, że potrzebują pomocy, ale wiedział, że nie może zsiąść z konia, ponieważ ostrzegała go żona. Postanowił więc pomóc im, będąc na koniu.

Oisin podnosił coś z ziemi, kiedy przypadkowo spadł z grzbietu konia. Nagle zaczął się gwałtownie starzeć; nadrabiając trzysta lat, które przegapił. W konsekwencji stał się starcem, który zmarł z powodu słabości i starości.

Enbarr, koń, musiał zostawić Oisina i uciekł. Koń wrócił do Krainy Młodych. Kiedy Niamh zobaczyła go bez Oisina na grzbiecie, zrozumiała, co się stało.

Inna wersja zakończenia

Inna wersja historii głosi, że Oisin nie umarł od razu po upadku z konia. Stwierdza, że pozostał stary przez bardzo krótki okres czasu. Powiedział mężczyznom, kim jest, a oni pospieszyli z pomocą. Święty Patryk pojawił się przy nim, a Oisin zaczął opowiadać mu swoją historię o chrześcijaństwie. Przed śmiercią święty Patryk nawrócił go na chrześcijaństwo. Nikt nie wie, która wersja była prawdziwa.oryginalny, ale oba mają to samo przejmujące zakończenie śmierci Oisina.

Niamh w mitologii irlandzkiej

Mitologia głosi, że Niamh była córką Manannana mac Lir, boga morza. Manannan był członkiem Tuatha Dé Danann, więc Niamh była przynajmniej w połowie Tuatha Dé Danann. Jej imię wymawiano jako Niaf Była królową Tir na nOg; wraz z nią było wiele innych królowych. Chociaż źródła nie są pewne co do tego faktu, niektórzy twierdzą, że Fand była jej matką.

Kim był Fand?

Fand była córką Aeda Abrata, który prawdopodobnie był synem Dagdy, którego grób znajduje się w Irlandii; grób Aeda. Miała dwójkę rodzeństwa, Aengusa i Li Bana. Jej mężem był Manannán mac Lir i, jak podejrzewamy, Niamh była jej córką.

Większość opowieści, w których się pojawiała, należała do Cyklu Ulsterskiego, gdzie występowała pod postacią ptaka pochodzącego z zaświatów. Najpopularniejszą opowieścią z jej udziałem była Serglige Con Culainn, czyli Chore łóżko Cu Chulainna.

Krótka informacja o Serglige Con Culainn

Historia Serglige Con Culainn opowiada o kolejnym starciu między bohaterem a kobietą z innego świata. Twierdzi, że Cu Chulainn zaatakował kobiety z innego świata. Tym razem nie wydają się odnosić do Morrigan, która się w nim zakochała. Morrigan przepowiedziała jego śmierć w zemście w The Legend of Cu Chulainn.

Jednak w tej opowieści Cu Chulainn został przeklęty za swoje ataki. Postanowił zadośćuczynić za swoje złe uczynki, udzielając pomocy wojskowej każdemu, kogo obraził. Podczas procesu zadośćuczynienia Innemu Światu nawiązał związek z ich kobietą. Była to Fand, matka Niamh.

Żona Cu Chulainna, Emer, dowiedziała się o ich romansie i stała się zazdrosna. Ogarnęła ją wściekłość. Fand zdała sobie sprawę ze swojej zazdrości i postanowiła, że zostawi Cu Chulainna w spokoju. Następnie wróciła do swojego świata.

Aby przeczytać pełną historię Serglige Con Culainn, kliknij tutaj. Możesz też poczytać o Scáthach, mitycznej bogini wojowników i trenerce sztuk walki, która uczyła Cu Chulainna, o którym mówi się, że jest celtycką boginią zmarłych, zapewniającą bezpieczne przejście poległym w bitwie do krain Wiecznej Młodości.

To, gdzie dziś przebywają potomkowie Tuatha de Danann, owiane jest tajemnicą, jednak jeśli lubisz poznawać bogaty folklor i mitologię, jaką ma do zaoferowania Irlandia, dlaczego nie odkryć prawdziwych miejsc z twoich ulubionych celtyckich legend na naszym kanale YouTube!

Zacznij od naszych filmów z Giants Causeway, pięknego i kultowego krajobrazu wykutego przez dzikich gigantów, i zagłęb się jeszcze bardziej w jego historię dzięki naszemu dedykowanemu wpisowi na blogu

Tuatha de Danann to tylko jeden z interesujących aspektów irlandzkiej kultury, istnieje wiele innych fascynujących aspektów Celtów.

Tuatha De Danann we współczesnych mediach

Plemię Danu doświadczyło sporego udziału w świetle reflektorów w popkulturze, pojawiając się jako superbohaterowie w komiksach Marvela. Z ich historią jako postaci w uniwersum Marvela może być tylko kwestią czasu, kiedy pojawią się na dużym ekranie w jednej z największych serii filmowych wszechczasów! Którzy irlandzcy aktorzy Twoim zdaniem powinni zagrać plemię Danu?

Kontynuując naszą podróż przez popkulturę, "Mad Sweeney", postać w dramacie telewizyjnym Amerykańscy bogowie Uważa się, że był on mocno inspirowany przez króla Lugha. Chcesz posłuchać więcej opowieści o Tuatha de Danann? Odcinek 2 podcastu Fireside oferuje zwięzłe i wciągające podsumowanie tego legendarnego plemienia.

Dziedzictwo przedchrześcijańskiej Irlandii:

Nasi irlandzcy przodkowie pozostawili długotrwały wpływ na naszą kulturę, ponieważ pamiętamy, a nawet uczestniczymy w niektórych ich tradycjach na szmaragdowej wyspie i poza nią. Halloween jest jednym z najbardziej obchodzonych świąt na całym świecie. 31 października, współczesne Halloween, było kiedyś znane Celtom jako Samhain, oznaczając koniec jednego roku i początek następnego.

Czy wiesz, że Celtowie zapoczątkowali tradycję rzeźbienia w warzywach, aczkolwiek rzepie zamiast dyni, której używamy obecnie, i rozpalania ognisk na szczęście. Przebierali się również w kostiumy, aby oszukać wędrujące duchy i pozwolić im przejść bez szwanku, ponieważ podczas Samhain zasłona między naszym światem a światem duchów była osłabiona, umożliwiając niebezpiecznym bytom wejście. Jak IrlandczycyEmigranci na całym świecie przez wieki przynosili ze sobą swoje tradycje, w tym Samhain, które ewoluowało we współczesne Halloween. Aby uzyskać bardziej obszerny artykuł na temat Samhain, zapoznaj się z naszymi szczegółowymi blogami na temat Samhain i tego, jak ewoluowało ono na przestrzeni lat.

Coś, na co warto zwrócić uwagę w irlandzkim opowiadaniu historii

Irlandia ma bogatą tradycję "seanchaithe", czyli gawędziarzy, którzy przekazywali legendy i historie z pokolenia na pokolenie, często zachowując naszą historię ustnie, zwłaszcza w przeszłości, kiedy umiejętność czytania i pisania była znacznie mniej powszechna. Może to być czynnikiem przyczyniającym się do tego, dlaczego czasami istnieją różne wersje słynnych mitologicznych opowieści lub różne imiona postaci, które wydają się być znane.bardzo podobne.

Jest to również czynnik przyczyniający się do wielu różnych pisowni Tuatha de Danann. Wraz z przejściem z gaelickiego lub irlandzkojęzycznego kraju do angielskiego, który stał się językiem ojczystym, wiele tradycyjnych irlandzkich słów zostało przepisanych na angielską pisownię. Wariacje takie jak Tuatha de danaan, Tuatha de dannan, thua de Danann, Tuatha dé Danann, Tua de Danann, Tuatha de Danann, tuathaChociaż "Tuatha de Danann" jest najbardziej poprawne gramatycznie, te odmiany są często używane zamiennie.

Biorąc wszystko pod uwagę, jest dla nas oczywiste, że kultura Irlandii jest pełna urzekających opowieści i unikalnych tradycji. To, co czyni Irlandię tak wyjątkową, to fakt, że przypomina wiele kultur europejskich, ale pozostaje wyraźnie inna.

Często zadawane pytania:

Kim byli Tuatha de Danann?

Tuatha de Danann byli magiczną rasą, która posiadała nadprzyrodzone moce. Większość z nich była boskimi stworzeniami lub boskimi istotami, które były czczone. Rasa ta była również znana z wiary w boginię Danu.

Jakie jest znaczenie Tuatha de Danann?

Dosłowne tłumaczenie tej nazwy to "Plemiona Boga". Ma to sens, ponieważ byli oni znani jako rasa duchowa i religijna; wierzyli w bogów i boginie, a sami byli uważani za magicznych i nadprzyrodzonych. Niektóre źródła twierdzą, że faktyczne znaczenie tej nazwy to "plemię Danu", ponieważ rasa ta była pobożnymi wyznawcami Danu, która była określana jako matka Boga.plemię.

Jak wymawia się Tuatha de Danann?

Prawidłowa wymowa Tuatha Dé Danann to "Thoo a Du-non".

Jakie są cztery skarby Tuatha de Danann?

Cztery skarby Tuatha de Danann są następujące: Włócznia Lugha, Miecz Światła, Lia Fáil lub Kamień Fal i Kocioł Dagdy?

Jakie były symbole Tuatha de Danann?

Symbole

Kim byli członkowie Tuatha de Danann?

Godnymi uwagi członkami Tuatha de Danann byli: Nuada, król Tuatha Dé Danann, wodzowie, w tym Credenus, odpowiedzialny za rzemiosło; Neit, bóg bitew; i Diancecht, uzdrowiciel, Goibniu był kowalem; Badb, bogini bitew; Morrigu, kruk bitewny i Macha, żywiciel. Wreszcie był Ogma; był bratem Nuady i był odpowiedzialny za naukę pisania.

Jak wyglądali Tuatha De Danann?

Tuatha de Danann są zwykle przedstawiani jako wysocy i bladzi ludzie o rudych lub blond włosach i niebieskich lub zielonych oczach. Często są przedstawiani jako niezwykle piękni ludzie, co może symbolizować sposób, w jaki byli czczeni za swoje nadprzyrodzone moce.

Jakie były symbole Tuatha de Danann?

W starożytnej Irlandii istniało wiele symboli, cztery skarby Tuatha de Danann symbolizowały moc i magię grupy, łabędzie symbolizowały miłość i wierność, natura symbolizowała życie, takie jak celtyckie drzewo życia.

Jaka była przepowiednia Tuatha de Danann?

Trzy siostry to Eire, Fotla i Banba. Miały one talent do prorokowania i przepowiadania przyszłości. Kiedy Tuatha de Danann zmierzali do Irlandii, Ogma obiecał nazwać ziemię imieniem tej z nich, która dokona najdokładniejszych przepowiedni na temat Tuatha de Danann. Eire była tą, która była najdokładniejsza w swoich przepowiedniach, więc nazwali ją ziemią Eire. Współczesna wersja nazwy Eire to obecniejest Irlandia.

Jak Tuatha de Danann przybyli do Irlandii?

Pozostaje niejednoznaczne, w jaki sposób Tuatha Dé Danann przybyli do Irlandii. Źródła twierdzą, że przybyli latając w postaci mgły lub mgły. Inne źródła twierdzą, że przybyli na ciemnych chmurach.

Jedyną racjonalną opinią na temat pochodzenia Tuatha de Danann jest to, że ich statki dotarły do wybrzeży Irlandii. Dym lub mgła w powietrzu to miejsce, w którym spłonęły ich statki.

Skąd pochodzą Tuatha de Danann?

Ostatecznie najbardziej prawdopodobną teorią jest to, że Tuatha Dé Danann przybyli z Grecji. Próbowali zniszczyć ówczesnych władców Grecji, Pelasgów, i przejąć władzę, ale ich próby zakończyły się niepowodzeniem. Następnie musieli wyruszyć do Danii, zanim udali się do Irlandii.

Kim byli bogowie Tuatha de Danann?

Najbardziej znanymi bogami i boginiami Tuatha de Danann byli: bogini matka Danu, bóg ojciec Dagda, bóg młodości i miłości Aengus, trzy Morrigny, boginie wojny, śmierci i przeznaczenia, bogini słońca i ognia Brigit, bóg wojownik Lugh, bogini rzeki Boyne Baonn, bóg uzdrowiciel Dian, bóg mowy i języka Ogma oraz bogini uzdrowicielka Airmed.

Czy Tuatha de Danann to Sidhe?

Historycy uważają, że Sidhe to kolejne odniesienie do Tuatha Dé Danann. Kiedy Milezyjczycy przejęli władzę nad Irlandią, Tuatha Dé Danann na dobre zeszli pod ziemię do zaświatów. Dlatego w mitologii, w niektórych przypadkach, określa się ich mianem Sidhe. Oznacza to ludzi podziemnego świata.

Co się stało z Tuatha de Danann?

Chociaż istnieją różne wersje tej opowieści, przyjmuje się, że po przybyciu Milezyjczyków do Irlandii Tuatha de Danann wycofali się do podziemnych nor. Inne teorie sugerują, że udali się do magicznej krainy Tír na nÓg, odpowiedniego miejsca zamieszkania dla boskich istot. Dzisiejsza lokalizacja potomków Tuatha de Danann nie jest znana.

Przemyślenia końcowe

Po przeczytaniu tego artykułu - i dowiedzeniu się wszystkiego o różnych plemionach i klanach - zastanawiamy się, kim byliby dziś ich potomkowie. Jeśli podobała Ci się lektura tego artykułu, być może chcesz dowiedzieć się więcej o specyficznej irlandzkiej kulturze. Sprawdź różne irlandzkie potrawy, których możesz spróbować. Zanurz się również w naszych przesądach, poznając tradycje irlandzkich wesel.

Więcej wpisów na blogu do sprawdzenia: Zagłębianie się w sekrety irlandzkich pookas, legendarne irlandzkie zamki, irlandzkie błogosławieństwa, irlandzkie stypy i związane z nimi przesądy.