Stary Kair: 11 fascynujących zabytków i miejsc do odkrycia

Najstarsza część lub dzielnica Kairu jest określana wieloma nazwami: Stary Kair, Islamski Kair, Kair Al-Muizz, Historyczny Kair lub Średniowieczny Kair, odnosi się głównie do historycznych obszarów Kairu, które istniały przed nowoczesną ekspansją miasta w XIX i XX wieku, zwłaszcza centralnych części wokół starego miasta otoczonego murami i Cytadeli Kairskiej.

Obszar ten obejmuje największą liczbę zabytków architektury w świecie islamu, a także setki meczetów, grobowców, medres, pałaców, pomników i fortyfikacji z czasów islamskiego Egiptu.

W 1979 roku UNESCO ogłosiło "Historyczny Kair" Światowym Dziedzictwem Kultury, jako "jedno z najstarszych islamskich miast na świecie, ze słynnymi meczetami i medresami, łaźniami i fontannami" oraz "nowe centrum świata islamskiego, które osiągnęło swój złoty wiek w XIV wieku".

Początki Starego Kairu

Historia Kairu rozpoczyna się wraz z muzułmańskim podbojem Egiptu w 641 r., któremu przewodził dowódca Amr ibn al-Aas. Chociaż Aleksandria była stolicą Egiptu w tym czasie, arabscy zdobywcy postanowili stworzyć nowe miasto o nazwie Fustat, które miało służyć jako stolica administracyjna i centrum garnizonu wojskowego dla Egiptu. Nowe miasto znajdowało się w pobliżu Twierdzy Babilon; rzymsko-bizantyjskiej fortecy na wybrzeżu Babilonu.Nilu.

Położenie Fustat na skrzyżowaniu Dolnego i Górnego Egiptu było strategicznym miejscem, z którego można było kontrolować kraj skupiony wokół Nilu.

Założeniu Fustat towarzyszyło również założenie pierwszego meczetu w Egipcie (i Afryce), meczetu Amr ibn al-Aas, który był często przebudowywany na przestrzeni wieków, ale istnieje do dziś.

Fustat wkrótce stał się głównym miastem, portem i centrum gospodarczym Egiptu. Później Egiptem zawładnęły kolejne dynastie, w tym Umajjadzi w VII wieku i Abbasydzi w VIII wieku, z których każda dodała własne, odrębne akcenty i konstrukcje, które uczyniły Kair lub Fustat tym, czym jest dzisiaj.

Abbasydzi założyli nową stolicę administracyjną zwaną Al-Askar, nieco na północny wschód od Fustat. Miasto zostało ukończone wraz z założeniem dużego meczetu zwanego Meczetem Al-Askar w 786 roku i obejmowało pałac dla władcy znany jako Dar Al-Amarah. Chociaż żadna część tego miasta nie przetrwała do dziś, ustanowienie nowych stolic administracyjnych poza głównym miastem stało się powtarzającym się zjawiskiem.wzór w historii regionu.

Abbasydzi zbudowali również meczet Ibn Tulun w IX wieku, rzadki i charakterystyczny przykład architektury Abbasydów.

Po Ibn Tulunie i jego synach nastali Ikhshididowie, którzy rządzili jako władcy Abbasydów między 935 a 969 r. Niektóre z ich budowli, zwłaszcza za panowania Abu Al-Musk Al-Kafura, który rządził jako regent, prawdopodobnie wpłynęły na wybór przyszłych Fatymidów na lokalizację ich stolicy, ponieważ rozległe ogrody Kafura wzdłuż Kanału Sesostris zostały włączone do późniejszego miasta Fatymidów.pałace.

Budowanie nowego miasta

W 969 r. państwo Fatymidów najechało Egipt za panowania kalifa al-Mu'izza, dowodzonego przez generała Dżawhara al-Siqilli. W 970 r. al-Muizz nakazał Dżawharowi zbudować nowe miasto, które miało stać się centrum władzy kalifów Fatymidów. Miasto nazwano "Al-Kahera Al-Mu'izziyah", co dało nam współczesną nazwę Al-Kahira (Kair). Miasto znajdowało się na północny wschód od Fustat. Miasto zostało zorganizowane w taki sposób, że w jego centrum znajdowały się dwa miasta: Al-Kahera i Al-Mu'izziyah.W centrum znajdowały się wielkie pałace, w których mieszkali kalifowie i ich rodziny oraz instytucje państwowe.

Ukończono dwa główne pałace: Sharqiah (największy z dwóch pałaców) i Gharbiya, a między nimi znajduje się ważny plac znany jako "Bain Kasserine" ("Między dwoma pałacami").

Główny meczet Starego Kairu, meczet Al-Azhar, został założony w 972 roku jako meczet piątkowy i jako centrum nauki i nauczania, a dziś jest uważany za jeden z najstarszych uniwersytetów na świecie.

Główna ulica w mieście, znana dziś jako Al-Muizz li Din Allah Street (lub al-Muizz Street), rozciąga się od jednej z północnych bram miasta (Bab Al-Futuh) do południowej bramy (Bab Zuweila) i przechodzi między pałacami.

Pod rządami Fatymidów Kair był miastem królewskim, zamkniętym dla ogółu społeczeństwa i zamieszkanym jedynie przez rodzinę kalifa, urzędników państwowych, regimenty wojskowe i inne osoby niezbędne do funkcjonowania miasta.

Z czasem Kair powiększył się o inne lokalne miasta, w tym Fustat. Wezyr Badr al-Jamali (urzędujący w latach 1073-1094) w szczególności przebudował mury Kairu w kamienne, monumentalne bramy, których pozostałości stoją do dziś i zostały rozbudowane pod późniejszymi rządami Ajjubidów.

W 1168 r., gdy krzyżowcy maszerowali na Kair, wezyr Fatymidów Szawar, obawiając się, że niefortyfikowane miasto Fustat zostanie wykorzystane jako baza do oblężenia Kairu, nakazał jego ewakuację, a następnie podpalenie, ale na szczęście wiele z jego zabytków istnieje do dziś.

Ahmed Ezzat via Unsplash.

Większy rozwój w okresie Ajjubidów i Mameluków

Panowanie Saladyna oznaczało początek państwa Ajjubidów, które rządziło Egiptem i Syrią w XII i XIII w. Saladyn przystąpił do budowy nowej, ambitnej, ufortyfikowanej cytadeli (dzisiejsza Cytadela Kairska) na południu, poza otoczonym murami miastem, która miała być siedzibą władców Egiptu i administracji państwowej przez kilka kolejnych stuleci.

Sułtanowie Ajjubidów i ich następcy, Mamelucy, stopniowo zburzyli i zastąpili głównymi pałacami Fatymidów swoje własne budynki.

Za panowania mameluckiego sułtana Nasira al-Dina Muhammada ibn Qalawuna (1293-1341) Kair osiągnął swój zenit pod względem populacji i bogactwa. Szacunkowa liczba ludności pod koniec jego panowania wynosiła blisko 500 000, co czyniło Kair największym miastem na świecie poza Chinami w tym czasie.

Mamelucy byli płodnymi budowniczymi i mecenasami budynków religijnych i obywatelskich. Wiele imponujących zabytków Kairu pochodzi z ich epoki.

Pod rządami Ajjubidów i Mameluków ulica al-Muizz stała się głównym miejscem budowy kompleksów religijnych, świątyń królewskich i placówek handlowych, które były zwykle zajmowane przez sułtana lub członków klasy rządzącej. Główna ulica zapełniła się sklepami i zabrakło miejsca na dalszy rozwój, nowe budynki handlowe powstały na wschodzie, w pobliżu Al-Azhar.Meczet i grobowiec Husajna, gdzie obszar targowy Khan Al-Khalili jest nadal stopniowo obecny.

Ważnym czynnikiem w rozwoju Kairu była rosnąca liczba instytucji typu "endowment", zwłaszcza w okresie mameluckim. Endowmenty były instytucjami charytatywnymi budowanymi przez elitę rządzącą, takimi jak meczety, medresy, mauzolea, sabils. Pod koniec XV wieku w Kairze pojawiły się również wieżowce o mieszanym przeznaczeniu (znane jako "rab'e", "chan" lub "wakalah", w zależności od dokładnej funkcji), gdzieDwa niższe piętra były zwykle przeznaczone na cele handlowe i magazynowe, a kilka pięter nad nimi było wynajmowanych najemcom.

Podczas rządów osmańskich, które rozpoczęły się w XVI wieku, Kair nadal był głównym ośrodkiem gospodarczym i jednym z najważniejszych miast w regionie. Kair nadal się rozwijał, a nowe dzielnice wyrosły poza starymi murami miejskimi. Wiele starych rezydencji burżuazyjnych lub arystokratycznych, które zachowały się dziś w Kairze, pochodzi z epoki osmańskiej, podobnie jak wiele sabil-kuttab (apołączenie punktu dystrybucji wody i szkoły).

Następnie przyszedł Muhammad Ali Pasza, który naprawdę przekształcił kraj i Kair jako stolicę niezależnego imperium, które trwało od 1805 do 1882 r. Pod rządami Muhammada Ali Paszy Cytadela Kairska została całkowicie odnowiona. Wiele opuszczonych zabytków Mameluków zostało zburzonych, aby zrobić miejsce dla jego nowego meczetu (Mohammed Ali Mosque) i innych pałaców.

Dynastia Muhammada Alego również bardziej rygorystycznie wprowadziła osmański styl architektoniczny, zwłaszcza w późnym okresie "osmańskiego baroku". Jeden z jego wnuków, Ismail, który był chedinem w latach 1864-1879, nadzorował budowę nowoczesnego Kanału Sueskiego. Wraz z tym projektem podjął się również budowy przestronnego nowego miasta w stylu europejskim na północ i zachód od Kanału Sueskiego.historyczne centrum Kairu.

Nowe miasto zaprojektowane przez francuskiego architekta Haussmanna w XIX wieku naśladowało reformy podjęte w Paryżu, z wielkimi bulwarami i placami jako częścią jego planu. Chociaż nie zostało w pełni ukończone zgodnie z wizją Ismaila, to nowe miasto stanowi dziś znaczną część centrum Kairu. To sprawiło, że stare historyczne dzielnice Kairu, w tym Walled City, zostały stosunkowo zaniedbane. Nawet zamek stracił na znaczeniu.status rezydencji królewskiej, kiedy Ismail przeniósł się do pałacu Abdeen w 1874 roku.

Omar Elsharawy via Unsplash

Miejsca historyczne i punkty orientacyjne w Starym Kairze

Meczety

Meczet Ibn Tulun

Meczet Ibn Tuluna jest najstarszym meczetem w Afryce, a także największym meczetem w Kairze o powierzchni 26 318 m 2 . Jest to jedyny zachowany punkt orientacyjny ze stolicy państwa Tulunidów w Egipcie (miasto Qata'i), które zostało założone w 870 roku.

Ahmed Ibn Tulun był tureckim dowódcą wojskowym, który służył kalifom Abbasydów w Samarze podczas przedłużającego się kryzysu władzy Abbasydów. Został władcą Egiptu w 868 r., ale wkrótce stał się jego "de facto" niezależnym władcą, wciąż uznając symboliczną władzę kalifa Abbasydów.

Jego wpływy wzrosły tak bardzo, że kalifowi pozwolono później przejąć kontrolę nad Syrią w 878 r. W okresie rządów Tulunidów (za panowania Ibn Tuluna i jego synów) Egipt stał się niezależnym krajem po raz pierwszy od czasu ustanowienia rządów rzymskich w 30 r. p.n.e..

Ibn Tulun założył swoją nową stolicę administracyjną w 870 r. i nazwał ją al-Qata'i, na północny zachód od miasta Al-Askar. Obejmowała ona duży nowy pałac (nadal nazywany "Dar al-Amara"), hipodrom lub paradę wojskową, udogodnienia takie jak szpital i duży meczet stojący do dziś, znany jako Meczet Ibn Tuluna.

Meczet został zbudowany między 876 a 879 r. Ibn Tulun zmarł w 884 r., a jego synowie rządzili jeszcze przez kilka dziesięcioleci, aż do 905 r., kiedy to Abbasydzi wysłali armię, aby odzyskać bezpośrednią kontrolę i spalili miasto doszczętnie, po czym pozostał tylko meczet.

Meczet Ibn Tulun został zbudowany w oparciu o projekty egipskiego architekta Saiida Ibn Kateba Al-Farghany'ego, który zaprojektował również Nilometr, w stylu samarytańskim. Ibn Tulun zażądał, aby meczet został zbudowany na wzgórzu, tak aby "gdyby Egipt został zalany, nie zostałby zatopiony, a gdyby Egipt został spalony, nie spłonąłby", więc został zbudowany na wzgórzu zwanym Wzgórzem Dziękczynienia (Gabal).Yashkur), o którym mówi się, że jest to miejsce, w którym Arka Noego zacumowała po ustąpieniu powodzi, a także miejsce, w którym Bóg przemówił do Mojżesza i gdzie Mojżesz zmierzył się z magami faraona. Wierzono więc, że to wzgórze jest miejscem, w którym modlitwy są wysłuchiwane.

Meczet był kiedyś połączony z pałacem Ibn Tuluna i zbudowano drzwi umożliwiające mu wejście do meczetu prywatnie i bezpośrednio z jego rezydencji.

Pomiędzy ścianami otaczającymi meczet a samym meczetem znajdują się puste przestrzenie zwane zeyada, które służą do tłumienia hałasu. Według doniesień przestrzeń ta była również wynajmowana sprzedawcom, którzy sprzedawali swoje produkty osobom wychodzącym z meczetu po modlitwach.

Meczet zbudowany jest wokół dziedzińca, pośrodku którego znajduje się fontanna ablucyjna, dodana w 1296 r. Wewnętrzny sufit meczetu wykonany jest z drewna jaworowego. Minaret meczetu ma spiralne schody na zewnątrz, które rozciągają się aż do wieży na wysokości 170 stóp.

Unikalna struktura meczetu zmotywowała międzynarodowych reżyserów do wykorzystania go jako tła dla kilku swoich filmów, w tym części Jamesa Bonda Szpieg, który mnie kochał .

Dwa z najstarszych i najlepiej zachowanych domów nadal istnieją tuż obok meczetu, w tym Bayt al-Kritliyya i Beit Amna bint Salim, które zostały zbudowane w odstępie stu lat jako dwa oddzielne domy, które zostały połączone mostem na poziomie trzeciego piętra, łącząc je w jeden dom. Dom został przekształcony w Muzeum Gayera-Andersona po brytyjskim generale R.G. Johnie.Gayer-Anderson, który mieszkał tam do II wojny światowej.

Meczet Amr Ibn Al-Aas

Meczet Amr Ibn Al-Aas został zbudowany w 21 roku naszej ery i jest drugim meczetem zbudowanym w Egipcie i największym w Afryce.

Według tradycji, lokalizacja tego wielkiego meczetu została wybrana przez ptaka. Amr ibn al-As, arabski generał, który podbił Egipt od Rzymian, rozbił swój namiot po wschodniej stronie Nilu, a zanim wyruszył do bitwy, gołąb złożył jajko w jego namiocie, więc ogłosił to miejsce świętym i zbudował meczet w tym samym miejscu.

Ściany meczetu zostały zbudowane z cegieł mułowych, podłoga ze żwiru, dach z gipsu, a kolumny z pni palm, a następnie z biegiem lat sufit został podniesiony, a pnie palm zastąpiono marmurowymi kolumnami i tak dalej.

Z biegiem lat i wraz z przybyciem nowych władców do Egiptu, meczet został rozbudowany i dodano cztery minarety, a jego powierzchnia podwoiła się i potroiła.

Meczet Al-Azhar

Jedną z najważniejszych instytucji założonych w epoce Fatymidów jest meczet Al-Azhar, założony w 970 r. n.e., który rywalizuje z Fezem o tytuł najstarszego uniwersytetu na świecie. Dziś Uniwersytet Al-Azhar jest najważniejszym ośrodkiem edukacji islamskiej na świecie i jednym z największych egipskich uniwersytetów z oddziałami w całym kraju. Sam meczet zachował ważne elementy fatymidzkie, alebył rozwijany i rozbudowywany na przestrzeni wieków, zwłaszcza przez mameluckich sułtanów Qaytbay, Qansuh al-Ghuri i Abd al-Rahman Katkhuda w XVIII wieku.

Meczet i madrasa sułtana Hassana

Meczet i Madrasa Sułtana Al-Nasira Hassana jest jednym ze słynnych starożytnych meczetów w Kairze. Jest opisywany jako klejnot architektury islamskiej na Wschodzie i reprezentuje ważny etap w architekturze mameluckiej. Został założony przez sułtana Al-Nasira Hassana bin Al-Nasira Muhammada bin Qalawuna w okresie od 1356 r. do 1363 r. podczas ery Bahari Mamluków w Egipcie.Budynek składa się z meczetu i szkoły dla czterech szkół islamu (Shafi'i, Hanafi, Maliki i Hanbali), w których nauczano interpretacji Koranu i hadisów Proroka. Znajdowały się w nim również dwie biblioteki.

Meczet znajduje się obecnie na placu Salah al-Din (Rmaya Square) w dzielnicy Khalifa w południowej części Starego Kairu, a obok niego znajduje się kilka starożytnych meczetów, w tym meczet Al-Rifai, meczet Al-Nasir Qalawun i meczet Muhammad Ali w zamku Salah Al-Din, a także Muzeum Mustafy Kamela.

Inne zachowane meczety z czasów Fatymidów to meczet Al-Hakim, meczet Al-Aqmar, meczet Juweshi i meczet Al-Salih Tala`a.

Meczet Al-Rifai

Meczet Al-Rifai został zbudowany przez Khoshyar Hanim, matkę Khedive Ismaila, w 1869 roku, a realizację projektu powierzyła Hussein Pasha Fahmy. Po jej śmierci budowa została jednak zawieszona na około 25 lat, aż do panowania Khedive Abbas Hilmi II w 1905 roku, który wyznaczył Ahmeda Khairy Pasha do ukończenia meczetu. W 1912 roku meczet został ostatecznie otwarty dla zwiedzających.publiczne.

Obecnie w meczecie znajdują się grobowce dwóch szejków, szejka Alego Abu Szubbaka al-Rifai, od którego imienia meczet został nazwany, oraz Yahya Al-Ansariego, a także grobowce rodziny królewskiej, w tym Khedive Ismaila i jego matki Khoshyar Hanim, założycielki meczetu, a także żon i dzieci Khedive Ismaila oraz sułtana Husseina Kamela i jego żony, a także króla Fuada I i jego syna.i następca króla Faruka I.

Meczet znajduje się na placu Salah El-Din w dzielnicy Al-Khalifa w Kairze.

Meczet Al Husajna

Meczet został zbudowany w 1154 r. pod nadzorem Al-Saliha Tala'I, ministra w epoce Fatymidów. Meczet posiada 3 bramy wykonane z białego marmuru, z których jedna wychodzi na Khan Al-Khalili, a druga znajduje się obok kopuły i jest znana jako Zielona Brama.

Budynek składa się z pięciu rzędów łuków wspartych na marmurowych kolumnach. mihrab został zbudowany z małych kawałków kolorowego fajansu zamiast marmuru. Obok znajduje się ambona wykonana z drewna, przylegająca do dwojga drzwi prowadzących do kopuły. Meczet jest wykonany z czerwonego kamienia i został zaprojektowany w stylu gotyckim. Jego minaret, który znajduje się w zachodnim narożniku plemiennym, został zbudowany w stylu minaretów osmańskich, które są cylindryczne.

Meczet jest jedną z głównych atrakcji w obszarze Khan El Khalili, dzielnicy targowej, która jest jedną z głównych atrakcji turystycznych w Kairze.

Kompleksy historyczne

Kompleks Sultan Al-Ghouri

Kompleks Sultan Al-Ghouri to słynny kompleks archeologiczny w Kairze zbudowany w stylu islamskim z późnej epoki Mameluków. Kompleks obejmuje kilka obiektów zbudowanych po dwóch przeciwnych stronach, między nimi znajduje się korytarz zwieńczony drewnianym sufitem. Po jednej stronie znajduje się meczet i szkoła, a po drugiej kopuła mauzoleum, sabil ze szkołą i dom na piętrze.Kompleks powstał w latach 1503-1504 z rozkazu sułtana Al-Aszrafa Abu Al-Nasr Qansuh z Bibardi Al-Ghouri, jednego z władców państwa Mameluków.

Kompleks znajduje się obecnie w dzielnicy Ghouria w Al-Darb Al-Ahmar w centralnej dzielnicy Kairu, z widokiem na ulicę Al-Muizz Lidin Allah. Obok niego znajduje się kilka innych stanowisk archeologicznych, takich jak Wakala al-Ghouri, Wekalet Qaitbay, meczet Muhammad Bey Abu al-Dhahab, meczet Al-Azhar i meczet Fakhani.

Kompleks religijny

Kompleks religijny znajduje się w pobliżu starożytnej twierdzy Babilon i obejmuje meczet Amr Ibn Al-Aas, Wiszący Kościół, żydowską świątynię Ibn Azra oraz kilka innych kościołów i świętych miejsc.

Historia kompleksu sięga starożytnego Egiptu, kiedy to nazywano go Ghary Aha (miejsce, w którym trwają walki) i znajdował się obok świątyni boga Ozyra, która została zniszczona, a następnie zbudowano fort Babilon, dopóki islamski przywódca Amr Ibn Al-Aas nie podbił Egiptu i nie zbudował miasta Fustat i swojego meczetu, meczetu Al-Ateeq.

Kompleks religijny jest wielką atrakcją dla turystyki religijnej, a także dla turystów i odwiedzających zainteresowanych historią religijną lub historią w ogóle.

Al-Muizz Street

Ulica Al-Muizz znajduje się w samym sercu starego Kairu i jest uważana za otwarte muzeum islamskiej architektury i starożytności. Wraz z powstaniem miasta Kair w epoce państwa Fatymidów w Egipcie, ulica Al-Muizz rozciągała się od Bab Zuweila na południu do Bab Al-Futuh na północy. Wraz z transformacją, której stary Kair był świadkiem na początku XIII wieku w epoce państwa Fatymidów, ulica Al-Muizz stała się częścią miasta.Państwo Mameluków stało się centrum działalności gospodarczej w tej epoce.

Wśród godnych uwagi zabytków, które znajdują się wzdłuż ulicy Al-Muizz, jest meczet Al-Hakim bi Amr Allah, meczet Sulayman Agha al-Silahdar, Bayt al-Suhaymi, Sabil-Kuttab Abdela Rahmana Katkhuda, Qasr Bashtak, Hammam sułtana Inala, Madrasa Al-Kamil Ayyub, kompleks Qalawun, Madrasa Al-Salih Ayyub, Madrasa sułtana Al-Ghuri, mauzoleum sułtana Al-Ghuri i wiele innych.

Zamki i cytadele

Cytadela Saladyna

Cytadela w Kairze (Cytadela Saladyna) została zbudowana na wzgórzach Mokattam, dzięki czemu roztacza się z niej widok na całe miasto. Jest to jedna z najbardziej imponujących fortyfikacji wojskowych swoich czasów ze względu na swoje położenie i strukturę. Cytadela ma cztery bramy, bramę Cytadeli, bramę El-Mokatam, Bramę Środkową i Bramę Nową, a także trzynaście wież i cztery pałace, w tym Pałac Ablaq i Al-Gawhara.Pałac.

Kompleks jest podzielony na dwie główne sekcje: północną, która była zwykle wykorzystywana przez personel wojskowy (gdzie obecnie znajduje się Muzeum Wojskowe) oraz południową, która była rezydencją sułtana (obecnie mieści się w niej meczet Muhammada Alego Paszy).

Słynnym punktem widokowym dla turystów w Cytadeli Saladyna jest wieża strażnicza, z której można zobaczyć cały Kair z góry.

Pałac Mohameda Alego

Pałac Manial został zbudowany przez i dla księcia Mohammeda Ali Tewfika, wuja ostatniego króla Egiptu, króla Faruka I, na powierzchni 61 711 m².

Kompleks pałacowy składa się z pięciu budynków, w tym pałaców rezydencji, pałaców recepcyjnych i pałaców tronowych. Wszystko to otoczone jest perskimi ogrodami w zewnętrznym murze przypominającym średniowieczne forty. Budynki obejmują również salę recepcyjną, wieżę zegarową, Sabil, meczet i muzeum łowiectwa, które zostało dodane w 1963 r., a także pałac tronowy, prywatne muzeum i złoty pałac.hala.

Pałac Recepcyjny jest ozdobiony wykwintnymi kafelkami, żyrandolami i pięknie zdobionymi sufitami. W holu recepcyjnym znajdują się rzadkie antyki, w tym dywany i meble. W Pałacu Rezydencjalnym znajduje się jeden z najbardziej wykwintnych elementów; łóżko wykonane z 850 kg czystego srebra, które należało do matki księcia. Ten główny pałac składa się z dwóch pięter, z których pierwsze obejmujefoyer z fontanną, haramlik, pokój lustrzany, niebieski salon, jadalnia, salon z muszelkami, pokój kominkowy i gabinet księcia.

Pałac Tronowy, w którym książę przyjmował swoich gości, ma również dwa piętra; na pierwszym znajduje się Sala Tronowa z sufitem pokrytym dyskiem słonecznym ze złotymi promieniami sięgającymi do czterech rogów pokoju. Na górnym piętrze znajduje się Komnata Aubusson, rzadkie pomieszczenie, ponieważ wszystkie jego ściany pokryte są francuskim Aubusson.

Meczet przylegający do pałacu jest ozdobiony niebieskimi płytkami ceramicznymi stworzonymi przez ormiańskiego ceramika Davida Ohannessiana. Wieża zegarowa między holem recepcyjnym a meczetem jest mieszanką stylów, takich jak andaluzyjski i marokański.

Ogólny projekt pałacu łączy różne style architektoniczne, takie jak europejski secesyjny, islamski, rokoko i wiele innych.

Stary Kair ma bogatą historię, co wyjaśnia obfitość punktów orientacyjnych i zabytków z różnych epok historycznych rozmieszczonych w całej dzielnicy, przyciągając turystów i odwiedzających, aby podziwiać ich piękną architekturę i dowiedzieć się więcej o historii tej wyjątkowej dzielnicy.

Jeśli planujesz podróż do Kairu, koniecznie zapoznaj się z naszym przewodnikiem po dzielnicy Downtown.