Inhoudsopgave
Australië, het op vijf na grootste land ter wereld, is een eilandcontinent dat wordt omringd door de Stille en Indische Oceaan. Het bestaat uit het Australische continent, Tasmanië en enkele kleinere eilanden.
Door zijn grootte heeft Australië een gevarieerde topografie met bergketens, woestijnen en tropische regenwouden, die allemaal verschillende habitats bieden voor verschillende wezens.
Australië is een biologisch divers land met een opmerkelijk groot aantal dier- en plantensoorten. Omdat het miljoenen jaren geïsoleerd is geweest van andere delen van de wereld, heeft de flora en fauna zich ontwikkeld tot een grote verscheidenheid aan kenmerkende, schattige, gevaarlijke en bijzondere dieren.
Als je Australië bezoekt, zul je zeker veel Australische dieren tegenkomen die je alleen daar kunt vinden. Hier is een interessante lijst van 10 dieren die je alleen in Australië kunt vinden.
1. Koala
Australische schattige koala's
Het is een populaire overtuiging dat koala's beren zijn omdat ze net zo schattig zijn als die knuffeldieren. Koala's zijn echter geen beren. De koala is een buideldier dat oorspronkelijk uit Australië komt en behoort tot de familie Phascolarctidae. Een buideldier is een zoogdier dat zijn jongen in een buidel draagt. Net als andere buideldieren worden babykoala's "joeys" genoemd. Een joey verbergt zich in de buidel van zijn moeder voor zijn eerste zes jaar.maanden.
Fysieke kenmerken
Koala's zijn kleine en kwetsbare dieren. Ze kunnen 85 cm lang worden en tot 14 kg wegen. Hun lichaam is stevig, met vier sterke, geklauwde poten.
Een koala heeft een grijs lichaam met een geelachtige borst. Hij heeft een breed gezicht met kleine gele ogen en grote oren. In tegenstelling tot andere buideldieren hebben koala's bijna geen staart.
Zie ook: De oude stad Marsa MatrouhDieet
Koala's zijn plantenetende dieren. Ze voeden zich met eucalyptusbladeren. Zo'n dieet bevat weinig voedingsstoffen en levert weinig energie, waardoor koala's het grootste deel van hun tijd slapend doorbrengen.
Waar kun je een Koala vinden?
Het leefgebied van een koala bestaat uit bossen en eucalyptusbossen die ze van veel voedsel voorzien. Ze leven hoog tussen de bomen.
Je kunt koala's het beste zien op Kangaroo Island en in Queensland, waar wildreservaten zijn.
2. Wombat
De robuuste Australische wombat
Wombats zijn zoogdieren die behoren tot de familie Vombatidae. Net als koala's zijn wombats buideldieren, wat betekent dat ze buidels hebben waarin ze hun jongen dragen. De buidel van een wombat zit echter naar achteren gericht.
Fysieke kenmerken
Wombats graven holen in bossen en open graslanden om er in te leven. Sommige soorten leven samen in grote holengroepen of -systemen, en deze worden kolonies genoemd. De naar achteren gerichte buidel van een wombat is een aanpassing, omdat het voorkomt dat de grond zich over zijn baby verzamelt wanneer hij zich ingraaft.
Wombats hebben een stevig lichaam met vier korte poten en een kleine staart. Ze worden ongeveer 1 m lang en wegen 20 tot 35 kg. Hun ogen zijn klein en hun oren zijn kort.
Dieet
Net als koala's zijn wombats herbivoren. Ze eten gras en struiken, en sommige soorten eten zelfs struikwortels en de binnenbast van bomen.
Waar kun je een wombat vinden?
Wombats komen vooral voor in bossen langs de Dividing Range in Zuidoost-Australië, in Cradle Mountain in Tasmanië en in het Blue Mountains National Park bij Sydney.
3. Kangoeroe
De beroemde Australische kangoeroe
De kangoeroe is een inheems Australisch buideldier dat bekend staat om het springen en huppelen op zijn achterpoten. Het is een lid van de familie Macropodidae, waarbij macropods "grote voet" betekent.
Australië telt ongeveer 50 miljoen kangoeroes en is daarmee een land met aanzienlijk meer kangoeroes dan inwoners.
Fysieke kenmerken
Kangoeroes hebben grote, stevige achterpoten, kleine voorpoten, een klein hoofd en een lange, sterke staart voor het evenwicht. Als buideldieren hebben vrouwelijke kangoeroes buidels waarin ze hun joeys dragen.
Kangoeroes zijn er in 55 verschillende soorten; sommige wegen tot 90 kg, terwijl andere piepklein zijn. Rode kangoeroes zijn bijvoorbeeld het grootst, met lange, stevige lijven. Andere soorten, zoals de oostelijke en westelijke grijze kangoeroes, zijn kleiner en tammer.
Wat maakt kangoeroes zo speciaal?
Kangoeroes zijn de enige grote dieren die zich voortbewegen door te huppelen. Met hun krachtige achterpoten springen ze over grote afstanden; ze kunnen in één sprong wel 8 meter ver springen.
Dieet
Hoewel alle kangoeroe soorten strikt herbivoren zijn, varieert hun dieet. De rode kangoeroe voedt zich met struiken. De oostelijke grijze kangoeroe is voornamelijk een grazer en eet een grote verscheidenheid aan grassen. Kleinere kangoeroe soorten eten hypogeale schimmel.
Waar kun je een kangoeroe vinden?
Kangoeroes vind je in bijna alle wildreservaten en dierentuinen in Australië. Ze zwerven vaak door dichtbeboste nationale parken met stranden en langs de kant van de weg buiten de grote steden.
Rode kangoeroes leven meestal in de eucalyptusbossen van het Northern Territory. Grijze kangoeroes vind je in de bossen van Tasmanië en Australië.
4. Wallaby
De Australische Wallaby
Een wallaby is een klein zoogdier dat behoort tot de familie Macropodidae en oorspronkelijk voorkomt in Australië. Net als kangoeroes zijn alle wallaby's buidelzoogdieren of buideldieren.
Jonge wallaby's worden joeys genoemd, net als hun grotere kangoeroeneven. Ze kruipen de eerste maanden van hun leven in de buidel van hun moeder.
Fysieke kenmerken
Wallaby's zijn normaal gesproken kleine tot middelgrote zoogdieren met een lichaams- en koplengte variërend van 45 tot 105 cm. Ze kunnen grote afstanden springen en zich snel verplaatsen dankzij hun stevige achterpoten.
Dieet
Wallaby's zijn herbivoren en eten voornamelijk planten en grassen.
Verschillen tussen kangoeroes en wallaby's
Het verschil in grootte tussen de twee dieren is het opvallendst. Vergeleken met wallaby's kunnen kangoeroes meer dan 2 meter hoog worden en meer dan 90 kg wegen. Wallaby's worden daarentegen zelden groter dan 1 meter en wegen nauwelijks meer dan 20 kg.
Kangoeroes zijn vaak aanzienlijk groter dan wallaby's. Hun poten zijn ontworpen om te huppelen en te sprinten over open terrein. Wallaby's hebben daarentegen kleinere, compactere poten die beter geschikt zijn voor behendigheid door dichte bossen.
De meeste wallaby's leven in dichte bossen en eten voornamelijk fruit, bladeren en gras. Daarom hebben wallaby's platte tanden nodig om hun voedsel fijn te stampen en te vermalen. Kangoeroes daarentegen leven in meer open boomloze gebieden en eten voornamelijk bladeren en gras. Daarom hebben ze gebogen tanden om ze te helpen grashalmen in hun bek te snijden.
5. Vogelbekdier
Het ongewone vogelbekdier
Het vogelbekdier is een klein, semi-aquatisch Australisch dier dat bekend staat als een eendenbek. Samen met de mierenegel behoort het tot de familie van de monotremen, dat zijn zoogdieren die eieren leggen. Het vogelbekdier voedt zijn jongen echter met melk, net als elk ander zoogdier. Het baby vogelbekdier wordt vaak een puggle genoemd.
Fysieke kenmerken
Met zijn afgeplatte torpedovorm, dikke waterdichte vacht en krachtige voorpoten die gebruikt worden om te zwemmen en te graven, is het vogelbekdier goed aangepast en ontworpen voor zijn aquatische levensstijl. Hij heeft een speciaal elektromechanisch systeem dat bestaat uit tastsensoren en elektroreceptoren. Met dit systeem kan het vogelbekdier navigeren omdat hij zijn ogen, oren en neusgaten sluit terwijl hij onder water foerageert.
Het vogelbekdier is qua grootte vergelijkbaar met een kleine kat. Zijn gewicht varieert van 0,7 tot 2,4 kg. Hij heeft een dikke, bruine vacht die zijn lichaam en staart bedekt. De staart is groot en plat. Hij wordt niet gebruikt om over het water te zwemmen, maar dient om het lichaam te stabiliseren.
Zijn opvallende uiterlijk omvat opvallende witte vlekken onder de ogen. Donker tot lichtbruine vacht bedekt het grootste deel van het lichaam, met lichtere vacht aan de onderkant.
Zijn poten lijken op otterpoten, zijn snavel lijkt op die van een eend en zijn staart lijkt op die van een bever.
Wetenschappers hebben onlangs ontdekt dat het vogelbekdier blauwgroen oplicht onder een blacklight.
Dieet
Het vogelbekdier is een vleesetend dier dat zich voedt met zoetwatergarnalen, insectenlarven en rivierkreeften. Hij schraapt zijn prooi uit de rivierbedding met zijn neus of vangt deze al zwemmend. Vervolgens draagt hij de prooi naar de oppervlakte met behulp van wangzakken.
Het vogelbekdier moet elke dag ongeveer 20% van zijn eigen gewicht eten, wat betekent dat hij elke dag 12 uur lang op zoek moet naar voedsel.
Waar kun je een vogelbekdier vinden?
Het vogelbekdier is een semi-aquatisch dier dat alleen leeft in beken en zoetwaterkreken in de tropische, semi-tropische en gematigde zones van Oost-Australië.
Hij geeft de voorkeur aan dichtbeboste gebieden met stabiele, steile rivieroevers waar hij zijn hol kan graven. Hij heeft ook waterwegen met kiezelachtige rivierbeddingen nodig omdat hij daar zijn voedsel vindt.
6. Echidna
Spiky Echidnas komen oorspronkelijk uit Australië.
Samen met het vogelbekdier behoort de mierenegel tot de familie van de monotremen, kleine eierleggende zoogdieren. De mierenegel staat ook bekend als stekelmiereneter.
Hij lijkt op zowel zoogdieren als vogels als het gaat om het geven van borstvoeding en het leggen van eieren als een vogel of reptiel.
De echidna lijkt qua uiterlijk een beetje op een egel, maar ze zijn niet verwant.
Er zijn twee soorten miereneguanen: de kortsnavige miereneguanen die in Australië en Nieuw-Guinea voorkomen en de langsnavige miereneguanen die alleen in de hooglanden van Nieuw-Guinea voorkomen.
Fysieke kenmerken
Echidna's zijn middelgrote dieren bedekt met grof haar. Ze hebben een koepelvormig lichaam bedekt met puntige beige en zwarte stekels, waar een haarloze buisvormige snavel uitsteekt die ze gebruiken om te ademen en te eten. Hun snavel mondt uit in twee kleine neusgaten en een kleine mond.
De mierenegel heeft een klein gezicht met spleetvormige oren en kleine oogjes. Hoewel hij een beperkt gezichtsvermogen heeft, compenseert hij dit met een uitzonderlijk goed gehoor en reukvermogen.
Echidna's zijn krachtige gravers met korte, stevige ledematen en grote klauwen. Hun lange, gekrulde, naar achteren gerichte klauwen op hun achterpoten helpen hen bij het graven.
Echidna's zijn vaak zwart of donker van kleur. Twee soorten vacht bedekken het lichaam van de mierenegel. Ten eerste, een ondervacht van kort, stug bont beschermt hem tegen barre omstandigheden. Ten tweede, langere gespecialiseerde haarfollikels, bekend als "stekels", komen uit de ondervacht en bedekken het lichaam van de mierenegel, behalve het gezicht, de poten en de onderbuik.
Dieet
Terwijl de langsnuitmieren vooral wormen en insectenlarven eten, zijn mieren en termieten de belangrijkste voedselbronnen van de kortsnuitmieren.
Echidnas lokaliseren prooien met behulp van hun neusgaten en elektroreceptoren op de punt van hun snavel. Ze hebben geen tanden, dus gebruiken ze hun tong en de onderkant van hun mond om voedsel te vermalen tot een beter verteerbare vorm. Ze vermijden mieren en termieten die steken, bijten of chemische afweermiddelen hebben.
Waar kun je een mierenegel vinden?
Australië is het thuis van mierenegels, die overal te vinden zijn, van woestijnen tot stedelijke gebieden en bergen bedekt met sneeuw. Omdat mierenegels niet bestand zijn tegen extreme temperaturen, zoeken ze hun toevlucht voor barre weersomstandigheden in grotten en rotsspleten.
In bossen en wouden kunnen mierenegels op de loer liggen onder planten of afvalhopen. Ze verstoppen zich in bladafval, gaten tussen boomwortels, holle boomstammen en rotsen. Soms gebruiken ze de tunnels die gegraven zijn door dieren als wombats en konijnen.
7. Dingo
De niet-zo-vriendelijke dingo
De dingo is een slanke, gespierde en snelle Australische wilde hond. Ondanks zijn gelijkenis met een huishond is de dingo een wild dier. Er zijn talloze meldingen van aanvallen van dingo's op mensen, vooral op kinderen.
Fysieke kenmerken
De dingo lijkt qua structuur en gedrag op een huishond, met een korte zachte vacht, rechtopstaande oren en een borstelige staart. Hij is ongeveer 120 cm lang en ongeveer 60 cm hoog bij de schouder.
Zijn vacht varieert van geelachtig tot roodachtig bruin, met witte poten, onderkant en staartpunten. De omgeving van een dingo bepaalt de kleur en lengte van zijn vacht. De vacht van een woestijn dingo is rood en geel. Hij heeft een donkere vacht met bruine aftekeningen en leeft in bossen. Een Alpine dingo is bijna helemaal wit en heeft een borstelige staart.
Dieet
Dingo's zijn vleesetende dieren. Vroeger aasden ze vooral op kangoeroes en wallaby's. Maar toen het Europese konijn halverwege de 19e eeuw in Australië werd geïntroduceerd, veranderde het dieet van de dingo's. Nu eten ze vooral konijnen en kleine knaagdieren.
Waar kun je een Dingo vinden?
De dingo leeft in het grootste deel van Australië, behalve in het zuidoosten, Tasmanië en een deel van het zuidwesten.
Dingo's leven in graslanden en bossen waar veel prooidieren zijn. Het hol van een dingo bevindt zich in een holle boomstam, onder een grote rots of in holen van wombats of konijnen.
8. Quokka
Een van de schattigste dieren: de quokka
Quokka's zijn Australische dieren ongeveer zo groot als katten. Het zijn buideldieren die tot dezelfde familie behoren als de kangoeroe en de wallaby.
Quokka's worden de gelukkigste dieren op aarde genoemd omdat ze de liefste glimlach van alle dieren hebben. In feite glimlachen quokka's niet met opzet, maar hun mond is gewoon zo gevormd. Een andere naam voor de quokka is de kortstaartige scrub wallaby.
Omdat het nieuwsgierige dieren zijn, benaderen quokka's vaak mensen en staren ze hen aan. Je moet echter voorzichtig zijn, want ondanks hun vriendelijkheid zijn het nog steeds wilde dieren die kunnen bijten en krabben.
Fysieke kenmerken
De quokka heeft een dikke, ruwe, grijsbruine vacht met een lichtere tint bruin aan de onderkant. Zijn mollige lichaam is gedrongen en gebogen, met een korte, ratachtige staart. En dan nu het schattigste deel van zijn lichaam! Zijn ronde gezicht heeft kleine, ronde oren, zwarte ogen en een zwarte neus.
De voorpoten van de quokka zijn klein en kort. Hij gebruikt zijn relatief korte achterpoten, die korter zijn dan die van andere macropoda, om te springen.
Dieet
Quokka's zijn herbivore dieren. Ze voeden zich met de bladeren en tere scheuten van houtachtige planten, waaronder bomen en struiken.
Waar kun je een Quokka vinden?
Quokka's zijn inheemse Australische dieren en leven op slechts twee eilanden voor de kust van West-Australië: Rottnest Island en Bald Island.
In het zuidwesten van West-Australië vind je enkele quokka's in de vegetatie rond moerassen en in de buurt van waterwegen. Ze geven de voorkeur aan vochtige omgevingen met veel struikgewas.
9. Emoe
De emoe
De emoe is een Australisch dier, precies een vogel, dat lijkt op een grote hond met een ruige vacht die op twee geschubde poten staat. Hoewel het een vogel is, kan hij niet vliegen. Het is een lid van de loopvogels, een klasse van loopvogels zonder vliegroute.
De emoe is de hoogste en snelste landvogel van Australië. Het is geen gewelddadig dier dat mensen aanvalt, maar hij is sterk en in staat om kwaad te doen als hij wordt geprovoceerd.
Fysieke kenmerken
Emoes hebben kleine koppen met grote ogen die variëren in kleur van rood tot oranje. Ze hebben twee sets oogleden: één om te knipperen en de andere om stof tegen te houden. Daarnaast heeft elke emoe zijn eigen opvallende kapsel.
Ondanks het feit dat emoes helemaal niet kunnen vliegen, hebben ze nog steeds kleine, rudimentaire vleugels, elk ongeveer zo groot als een mensenhand. Tijdens het rennen past de emoe deze kleine vleugels aan om evenwicht en controle te behouden.
Emoes hebben twee lange, geschubde poten. Aan de onderkant van hun tenen zitten kleine, afgeplatte kussentjes die helpen bij het tractievermogen. De emoe kan ook recht omhoog springen, net zo hoog als hij is.
Dieet
De emoe is een omnivoor, wat betekent dat hij zowel planten als vlees eet. Het grootste deel van zijn dieet bestaat echter uit planten. Zijn dieet is ook gebaseerd op de seizoensgebonden beschikbaarheid van voedsel.
De emoe eet grassen, vruchten en zaden wanneer die beschikbaar zijn. Elk dier dat hij kan vangen en in zijn geheel kan eten, wordt toegevoegd aan zijn vegetarische dieet, waaronder kleine zoogdieren, insecten en slakken.
Waar kun je een emoe vinden?
Emoes vind je overal in Australië, in bossen, uitgestrekte vlaktes en planten met stijve, korte en vaak stekelige bladeren zoals banksia, wattle en eucalyptus. Ze zijn echter niet te vinden in regenwouden, op het eiland Tasmanië en in de droogste gebieden van de Australische woestijn.
Zie ook: Kasteel Houska: een poort naar een andere wereld10. Tasmaanse duivel
De duivelse Tasmaanse Duivel
De Tasmaanse duivel is een gespierd Australisch dier dat ongeveer zo groot is als een kleine hond. Hij dankt zijn naam aan zijn angstaanjagende geschreeuw, griezelige gegrom, zwarte kleur, afschuwelijke geur en agressieve gedrag.
De Tasmaanse duivel maakt luide, dreigende geluiden om zijn vijanden bang te maken, zoals krijsen, grommen en schreeuwen. Het is een van de luidruchtigste buideldieren.
Tasmaanse duivels worden beschouwd als de grootste vleesetende buideldieren ter wereld. Ze worden met uitsterven bedreigd.
Fysieke kenmerken
De Tasmaanse duivel is een robuust dier. Zijn lichaam is volledig bedekt met zwarte vacht, met uitzondering van een opvallende witte pelsstreep op zijn borst en af en toe witte vlekken op zijn stuit.
Zijn oversized kop heeft lange snorharen en een korte neus. De krachtige kaak van de Tasmaanse duivel is krachtiger dan die van enig ander dier van zijn grootte. Hij heeft langere voorpoten dan achterpoten en een korte, dikke staart.
Dieet
De Tasmaanse duivel is een carnivoor. In plaats van zijn prooi te vangen, eet hij liever de dode lichamen van dieren. Het is het enige inheemse dier in Australië dat de stekels van de mierenegel kan verslaan en opeten.
Hij voedt zich voornamelijk met wombats en kleine zoogdieren, waaronder wallaby's, vissen, vogels, insecten, kikkers en reptielen. Hoewel het een aaseter is, kan de Tasmaanse duivel jagen op wezens zo groot als een kleine kangoeroe.
Waar kun je een Tasmaanse duivel vinden?
Tasmanië, Australië, is het thuis van Tasmaanse duivels, die daar in de bossen en wouden leven. Ze maken hun huizen in holle boomstammen, spelonken en verlaten holen van dieren.
Grote Europese nederzettingen hebben geleid tot hun huidige verspreiding in de buurt van boerderijen, waar ze op dieren jagen, en in de buurt van grote wegen, waar ze op zoek gaan naar dode dieren.
