Museum van Naguib Mahfouz: Een blik in het buitengewone leven van de Nobelprijswinnaar

Donderdag 13 oktober 1988 gaat de Egyptische schrijver Naguib Mahfouz naar de krant al-Ahram. Hij doet wat werk, ziet wat vrienden en kletst wat met ze, vooral over de Nobelprijswinnaars die diezelfde dag bekend worden gemaakt. "Dat lezen we morgen wel in de krant", zegt hij. Na een tijdje is hij klaar met zijn werk, dus gaat hij terug naar huis, luncht en gaat naar de wc.dutje, zoals altijd.

Een paar minuten later gaat de telefoon en zijn vrouw haast zich naar zijn kamer: "Wakker worden, je hebt net de Nobelprijs gewonnen." Mahfouz kijkt haar aan met halfopen ogen en zegt boos dat hij er niet van houdt als mensen hem wakker maken om slechte grappen te vertellen!

Maar de telefoon gaat weer. Dit keer is het Mohammad Pasha, de journalist van al-Ahram. Mahfouz neemt de telefoon op "Ja", zegt hij. "Gefeliciteerd", antwoordt Pasha. "Waarover?" nog steeds gelovend dat dit allemaal een grap is. Een slechte grap. "Meneer!" zegt Pasha opgewonden. "U heeft de Nobelprijs gewonnen!"

"Dat moet een domme grap zijn", denkt Mahfouz, ervan uitgaande dat iemand zich voordeed als de bekende journalist. Hij gaat terug naar zijn bed, totaal in de war en onzeker. Dan klopt er iemand op de deur. Zijn vrouw doet open en Mahfouz loopt in zijn pyjama zijn kamer uit om te kijken. Hij ziet een lange, buitenlandse man met een paar andere mannen. Mahfouz denkt dat de lange man een journalist is, totdat een van de mannen de deur open doet.De metgezellen zeggen: "Meneer Mahfouz, dit is de ambassadeur van Zweden!"

Het was niet zo dat Naguib Mahfouz niet geloofde dat hij de Nobelprijs zou winnen, noch was hij te trots om te denken dat het gewoon normaal was dat dit zou gebeuren. Hij besteedde er gewoon niet veel aandacht aan. "Anders zou ik er door geobsedeerd zijn geweest en jaar na jaar ongelooflijk nerveus zijn geworden terwijl ik tevergeefs wachtte op de prijs."

Het genie uit de literatuur kende het geheim van succes: vergeet het eindresultaat. In plaats daarvan stak hij zijn hart en ziel in het proces. Nou ja, de levenslange reis. Hij was meer bezig met schrijven dan met het creëren van een one-hit - hoewel hij wel talloze hits had. Mahfouz was ongelooflijk consistent met schrijven, simpelweg omdat hij leefde om te schrijven.

Dat gezegd hebbende, voelde Mahfouz zich zeer dankbaar en gewaardeerd voor het winnen van de Nobelprijs: "De Nobelprijs heeft me voor het eerst in mijn leven het gevoel gegeven dat mijn literatuur op internationaal niveau gewaardeerd kon worden. De Arabische wereld won de Nobelprijs ook met mij. Ik geloof dat de internationale deuren open zijn gegaan en dat geletterde mensen vanaf nu ook de Arabische literatuur in overweging zullen nemen. We verdienendie erkenning," zei Mahfouz nadat hij was onderscheiden.

In juli 2019 werd het Museum van Naguib Mahfouz geopend in Tekeyyet Abud Dahab in de wijk al-Azhar, heel dicht bij Mahfouz' geboortehuis en waar veel van zijn beroemde romans en verhalen zich afspeelden. Meer over het museum volgt.

Maar wie is Naguib Mahfouz?

Naguib Mahfouz is de 20e-eeuwse prominente Egyptische schrijver die in 1988 op 76-jarige leeftijd de Nobelprijs voor literatuur won en daarmee de tweede Egyptische en de enige Arabische schrijver werd die 's werelds meest prestigieuze prijs won. Het onderscheidende vermogen van Mahfouz' werk wordt toegeschreven aan meerdere factoren, waaronder zijn diepe, bovennatuurlijke talent om fictieve werelden te creëren met diepgaande, rijke en complexeZijn retorische schrijfstijl, levendige beschrijvingen en perfecte vertelwijze zijn zo boeiend dat lezers niet anders kunnen dan verder lezen.

Mahfouz' goed beschreven werelden komen voort uit het leven van de Egyptenaren met een goede achtergrond van de politieke omstandigheden ten tijde van elk verhaal. Aangezien de 20e eeuw een hete periode was in de moderne geschiedenis van Egypte, kun je de politieke en sociale veranderingen die de samenleving in de loop van honderd jaar onderging gemakkelijk volgen door Mahfouz' werk te lezen.

Dat was bijvoorbeeld heel duidelijk in zijn roman Qushtumor waarin hij het verhaal vertelt van drie levenslange vrienden die deelnamen aan de revolutie van 1919 en hun leven beschreven tot aan het referendum van 1981 waarin ze Hosny Mubarak kozen als de nieuwe president van Egypte.

Mahfouz leidde een lang artistiek productief leven van meer dan 70 jaar dat al in de jaren 1930 begon en doorging tot 2004, slechts twee jaar voor zijn dood. In zo'n lang succesvol leven publiceerde Mahfouz in totaal 55 non-fictieboeken, 35 romans, 15 verhalen, 8 toneelstukken, 26 filmscripts, 2 biografieën, meer dan 335 korte verhalen en honderden krantencolumns. Zijn talent wasHij was zo ongelooflijk consistent en toegewijd dat hij gedurende een lange periode elk jaar een boek schreef. Zelfs die lange romans van meerdere honderden pagina's werden achtereenvolgens gepubliceerd.

Naguib Mahfouz, geboren in 1911 in de wijk al-Gammalya in het oude Caïro, begon op zeventienjarige leeftijd te schrijven en publiceerde zijn eerste boek in 1939. Naarmate zijn talent zich ontwikkelde, werden zijn werken dieper en rijker.

Daarna was er een periode van inactiviteit precies van 1949 tot 1956 waarin Mahfouz geen boeken publiceerde. Sommigen schrijven dat toe aan de verstoring van de politieke situatie in Egypte na de Palestijnse Oorlog in 1948 gevolgd door de Revolutie/Coup van 1952 en de militaire omverwerping van Koning Farouk en de overname van het land.

Afbeelding verwerkt door CodeCarvings Piczard ### FREE Community Edition ### op 2021-08-31 12:28:49Z

Mahfouz maakte echter een prachtige comeback in 1956 en 1957 toen hij de Trilogie van Caïro schreef en publiceerde, zijn beste en meest epische werk ooit van meer dan 1500 pagina's. Het werd oorspronkelijk gepubliceerd in drie delen Palace Walk, Palace of Desire en Sugar Street, die het verhaal vertellen van drie generaties van de familie al-Jawad.

In 1959 publiceerde Mahfouz zijn tweede meesterwerk Children of Alley (ook getiteld Children of Gebelawi), dat een publieke controverse ontketende en een tijd lang niet gepubliceerd mocht worden. Vanwege die controverse vielen twee jonge mannen met een mes Naguib Mahfouz aan in oktober 1995. Godzijdank stierf de schrijver niet, maar helaas werden zijn nekzenuwen ernstig beschadigd, waardoor hij niet meer kon schrijven.behalve een paar minuten per dag.

Andere geweldige boeken van Mahfouz zijn New Cairo, The Road, The Harafish, Adrift on the Nile, Karnak Cafe, The Beginning and the End, Miramar, en The Thief and the Dogs.

Interessant is dat Mahfouz niet naar Zweden vloog om de Nobelprijs in ontvangst te nemen tijdens de ceremonie die in december van hetzelfde jaar werd georganiseerd. Sommigen zeggen dat hij gewoon nooit van vliegen hield en anderen beweren dat hij aerofobie had. In plaats daarvan stuurde Mahfouz zijn twee volwassen dochters Om Kulthoum en Fatima om deze verantwoordelijkheid op zich te nemen. Hij vroeg ook journalist en schrijver Mohamed Salmawy om een toespraak in het Arabisch te houden.de eerste namens hem tijdens de ceremonie.

Ironisch genoeg moest Mahfouz een jaar later, in 1989, naar Londen vliegen voor een hartoperatie!

Veel van Mahfouz' boeken zijn vertaald in meerdere talen, waaronder Engels, Frans en Spaans, en zijn te koop op Amazon in paperback, hardcover en Kindle-edities.

Naguib Mahfouz met voormalig president Hosny Mubarak

Museum van Naguib Mahfouz

Er was geen betere plek om het Museum van Naguib Mahfouz te huisvesten dan een historisch huis in dezelfde buurt waar de schrijver zijn kindertijd en een lange periode van zijn volwassen leven doorbracht. Dit is ook de plek waar veel van zijn romans zich afspeelden.

Het museum werd eind 2019 geopend in een van de oude gebouwen van Caïro die in de 18e eeuw werden opgericht en toebehoorden aan prins Mohamed Abud Dahab, die destijds een militair leider was. Het museum op zich is een prachtig voorbeeld van 18e-eeuwse architectuur. Het bestaat uit twee verdiepingen met elk een grote zaal in het midden en meerdere kamers aan elke kant.

Elke zaal in het museum laat een kant van Mahfouz' leven zien. Twee zalen bevatten bijvoorbeeld het persoonlijke bureau, de tafel en de boekenplanken met honderden boeken die aan hem toebehoorden. Een andere zaal toont tientallen prijzen, medailles, lintjes en onderscheidingen die hij in de loop van zijn leven ontving. De muren van de meeste zalen zijn bedekt met teksten die de verschillende fasen van Mahfouz' uitmuntende carrière belichten.carrière.

Het museum is dagelijks geopend van 9.00 tot 17.00 uur, behalve op dinsdag. Gezien de belangrijke locatie van het museum, zijn er meerdere attracties in de buurt, op slechts een paar minuten lopen. Deze attracties zijn onder andere de al-Azhar moskee en de al-Hussein moskee, twee geweldige architectonische meesterwerken en heilige plaatsen die toeristen niet mogen missen. Daarnaast zijn er meerdere Egyptische cafés in de buurt, een ervanwaaronder het beroemde al-Fishawy Café, dat dateert uit 1797.

Dus...

Literatuur is net zo belangrijk als geschiedenis om een land te verkennen, en ook dit is iets waar Egypte rijk aan is. Een van de schrijvers die de literaire revolutie in het Egypte van de 20e eeuw leidde was Naguib Mahfouz, wiens talent, net als dat van Om Kulthoum en Mohamed Abdul Wahab, de tijd heeft doorstaan om steeds meer generaties te bereiken die niet anders kunnen dan vol ontzag naar zijn briljante werken kijken.

Je kunt meer te weten komen over Naguib Mahfouz door zijn boeken te lezen die je in meerdere talen kunt vinden op Amazon en door een bezoek te brengen aan zijn museum in Oud-Cairo als je toevallig in de hoofdstad bent.